หากมีคนบอกว่าเเม่รักลูกไม่เท่ากันเราคงเชื่อ
เมื่อก่อนมีคนบอกเราว่าลูกคนกลางไม่มีคนรักแม่มักรักพี่มากที่สุดเพราะลูกคนแรกส่วนพ่อก้มักรักลูกสุดท้องมากสุดเพราะด้วยความที่น่าเป็นห่วงที่สุด
แล้วลูกคนกลางล่ะ?
เราเป็นเด็กม.5แม่เรามีลูก3คนเราคนกลางพี่เราปี2น้องเราป.4 ตอนเราป.6 พ่อแม่กับแม่เราทะเลาะกันเพราะพ่อเราแบบมีผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเราเป็นคนไปเห็นข้อความที่พ่อเราคุยกับคนอื่นในตอนนั้นแม่ก็เห็น (แบบเล่นเกมอยู่แล้วมันเด่งขึ้นมา)พ่อกับแม่ทะเลาะกันหนักมาก พ่อด่าเราแรงมากว่าเราผิดต่อหน้าพี่เราโดนพ่อเกลียด เราร้องไห้หนักมาก เหตุการณ์นั้นส่งผลให้เราเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมเราไม่กล้ามองตาหรือมองหน้าเพื่อนเวลาคุยกัน เราไม่กล้าที่จะออกไปพรีเซนงานเราจะร้องไห้ทุกครั้งเรากลัวการถูกสังคมด่าเรา เราชอบร้องไห้คนเดียวและคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ
ตอนม.1พ่อกับแม่เราก้ได้แบกกันอยู่โดนพ่อทิ้งหนีเอาไว้มห้อีกครอบครัวเราลำบากมาก เราพยายามตั้งใจเรียนจากที่ท้ายๆของห้องเป้นที่1ใน5 เราได้รับคำชมจากแม่ว่าก็ดีแค่นั้นแต่เราดีใจมากเลยน่ะ ต่างจากน้องแม่มักบอกว่าน้องเราน่าสงสารที่สุดเพราะตั้งมารู้เรื่องที่เลิกกับพ่อตอนเด็กแม่คอยให้กำลังใจน้องกอดน้องทุกวันนอนข้างน้องทุกวันแล้วเราละแม่ไม่เคยโอ้เราเลยไม่เคยเราเลยว่าเราไหวไหม(แม่ไม่รุ้เรื่องที่เราโดนพ่อด่า)
พี่เราเรียนไม่เก่งจบม.6ก้ออกไปทำงาน แม่ก้ชม ซึ่งพี่เนสให้แม่1ใน3จากเงินเดือนพี่เราเวลาเงินเดือนออกก้ไปร้ทนเกมกลับตี1-2ทุกวัน
เรสอายุ15ก้ไปทำงานพารทไทมไม่มีกำลังใจจากใครเลย เวลาเลิกงานกลับเราก้พูดว่าวันนี้เหนื่อยจังทุกอย่างเงียบไม่มีการตอบรับ
เวลาพี่เราร้องไห้แม่จะไปนั่งข้างๆพี่แลเวบอกไม่เป็นไรเวลาเราร้องไห้แม่จะตวาดว่าเป้นไรหยุดร้องได้ละ
เวลากินข้าวแม่จะเรียนพี่กับน้องเราไปกินข้าวเสมอ ถ้าวันไหนเราไปกินข้าวเราจะนั่งบนโต๊ะคนเดีบวทุกคนไปกินกันบนห้องแล้วเราล่ะ?
เราออกค่าเรียนพิเศษเองค่าอุปกรณ์การเรียนเอง แต่พี่เราแม่จะคอยถามออกได้อะไรไหม แม่เราชอบบอกว่าเราเอาเงินไปให้เปลือง(ซื้อพวกปากกาสี) พี่เราซื้อหมวกกันนอคใบละ3,000แม่หามาให้ เวลสเราเล่นกันน้องทะเลาักันเราผิดเสมอเล่นกับพี่ทะเลาะกันเราก้ผิด
ลูกคนกลางยังสำคัญอยู่ไหม? เราเคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง เราคิดว่าถ้าเราเป้นผุ้ชายแม่คงทิ้งเราไปแล้ว
เราเป็นโรคจิตหนือเปล่าค่ะ
เราอิจฉาใช่ไหม
เราควรทำยังไงดี
ลูกคนกลาง
เมื่อก่อนมีคนบอกเราว่าลูกคนกลางไม่มีคนรักแม่มักรักพี่มากที่สุดเพราะลูกคนแรกส่วนพ่อก้มักรักลูกสุดท้องมากสุดเพราะด้วยความที่น่าเป็นห่วงที่สุด
แล้วลูกคนกลางล่ะ?
เราเป็นเด็กม.5แม่เรามีลูก3คนเราคนกลางพี่เราปี2น้องเราป.4 ตอนเราป.6 พ่อแม่กับแม่เราทะเลาะกันเพราะพ่อเราแบบมีผู้หญิงคนอื่น ซึ่งเราเป็นคนไปเห็นข้อความที่พ่อเราคุยกับคนอื่นในตอนนั้นแม่ก็เห็น (แบบเล่นเกมอยู่แล้วมันเด่งขึ้นมา)พ่อกับแม่ทะเลาะกันหนักมาก พ่อด่าเราแรงมากว่าเราผิดต่อหน้าพี่เราโดนพ่อเกลียด เราร้องไห้หนักมาก เหตุการณ์นั้นส่งผลให้เราเป็นโรคกลัวการเข้าสังคมเราไม่กล้ามองตาหรือมองหน้าเพื่อนเวลาคุยกัน เราไม่กล้าที่จะออกไปพรีเซนงานเราจะร้องไห้ทุกครั้งเรากลัวการถูกสังคมด่าเรา เราชอบร้องไห้คนเดียวและคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ
ตอนม.1พ่อกับแม่เราก้ได้แบกกันอยู่โดนพ่อทิ้งหนีเอาไว้มห้อีกครอบครัวเราลำบากมาก เราพยายามตั้งใจเรียนจากที่ท้ายๆของห้องเป้นที่1ใน5 เราได้รับคำชมจากแม่ว่าก็ดีแค่นั้นแต่เราดีใจมากเลยน่ะ ต่างจากน้องแม่มักบอกว่าน้องเราน่าสงสารที่สุดเพราะตั้งมารู้เรื่องที่เลิกกับพ่อตอนเด็กแม่คอยให้กำลังใจน้องกอดน้องทุกวันนอนข้างน้องทุกวันแล้วเราละแม่ไม่เคยโอ้เราเลยไม่เคยเราเลยว่าเราไหวไหม(แม่ไม่รุ้เรื่องที่เราโดนพ่อด่า)
พี่เราเรียนไม่เก่งจบม.6ก้ออกไปทำงาน แม่ก้ชม ซึ่งพี่เนสให้แม่1ใน3จากเงินเดือนพี่เราเวลาเงินเดือนออกก้ไปร้ทนเกมกลับตี1-2ทุกวัน
เรสอายุ15ก้ไปทำงานพารทไทมไม่มีกำลังใจจากใครเลย เวลาเลิกงานกลับเราก้พูดว่าวันนี้เหนื่อยจังทุกอย่างเงียบไม่มีการตอบรับ
เวลาพี่เราร้องไห้แม่จะไปนั่งข้างๆพี่แลเวบอกไม่เป็นไรเวลาเราร้องไห้แม่จะตวาดว่าเป้นไรหยุดร้องได้ละ
เวลากินข้าวแม่จะเรียนพี่กับน้องเราไปกินข้าวเสมอ ถ้าวันไหนเราไปกินข้าวเราจะนั่งบนโต๊ะคนเดีบวทุกคนไปกินกันบนห้องแล้วเราล่ะ?
เราออกค่าเรียนพิเศษเองค่าอุปกรณ์การเรียนเอง แต่พี่เราแม่จะคอยถามออกได้อะไรไหม แม่เราชอบบอกว่าเราเอาเงินไปให้เปลือง(ซื้อพวกปากกาสี) พี่เราซื้อหมวกกันนอคใบละ3,000แม่หามาให้ เวลสเราเล่นกันน้องทะเลาักันเราผิดเสมอเล่นกับพี่ทะเลาะกันเราก้ผิด
ลูกคนกลางยังสำคัญอยู่ไหม? เราเคยคิดฆ่าตัวตายหลายครั้ง เราคิดว่าถ้าเราเป้นผุ้ชายแม่คงทิ้งเราไปแล้ว
เราเป็นโรคจิตหนือเปล่าค่ะ
เราอิจฉาใช่ไหม
เราควรทำยังไงดี