เป็นประสบการณ์อกหักของเราเองค่ะ
พูดแล้วอยากจะร้องไห้เมื่อมีใครเขาถามถึงเธอ...
เเนะนําตัวก่อนเนอะเราชื่อมายค่ะ
อยู่ ม.3 เป็นคนตลก กวนแต่ผลการเรียน 4.00ตลอดนะเออ มีน้องชายชื่อเมฆค่ะ
พี่เขาชื่อพี่ต้าค่ะ อยู่ม.5 เป็นคนสูง ตัวใหญ่ ปากสุนัข
เล่าเลยเนอะตอนนั้นที่เราอยู่ ม.3 เป็นคนที่จริงจังกับการเรียนพอสมควรเพราะ ม.3แล้ว
เราเลยขอแม่ไปเรียนเสริมที่ห้างชื่อดังที่นึง เพราะเพื่อนเราก็เรียนอยู่ แม่ก็โอเคค่ะลูกขอก็ให้ เราเรียนทุกวันอาทิตย์
เรียนตั้งแต่10:00-13:00 น.
เราไปวันแรกกับเพื่อนเราคือชื่อแยม พอไปจารก็ไห้ไปแนะนําตัวหน้าคาสค่ะ ตอนเราแนะนําตัวจารก็นั่งดูประวัติค่ะ แล้วก็เห็นผช.คนนึงเข้ามา คือเห็นทั้งห้องอ่ะค่ะ จารก็เห็น
จาร : ทําไมพึ่งมา
พี่ต้า : เข้าห้องนํ้ามาครับ
คือเราคิดว่าเป็นข้อแก้ตัวที่ปยอ.มากอ่ะ ใครเชื่อก็ควาย
จาร : โอเคๆไปนั่ง
คือเราหน้าแบบ ห้ะ! เชื่อ! แยมก็บอกว่ามันปกติล่ะสําหรับข้อแก้ตัวแบบนี้ ชินว่ะ
พอแนะนําตัวเสร็จเราก็ไปนั่งค่ะ พี่ต้านั่งข้างหลังเรา
เราโคตรไม่ถูกชะตาอ่ะหน้ากวนส้นมาก หันไปดูนาง นางยิ้มมุมปาก คิดว่าจะหลงหรอ หึ!เออหลงเว้ย แต่ก็ไม่ถูกชะตาอยู่ดี ตอนเลิกเรียนบ่ายโมงเราก็ไปนั่งรอเมฆมารับเรากะแยมB2S
แยมไปซื้อนํ้าค่ะ เราก็เดินดูหนังสือเรื่อยๆ
เจอนาง(ขอเรียกนางแทนพี่ต้าเนอะ)ยืนเลือกหนังสืออยู่ค่ะ เราก็ทําเป็นเดินผ่านๆ(หนูอ่อยค่ะ)
นางเห็นนางก็ทักด้วยแหล่ะ
พี่ต้า : เฮ้ย! ว่าไงน้องเด็กใหม่
เรา : หวัดค่ะพี่ แล้วก็เดินไปเลย คิดในใจถามชื่อหนูสิๆ เดินไปไร้เงาค้าบ
เราก็มปร.เหวยยังไงก็ต้องเจอกันอีกอยู่ดี
*เดี๋ยวมาต่อน้า
*พิมในโทรศัพท์เว้นวรรคผิดไรบ้างเนอะ