คือจริงๆแล้วพิมพ์ไว้เสร็จแล้วตั้งเยอะ แต่ดันหายหมดเลย

เนื่องจาก ผมเห็นพักหลังๆ มีกระทู้ในพันทิปหลายกระทู้ ค่อนข้างมองคนญี่ปุ่นในแง่ลบ
ซึ่งผมรู้สึกว่าบางความคิดเห็นเกินเลยไป  ผมมองว่า มันค่อนข้างผิดหลักความเป็นจริงไปสุดกู่หรือเปล่า
แบบ คนญี่ปุ่นเขาก็คน ไม่ใช่จอมมารบูที่ไหน  ผมกลับมองว่า ถึงแม้เขาจะมีรูปแบบคล้ายกันแต่ก็คือ
มีความมีน้ำใจ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ คิดเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม  เอาง่ายๆ ผมรู้สึกว่าเวลาอยู่ด้วยแล้ว
เขาเทคแคร์ดี  มีความใส่ใจเรา

ผมมีเพื่อนผู้หญิงญี่ปุ่นที่คุยกันบ่อยๆอยู่50กว่าคน   ทุกๆคนก็คอยช่วยเหลือผมตลอด  ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกันบ่อยๆ
ก็คุยแชทกันตามช่องทางต่างๆ  เวลาเขาตอบผมช้ากันเขาก็ขอโทษตลอด ทั้งๆที่บางทีผมอ่านแต่ไม่ตอบด้วยซำ้
เวลามีเหตุการณ์อะไรเช่นตอนระเบิดแถวสยามปีที่แล้ว ก็ส่งข้อความถามผมมาเป็นพรวนว่าปลอดภัยไหม บลาๆ
หรือล่าสุดตอนที่ในหลวงสวรรคต ผมอยู่ที่ศิริราช เขาก็ส่งความอาลัยเสียใจกันมาเยอะแยะเลย
บางคนอาจจะไม่ได้คุยกันบ่อย แต่พอปีใหม่หรือวันเกิดผม ก็ส่งอวยพรมาตลอด  เห็นมีบางคนว่าคนญี่ปุ่นหยิ่ง ผมนี่งง
ในจำนวนนี้มี 20กว่าคนที่ค่อนข้างสนิทกับผม ไปกินข้าว ดูหนัง มานอนค้างที่บ้าน ไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกัน เวลาเขามาเมืองไทย
ผมก็ไม่เห็นเขาจะแปลกกว่าคนชาติอื่นตรงไหน

แต่บางคนที่เกินไปก็มีอยู่  ส่งข้อความมาคุยทั้งวัน วันนี้ทำอะไรเหรอ ทำอะไรอยู่  
แล้วก็ร่ายรายละเอียดมาว่าวันนี้ตัวเองทำอะไร เพื่อให้ผมตอบ จนบางทีผมรู้สึกขาดความเป็นส่วนตัวไป
ทั้งๆที่เคยได้ยินเหมือนกันว่าเขารักษาความเป็นส่วนตัว  

แต่มันก็มีหลายเหตุการณ์ที่ผมรู้สึกว่า เออ เขาคิดถึงใจเรา แม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ
พอดีผมเห็นหลายโพสต์ในเวบบอร์ดนี้ มองแง่ลบเกิน  
ผมก็เลยอยากแชร์ประสบการณ์ผมบ้าง ว่าในมุมมองของผม พวกเขานั้นโอเคเลย เพียงแต่ อาจเป็นเพราะความเข้าใจผิด เลยถูกมองแง่ลบ

ทุกๆชาติมีทั้งคนดีและคนไม่ดี มันก็ใช่
แต่มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแล้วมาเกลียดกัน