อ่านไปน้ำตาไหลไปจนจะหมดตัว สงสารโจ้มาก
ชีวิตที่ฝังใจอยู่กับอดีตว่าตัวเองทำให้พ่อกับคนรักของพ่อต้องตาย จำฝังหัวเด็กคนนี้ไม่มีวันลืมตั้งแต่เด็กจนโต
ชีวิตโจ้มีแต่การสูญเสีย เด็กตัวเล็กๆ สูญเสียเสาหลักไปตั้งแต่เด็ก จนเรียนจบโทก็ยังไม่พ้นการสูญเสีย
ทุกคนล้มหายตายจากไปทีละคนสองคนจนเหลือตัวคนเดียวบนโลก

วันหนึ่งมาเจอใครคนหนึ่งที่มีปมเหมือนกัน เข้าใจกันและรู้สึกดีต่อกัน
แต่เรื่องราวในอดีตที่ได้รู้ ทำให้อีกฝ่ายไม่อยากให้เขาต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้
จึงหันหลังและเดินจากไปโดยที่โจ้ไม่ทันตั้งตัว

เด็กคนหนึ่งที่โดดเดี่ยวมาทั้งชีวิต เจ็บปวดมาทั้งชีวิต จนวันหนึ่งกำแพงใจมันทลายลงเพราะความรักที่เขามีให้
ความสุขเหมือนมาอยู่ตรงหน้าแล้วกลับหายไปเพียงชั่วพริบตาเดียว
เพราะเขาคิดแทนว่าอยากเห็นโจ้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ ไม่ต้องเจ็บปวดกับความทรงจำในอดีต

เขาจากไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เด็กน้อยกลับไปเป็นโจ้คนเดิม โจ้ผู้โดดเดี่ยวตัวคนเดียวบนโลก
แล้ววันหนึ่งเขาทั้งสองคนก็กลับมาพบกันอีกครั้ง ในสถานภาพที่คนหนึ่งยังรักอยู่เต็มหัวใจ
ในขณะที่อีกคนเต็มไปด้วยความโกรธ เกลียด และกลัว ไม่ไว้ใจให้ตัวเองเดินเข้าไปสู่ความเจ็บปวดอีกแล้ว

เหมือนเรื่องจะเศร้า แต่จบไม่เศร้านะ แต่ก็ทำให้น้ำตาแตกไปหลายรอบเลย
ชอบมาก ถูกจริตมากๆเรื่องนี้ ชอบที่สุด

อยากให้ช่องวันเอามาทำเป็นละครมากๆ

ชานนท์ (ฉาน) = ชานนท์ อักขระชาตะ
จารวี (โจ้) = ไอซ์ซึ ณัฐรัตน์ นพรัตนาภรณ์

ขอบคุณครับ