ขอพื้นที่ระบายหน่อยละกันค่ะ ตั้งแต่รู้เกรด เทอม 1 (ม.4) ได้เกือบตก 3 เราก็เปลี่ยนไป แรกก็ดีอยู่ แต่พอเศร้าอาทิต เราท้อ หมดกำลังใจ รวมถึงมีเรื่องที่บ้านอีก เราโดนปล่อยให้อยู่คนเดียว แม่เราไปทำงานกลับตอนเย็น ส่วนพ่อเลิกกับแม่มา 1 ปีแล้ว เราคงฝันสูงไป เราอยากเรียนทันตะ คือคะแนนสูงมาก
เรากดดัน แล้วอีกอย่าง เกรดเพื่อนๆในห้อง ได้ 3.9กว่ากันทั้งนั้น วันเสาร์ที่ผ่านมารวมถึงวันนี้ เรายังไม่หยุดร้องเลย พอหาคลิปสนุกๆกดูก็หายไปแต่พอมีสิ่งมากระตุ้นก็ทำให้คิดอีก ร้องอีก มันเป็นความรู้สึกไม่อยากทำอะไร อยากอยู่เฉยๆ นอนไปวันๆ ร้องไป ไม่อยากทำงานบ้าน ไม่อยากทำการบ้าน ไม่อยากอ่านหนังสือ เหมือนหมดกำลังใจ ทุกครั้งก็มีหมดกำลังใจเหมือนกันแต่ก็สามารถเรียกคืนได้ แต่ครั้งนี้ไม่ว่าจะหาอะไรมาเรียกกำลังใจกลับก็ไม่สามารถ ก็ยังเศร้า ยังร้อง เราไม่ร็จะทำไงดี เครียดมากก และอีกอย่างยายเราเสียแล้ว ชีวิตที่ผ่านมาไม่ว่าเราจะทุก สุข เครียดเศร้า เอาแต่ใจ ก็มียายที่เป็นคนที่อยู่ข้างเราเสมอแต่ตอนนี้ไม่มียาย เราไม่รู้ว่าสิ่งที่จะทำต่อไปจะทำเพื่อใคร เพื่อแม่ก็ไม่ใช่เพราะแม่มีแฟนเด็กและไม่เคยหวังอะไรจากตัวเราอยู่แล้ว เพื่อตัวเองหรอ สำหรับเราจะตายเมื่อไหร่ก็ได้ เราไม่อยากเตรียดอยู่แบบนี้ อยากออกไปเที่ยว อยากไปกินข้าวนอกบ้าน อยากทำอะไรสนุกๆ*************มันหมดแรงอะ ไม่อยากทำอะไร พรุ่งนี้ไม่รู้จะไป รร ไหวมั้ย ชีวิตต่อจากนี้เหมือนอยู่ตัวคนเดียว เราคิดถึงยาย บางครั้งเราก็อยากไปหายาย เราควรทำไงดีอะ เราคิดว่าเราคงเป็นโรคซึมเศร้าแล้วบางครั้งอยากร้องแต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร