สวัดดี..นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา ผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนาจา พอดีไม่เคยเล่าประสบการณ์ชีวิตลงในพันทิป เคยเเต่ลงใน Dak-D เอาหละจะได้ไม่เสียเวลา คือเรื่องมีอยู่ว่า
เราเกิดในกรุงเทพ บ้านเราก็ติดกับถนนคนเดิน ถนนคนเดินนี้คือ ถนนข้าวสาร จ้า งานลาบ 555 หลายคนอาจไม่รู้ว่าติดกับถนนล้ะทำไม ? ก็คือถนนข้าวสารอ่ะ มันมีฝรั่งนักท่องเที่ยวชอบอยู่ถนนนี้กัน ก็คือมีคนต่างชาติพักที่นี่เยอะมากกก เรียกว่าเยอะมากก 55 เราเเทนตัวเองว่า "ไอซ์" ล้ะกัน เราเป็นคนผิวสีเเทน ตัวเล็ก เป็นคนที่กวนตีน ตลก ( เเละปาก🐶🐶 มาก ) ก็คือมีอยู่วันนึงเราก็เกิดความหิว
เป็นที่ไหนไม่ได้ค่ะ คือกูต้องเเดกเเมค เเมคโดโน่ อ่ะค่ะ ล่ะเราอะก็จะไม่เดินไปคนเดียวอย่างเเน่นอนเราอยู่อีก ถนนนึงค่ะ ก็ต้องลัดซอยไปข้าวสารเเต่ถือว่าไม่ไกลมากค่ะ ชิวๆ เราก็ชวนเพื่อนค่ะ
เรา: ๆไปเเดกเเมคกัน
มัน: เออๆเเปบ
ล้ะคือเราอะจะไม่กินที่ร้านเราจะหอบกลับมาบ้าน เราซื้อไรมาเสร็จปุ้บ เราก็เดินออกปั้บ ตามภาษาคนชอบฝรั่งค่ะคือกูต้องมองรอบๆค่ะ มาซื้อไรกินทั้งทีต้องล่าเหยื่อไปด้วย คราวนี้ เราก็เจอคนที่ถูกจายย 💓💓 อื้อหื้ออออ ตาสีฟ้า ดั้งนี่โด่ง ตัวขาวมากก555 งานดี เค้าก็นั่งอยู่กับเเม่เค้า เราก็คิดในใจ งานช้าง กะว่าจะเดินไปทัก ( คือกูกล้าค่ะ55 คนจริงหรือหน้าด้าน ) คราวนี้เราก็หันไปถามเพื่อน
เรา: ๆ ฝรั่งคนนั้นผ่านเปล่าว้ะ
เพื่อน: ได้อยู่ๆ
หลังจากนั้นเราก็กลับบ้านค่ะ บ้านเรากับบ้านเพื่อนมันใกล้ๆกันมันก็ข้ามถนนไปบ้านมัน เราพอถึงบ้านปุ้บ เราก็วางของ เปิดกล่องเเมคโดโน่ หยิบไก่ขึ้นมากินชิ้นนึงล้ะเราก็วิ่งไปข้าวสารอีกรอบ รอบนี้ฉายเดี่ยวค่ะ555 วิ่งไปที่หน้าร้านเเมคคะ โอ้พ่อคุณ เขากินเสร็จพอดี เเล้วฝรั่งคนนั้นเขาก็ลุก เเล้วเขาก็เดินไป เราคิดในใจว่า "เอาว้ะความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" เราก็เดินตามเขาไปห่างๆ ทำเป็นถือโทรศัพย์เล่นด้วยไงคราวนี้ เเม่เขายืนดูเสื้อทำท่าจะซื้อ เราก็ไม่รอล้ะค่ะ กูลุย!!
เรา: hello my name is ice
ฝรั่ง: hello my name is shan
#คิดในใจเอาหละเข้าทางกูล้ะ
เราก็ถามเป็นภาษาอังกฎษว่า คุยด้วยกันก่อนได้ไหม ชานล์ ก็บอกว่า ok เเล้วชานล์ก็เดินเข้าไปบอกเเม่ในร้านเสื้อ เราก็ได้ยินเเม่เขาบอกเป็นภาษาอังกฎษว่า โทรมาด้วย ชานล์บอก ok
#การสนทนาครั้งนี้เป็นภาษาอังกฎษ เเปลให้เเล้ว
เรา: ชานล์ มาจากไหน
ชานล์: อังกฎษ
เรา: ชานล์หิวมั้ย
ชานล์: กินมาเเล้ว เเล้วไอซ์หล่ะหิวมั้ย
เรา: หิวมากก hahaha
ชานล์: ห้องเราซื้อ ข้าว ขนมใว้เต็มเลย มาห้องเราซิ ว่าเเต่ไอซ์อายุเท่าไหร่
เรา: 17
ณ ห้องพักของชานล์
พอเปิดประตูห้องเข้าไปชานล์ก็มองหน้าเราเหมือนกับว่าเราพอใจห้องที่เขาอยู่มั้ย ชานล์ก็พุ่งไปนอนบนเตียงเราก็ตกใจเตรียมตัวจะออกล้ะน่ะสัดน่ากลัว555 ชานล์ก็พูดขึ้นว่า
ชานล์: hey ไอซ์ ข้าวอยู่ในตู้เย็น
เรา: ( เงียบ ) ทำท่ากลัว
ชานล์: ลุกไปหยิบผัดไทยมาให้กิน
เเล้วประเด็นคือห้องมันไม่มีโต๊ะกินข้าว ต้องขึ้นไปนั่งบนเตียง👌🏼👌🏼 เราก็คิดในใจจะทำไรกูเปล่าว่ะ ชานล์ก็เปิดห่อผัดไทยให้กินไอเราก็กินค่ะ มันหิวจิงๆวิ่งไปวิ่งมาไง555 ชานล์ก็ถามว่า
ชานล์: มีเเฟนยัง
เรา: ยังเลย ( พร้อมกับยิ้ม )
มันก็เอามือมันมาลูปหัว เราก็เเบบเอ่อ กินเสร็จกับบ้าน
ต่อมา 1 อาทิตย์ เราก็ไปหาชานล์ ตามปกติล้ะค่ะรู้จักกัน 1 อาทิตย์ หาชานล์ที่ห้องน้ะค่ะ เเม่ชานล์ก็อยู่
เดี๋ยวมาต่อน้าค้า มีคนรอเปล่า
ม่อฝรั่งค่ะ ติ่งฝรั่งมาอ่าน
เราเกิดในกรุงเทพ บ้านเราก็ติดกับถนนคนเดิน ถนนคนเดินนี้คือ ถนนข้าวสาร จ้า งานลาบ 555 หลายคนอาจไม่รู้ว่าติดกับถนนล้ะทำไม ? ก็คือถนนข้าวสารอ่ะ มันมีฝรั่งนักท่องเที่ยวชอบอยู่ถนนนี้กัน ก็คือมีคนต่างชาติพักที่นี่เยอะมากกก เรียกว่าเยอะมากก 55 เราเเทนตัวเองว่า "ไอซ์" ล้ะกัน เราเป็นคนผิวสีเเทน ตัวเล็ก เป็นคนที่กวนตีน ตลก ( เเละปาก🐶🐶 มาก ) ก็คือมีอยู่วันนึงเราก็เกิดความหิว
เป็นที่ไหนไม่ได้ค่ะ คือกูต้องเเดกเเมค เเมคโดโน่ อ่ะค่ะ ล่ะเราอะก็จะไม่เดินไปคนเดียวอย่างเเน่นอนเราอยู่อีก ถนนนึงค่ะ ก็ต้องลัดซอยไปข้าวสารเเต่ถือว่าไม่ไกลมากค่ะ ชิวๆ เราก็ชวนเพื่อนค่ะ
เรา: ๆไปเเดกเเมคกัน
มัน: เออๆเเปบ
ล้ะคือเราอะจะไม่กินที่ร้านเราจะหอบกลับมาบ้าน เราซื้อไรมาเสร็จปุ้บ เราก็เดินออกปั้บ ตามภาษาคนชอบฝรั่งค่ะคือกูต้องมองรอบๆค่ะ มาซื้อไรกินทั้งทีต้องล่าเหยื่อไปด้วย คราวนี้ เราก็เจอคนที่ถูกจายย 💓💓 อื้อหื้ออออ ตาสีฟ้า ดั้งนี่โด่ง ตัวขาวมากก555 งานดี เค้าก็นั่งอยู่กับเเม่เค้า เราก็คิดในใจ งานช้าง กะว่าจะเดินไปทัก ( คือกูกล้าค่ะ55 คนจริงหรือหน้าด้าน ) คราวนี้เราก็หันไปถามเพื่อน
เรา: ๆ ฝรั่งคนนั้นผ่านเปล่าว้ะ
เพื่อน: ได้อยู่ๆ
หลังจากนั้นเราก็กลับบ้านค่ะ บ้านเรากับบ้านเพื่อนมันใกล้ๆกันมันก็ข้ามถนนไปบ้านมัน เราพอถึงบ้านปุ้บ เราก็วางของ เปิดกล่องเเมคโดโน่ หยิบไก่ขึ้นมากินชิ้นนึงล้ะเราก็วิ่งไปข้าวสารอีกรอบ รอบนี้ฉายเดี่ยวค่ะ555 วิ่งไปที่หน้าร้านเเมคคะ โอ้พ่อคุณ เขากินเสร็จพอดี เเล้วฝรั่งคนนั้นเขาก็ลุก เเล้วเขาก็เดินไป เราคิดในใจว่า "เอาว้ะความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น" เราก็เดินตามเขาไปห่างๆ ทำเป็นถือโทรศัพย์เล่นด้วยไงคราวนี้ เเม่เขายืนดูเสื้อทำท่าจะซื้อ เราก็ไม่รอล้ะค่ะ กูลุย!!
เรา: hello my name is ice
ฝรั่ง: hello my name is shan
#คิดในใจเอาหละเข้าทางกูล้ะ
เราก็ถามเป็นภาษาอังกฎษว่า คุยด้วยกันก่อนได้ไหม ชานล์ ก็บอกว่า ok เเล้วชานล์ก็เดินเข้าไปบอกเเม่ในร้านเสื้อ เราก็ได้ยินเเม่เขาบอกเป็นภาษาอังกฎษว่า โทรมาด้วย ชานล์บอก ok
#การสนทนาครั้งนี้เป็นภาษาอังกฎษ เเปลให้เเล้ว
เรา: ชานล์ มาจากไหน
ชานล์: อังกฎษ
เรา: ชานล์หิวมั้ย
ชานล์: กินมาเเล้ว เเล้วไอซ์หล่ะหิวมั้ย
เรา: หิวมากก hahaha
ชานล์: ห้องเราซื้อ ข้าว ขนมใว้เต็มเลย มาห้องเราซิ ว่าเเต่ไอซ์อายุเท่าไหร่
เรา: 17
ณ ห้องพักของชานล์
พอเปิดประตูห้องเข้าไปชานล์ก็มองหน้าเราเหมือนกับว่าเราพอใจห้องที่เขาอยู่มั้ย ชานล์ก็พุ่งไปนอนบนเตียงเราก็ตกใจเตรียมตัวจะออกล้ะน่ะสัดน่ากลัว555 ชานล์ก็พูดขึ้นว่า
ชานล์: hey ไอซ์ ข้าวอยู่ในตู้เย็น
เรา: ( เงียบ ) ทำท่ากลัว
ชานล์: ลุกไปหยิบผัดไทยมาให้กิน
เเล้วประเด็นคือห้องมันไม่มีโต๊ะกินข้าว ต้องขึ้นไปนั่งบนเตียง👌🏼👌🏼 เราก็คิดในใจจะทำไรกูเปล่าว่ะ ชานล์ก็เปิดห่อผัดไทยให้กินไอเราก็กินค่ะ มันหิวจิงๆวิ่งไปวิ่งมาไง555 ชานล์ก็ถามว่า
ชานล์: มีเเฟนยัง
เรา: ยังเลย ( พร้อมกับยิ้ม )
มันก็เอามือมันมาลูปหัว เราก็เเบบเอ่อ กินเสร็จกับบ้าน
ต่อมา 1 อาทิตย์ เราก็ไปหาชานล์ ตามปกติล้ะค่ะรู้จักกัน 1 อาทิตย์ หาชานล์ที่ห้องน้ะค่ะ เเม่ชานล์ก็อยู่
เดี๋ยวมาต่อน้าค้า มีคนรอเปล่า