อ่านกระทู้ทำนองนี้มาเยอะค่ะ แต่มันไม่ตรงกับตัวเองสักทีเดียว จึงขออนุญาตเล่าเรื่องตนเองและถามความเห็นจากเพื่อนๆพันทิปค่ะ
แต่งงานกับสามีมาแล้ว 2 ปีค่ะ พี่น้องของดิฉันฐานะปานกลางค่อนไปดีนิดหน่อยค่ะ พี่น้องของสามีฐานะค่อนข้างขัดสนค่ะ (ขัดสนเนื่องด้วยพื้นฐานครอบครัวที่ไม่ค่อยดี ไม่ได้เกิดจากหนี้สินหรือนิสัยฟุ่มเฟือยค่ะ พี่น้องทุกคนของสามีทำการทำงานแต่การศึกษาไม่ค่อยดีเลยได้งานไม่ค่อยดีค่ะ) เราอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่กับพี่น้องของสามีค่ะ ที่ผ่านมาและปัจจุบันไม่เคยมีปัญหาอะไรกับสามีค่ะ สามีขยันทำงานบ้าน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ติดการพนัน ไม่เจ้าชู้ไม่มีหนี้สิน ค่ะ ปัจจุบันรายได้ของสามีค่อนข้างจะน้อย ดิฉันเองก็เช่นกัน แต่ก็ประคับประคองเดือนต่อเดือนไปได้ค่ะ (ก่อนแต่งงานดิฉันเคยมีรายได้ 40K ต่อเดือน หลังแต่งงานดิฉันลาออกเพราะต้องย้ายที่อยู่มาที่กทมและมีปัญหาเรื่องสุขภาพอย่างมากจึงไม่คิดจะกลับไปทำงานที่โรงงานอีก หางานทำใกล้ๆบ้านสามีที่ไม่หนักมากนัก ดิฉันมีเงินเก็บบ้างจากการทำงานหนักมาก่อนค่ะแต่ไม่อยากนำมาใช้เมื่อไม่จำเป็น) ต้นปีหน้าดิฉันจะคลอดลูกคนแรกค่ะ ดิฉันวางแผนที่จะกลับไปอยู่บ้านตัวเองที่ตจว (ละแวกบ้านสามีปัจจุบันมีสารเคมีเยอะค่ะ) และลาออกเพื่อเลี้ยงลูกอย่างเดียว เมื่อลูกเข้าโรงเรียนแล้วคิดว่าจะหางานทำอีกครั้งค่ะ
(ดิฉันต้องการเลี้ยงลูกเองในช่วงแรกก่อนลูกเข้าโรงเรียนจริงๆค่ะ เหตุผลคงไม่ต้องอธิบายใช่ไหมคะ ถึงจะต้องอดมื้อกินมื้อก็จะอดทนค่ะ) โดยแผนการนี้สามีก็เห็นด้วยอย่างมากค่ะ และจะคอยส่งเงินให้ดิฉันกับลูก (แม่ของดิฉันมีรายได้ค่อนข้างสูงในสังคม ตจว ค่ะ อาจจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายได้บ้าง แต่ดิฉันเห็นว่าตัวเองออกเรือนแล้ว ไม่อยากต้องไปรบกวนทางบ้านตัวเองอีกไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ลูกเราก็อยากรับผิดชอบเอง) แผนการนี้อาจดูไม่ราบรื่นนักแต่ทุกอย่างก็ดูโอเคพอที่จะเป็นไปได้ค่ะ แต่สิ่งที่ดิฉันเห็นเป็นปัญหาคือสามียังคงต้องส่งเงินกลับบ้านให้พ่อกับแม่เรื่อยๆค่ะ (พ่อแม่สามีอยู่ตวจค่ะ แม่เป็นแม่บ้าน พ่อเป็นข้าราชการเกษียณแล้วค่ะ) หากเป็นการเลี้ยงดูท่านให้มีกินมีอยู่อย่างปกติสุขตามวิสัยของลูกที่จะให้กับพ่อแม่ดิฉันไม่ขัดข้องค่ะ แต่พ่อของสามีมักจะก่อหนี้อยู่เสมอเพราะรู้ว่าลูกอย่างไรก็ไม่ขัดข้องที่จะใช้หนี้ให้ค่ะ (เห็นว่านิสัยนี้เป็นมาสิบๆปีแล้ว) เงินกู้นอกระบบบ้าง ยืมคนรู้จักบ้าง นำไปกินเหล้าบ้าง เข้าร้านอาหาร เลี้ยงดูผู้หญิงบ้าง อยากได้สิ่งของเหมือนเพื่อนบ้านบ้าง พ่อสามีขอเงินสามีดิฉันอย่างไม่มีคำว่าเกรงใจค่ะ หนักสุดที่เคยคือขอจนหมดบัญชีที่สามีมีอยู่ค่ะ (เงินเก็บทั้งหมดที่สามีมีค่ะ) ดิฉันเคยคุยกับสามีหลายครั้ง สรุปด้วยคำสั้นๆที่ว่า พ่อจะอยู่อีกกี่ปีไม่รู้ แกอยากทำอะไรก็ช่างมันเถอะ (สามีรักพ่อแม่มากค่ะ โทรหาทุกวันค่ะ) หลายครั้งที่ดิฉันอยากได้เครื่องใช้ไฟฟ้าดีๆเข้าบ้านบ้าง อยากไปกินอาหารนอกบ้านบ้าง สามีคิดทบทวนนานหลายเดือน แต่ถ้าพ่อโทรมาต้องไปโอนเงินให้เดี๋ยวนั้นเลยค่ะ ขอเท่าไรต้องให้เท่านั้น ส่วนใหญ่ก็หลักพันถึงหลักหมื่นค่ะ เดือนหนึ่งอย่างน้อย 2 ครั้ง ถ้าไม่มีให้ก็ต้องหาให้ได้ภายในวันนั้นค่ะ (ล่าสุดเงินดิฉันต้องเอาเงินเก็บตัวเองออกมาช่วยด้วยค่ะ) พี่ๆน้องๆของสามีไม่เคยช่วยเหลือเลยแม้แต่น้อยค่ะ (สะใภ้กับเขยๆไม่ยอมค่ะ555) พี่ๆน้องๆของสามีให้พ่อแม่แต่รายเดือนทุกเดือนครั้งเดียวจบช่วยกันคนละนิดหน่อย (แต่ดิฉันไม่โทษพี่ๆน้องๆสามีค่ะ ดิฉันชื่นชมเสียอีก) ที่ผ่านมาดิฉันก็อดทนค่ะ แต่ตอนนี้กำลังจะมีลูกค่ะ จึงไม่อยากนิ่งเฉยอีกต่อไป พูดกับสามีมากก็ไม่ได้ ดิฉันจะไปพูดกับพ่อสามีตรงๆดีไหมคะ (ไม่สนิทกันค่ะแต่พื้นฐานดิฉันเป็นคนแรงอยู่ค่ะ 555) เมื่อไม่กี่วันมานี้ดิฉันน้อยใจนิดหน่อยตรงที่สามีพูดว่า ตอนไปสู่ขอดิฉันเขาจ่ายค่าสินสอดเป็นจำนวนมากโดยไม่ได้เอาคืนและออกเงินค่างานหมั้นและงานแต่งเองทั้งหมด (เงินเก็บเขาทั้งชีวิต) เมื่อดิฉันคลอดลูกและกลับไปอยู่บ้านก็อยากจะให้ทางบ้านของดิฉันซึ่งมีฐานะค่อนข้างดีช่วยออกค่าเลี้ยงดูลูกบ้างเพราะเงินสินสอดก็อยู่ที่นั่น ส่วนพ่อแม่ของเขานั้นจะเป็นยังไงเขาต้องรับผิดชอบ และหากบางเดือนพ่อของเขาต้องการเงินจำนวนมาก เขาอาจจะส่งเงินให้ดิฉันกับลูกไม่ได้ แต่ดิฉันกลับมองคนละมุมว่าดิฉันกับสามีโตป่านนี้แล้วต้องให้พ่อแม่มาช่วยอะไรอีกหรือ? มันควรหรือที่ต้องส่งเงินทั้งหมดให้พ่อสามีนำไปซื้อความสุขให้ตัวเองแต่เพียงฝ่ายเดียวเพียงเพราะคำว่ากตัญญู? (ดิฉันพอทราบปัญหานี้ก่อนแต่งงานมาบ้าง แต่ไม่คิดว่ามันจะหนักขนาดนี้ค่ะ ปกติสามีไม่ค่อยพูดอะไรให้เสียใจค่ะ แต่คราวนี้เห็นเราพูดถึงพ่อของเขาถี่ขึ้นก็เลยคงพูดออกมาค่ะ) ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ?
เมื่อสามียังต้องส่งเงินกลับบ้านเรื่อยๆ
แต่งงานกับสามีมาแล้ว 2 ปีค่ะ พี่น้องของดิฉันฐานะปานกลางค่อนไปดีนิดหน่อยค่ะ พี่น้องของสามีฐานะค่อนข้างขัดสนค่ะ (ขัดสนเนื่องด้วยพื้นฐานครอบครัวที่ไม่ค่อยดี ไม่ได้เกิดจากหนี้สินหรือนิสัยฟุ่มเฟือยค่ะ พี่น้องทุกคนของสามีทำการทำงานแต่การศึกษาไม่ค่อยดีเลยได้งานไม่ค่อยดีค่ะ) เราอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่กับพี่น้องของสามีค่ะ ที่ผ่านมาและปัจจุบันไม่เคยมีปัญหาอะไรกับสามีค่ะ สามีขยันทำงานบ้าน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ติดการพนัน ไม่เจ้าชู้ไม่มีหนี้สิน ค่ะ ปัจจุบันรายได้ของสามีค่อนข้างจะน้อย ดิฉันเองก็เช่นกัน แต่ก็ประคับประคองเดือนต่อเดือนไปได้ค่ะ (ก่อนแต่งงานดิฉันเคยมีรายได้ 40K ต่อเดือน หลังแต่งงานดิฉันลาออกเพราะต้องย้ายที่อยู่มาที่กทมและมีปัญหาเรื่องสุขภาพอย่างมากจึงไม่คิดจะกลับไปทำงานที่โรงงานอีก หางานทำใกล้ๆบ้านสามีที่ไม่หนักมากนัก ดิฉันมีเงินเก็บบ้างจากการทำงานหนักมาก่อนค่ะแต่ไม่อยากนำมาใช้เมื่อไม่จำเป็น) ต้นปีหน้าดิฉันจะคลอดลูกคนแรกค่ะ ดิฉันวางแผนที่จะกลับไปอยู่บ้านตัวเองที่ตจว (ละแวกบ้านสามีปัจจุบันมีสารเคมีเยอะค่ะ) และลาออกเพื่อเลี้ยงลูกอย่างเดียว เมื่อลูกเข้าโรงเรียนแล้วคิดว่าจะหางานทำอีกครั้งค่ะ
(ดิฉันต้องการเลี้ยงลูกเองในช่วงแรกก่อนลูกเข้าโรงเรียนจริงๆค่ะ เหตุผลคงไม่ต้องอธิบายใช่ไหมคะ ถึงจะต้องอดมื้อกินมื้อก็จะอดทนค่ะ) โดยแผนการนี้สามีก็เห็นด้วยอย่างมากค่ะ และจะคอยส่งเงินให้ดิฉันกับลูก (แม่ของดิฉันมีรายได้ค่อนข้างสูงในสังคม ตจว ค่ะ อาจจะช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายได้บ้าง แต่ดิฉันเห็นว่าตัวเองออกเรือนแล้ว ไม่อยากต้องไปรบกวนทางบ้านตัวเองอีกไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ลูกเราก็อยากรับผิดชอบเอง) แผนการนี้อาจดูไม่ราบรื่นนักแต่ทุกอย่างก็ดูโอเคพอที่จะเป็นไปได้ค่ะ แต่สิ่งที่ดิฉันเห็นเป็นปัญหาคือสามียังคงต้องส่งเงินกลับบ้านให้พ่อกับแม่เรื่อยๆค่ะ (พ่อแม่สามีอยู่ตวจค่ะ แม่เป็นแม่บ้าน พ่อเป็นข้าราชการเกษียณแล้วค่ะ) หากเป็นการเลี้ยงดูท่านให้มีกินมีอยู่อย่างปกติสุขตามวิสัยของลูกที่จะให้กับพ่อแม่ดิฉันไม่ขัดข้องค่ะ แต่พ่อของสามีมักจะก่อหนี้อยู่เสมอเพราะรู้ว่าลูกอย่างไรก็ไม่ขัดข้องที่จะใช้หนี้ให้ค่ะ (เห็นว่านิสัยนี้เป็นมาสิบๆปีแล้ว) เงินกู้นอกระบบบ้าง ยืมคนรู้จักบ้าง นำไปกินเหล้าบ้าง เข้าร้านอาหาร เลี้ยงดูผู้หญิงบ้าง อยากได้สิ่งของเหมือนเพื่อนบ้านบ้าง พ่อสามีขอเงินสามีดิฉันอย่างไม่มีคำว่าเกรงใจค่ะ หนักสุดที่เคยคือขอจนหมดบัญชีที่สามีมีอยู่ค่ะ (เงินเก็บทั้งหมดที่สามีมีค่ะ) ดิฉันเคยคุยกับสามีหลายครั้ง สรุปด้วยคำสั้นๆที่ว่า พ่อจะอยู่อีกกี่ปีไม่รู้ แกอยากทำอะไรก็ช่างมันเถอะ (สามีรักพ่อแม่มากค่ะ โทรหาทุกวันค่ะ) หลายครั้งที่ดิฉันอยากได้เครื่องใช้ไฟฟ้าดีๆเข้าบ้านบ้าง อยากไปกินอาหารนอกบ้านบ้าง สามีคิดทบทวนนานหลายเดือน แต่ถ้าพ่อโทรมาต้องไปโอนเงินให้เดี๋ยวนั้นเลยค่ะ ขอเท่าไรต้องให้เท่านั้น ส่วนใหญ่ก็หลักพันถึงหลักหมื่นค่ะ เดือนหนึ่งอย่างน้อย 2 ครั้ง ถ้าไม่มีให้ก็ต้องหาให้ได้ภายในวันนั้นค่ะ (ล่าสุดเงินดิฉันต้องเอาเงินเก็บตัวเองออกมาช่วยด้วยค่ะ) พี่ๆน้องๆของสามีไม่เคยช่วยเหลือเลยแม้แต่น้อยค่ะ (สะใภ้กับเขยๆไม่ยอมค่ะ555) พี่ๆน้องๆของสามีให้พ่อแม่แต่รายเดือนทุกเดือนครั้งเดียวจบช่วยกันคนละนิดหน่อย (แต่ดิฉันไม่โทษพี่ๆน้องๆสามีค่ะ ดิฉันชื่นชมเสียอีก) ที่ผ่านมาดิฉันก็อดทนค่ะ แต่ตอนนี้กำลังจะมีลูกค่ะ จึงไม่อยากนิ่งเฉยอีกต่อไป พูดกับสามีมากก็ไม่ได้ ดิฉันจะไปพูดกับพ่อสามีตรงๆดีไหมคะ (ไม่สนิทกันค่ะแต่พื้นฐานดิฉันเป็นคนแรงอยู่ค่ะ 555) เมื่อไม่กี่วันมานี้ดิฉันน้อยใจนิดหน่อยตรงที่สามีพูดว่า ตอนไปสู่ขอดิฉันเขาจ่ายค่าสินสอดเป็นจำนวนมากโดยไม่ได้เอาคืนและออกเงินค่างานหมั้นและงานแต่งเองทั้งหมด (เงินเก็บเขาทั้งชีวิต) เมื่อดิฉันคลอดลูกและกลับไปอยู่บ้านก็อยากจะให้ทางบ้านของดิฉันซึ่งมีฐานะค่อนข้างดีช่วยออกค่าเลี้ยงดูลูกบ้างเพราะเงินสินสอดก็อยู่ที่นั่น ส่วนพ่อแม่ของเขานั้นจะเป็นยังไงเขาต้องรับผิดชอบ และหากบางเดือนพ่อของเขาต้องการเงินจำนวนมาก เขาอาจจะส่งเงินให้ดิฉันกับลูกไม่ได้ แต่ดิฉันกลับมองคนละมุมว่าดิฉันกับสามีโตป่านนี้แล้วต้องให้พ่อแม่มาช่วยอะไรอีกหรือ? มันควรหรือที่ต้องส่งเงินทั้งหมดให้พ่อสามีนำไปซื้อความสุขให้ตัวเองแต่เพียงฝ่ายเดียวเพียงเพราะคำว่ากตัญญู? (ดิฉันพอทราบปัญหานี้ก่อนแต่งงานมาบ้าง แต่ไม่คิดว่ามันจะหนักขนาดนี้ค่ะ ปกติสามีไม่ค่อยพูดอะไรให้เสียใจค่ะ แต่คราวนี้เห็นเราพูดถึงพ่อของเขาถี่ขึ้นก็เลยคงพูดออกมาค่ะ) ดิฉันควรทำอย่างไรดีคะ?