คือ...บอกก่อนว่าเราไม่ใช่คนสวยนะ แต่ก็ไม่ถึงกับขี้ริ้วขี้เหร่อะไรมากนัก พูดง่ายๆก็หน้าตาธรรมดาๆนั่นแหละค่ะ
ส่วนนิสัยก็ออกไปทางสติไม่ค่อยดี ถ้าจะพูดให้ดูดีคือมีความเป็นตัวของตัวเองสูง ถ้าพูดให้ดูแย่ก็ไม่เต็มบาทนั่นแหละ(ฮาาา)
และเพราะไอ้รูปลักษณ์และนิสัยแบบนี้นี่แหละจึงทำให้ไม่เคยมีประสบการณ์ความรักจริงๆจังๆกับเค้าเลย(มากสุดคือแอบชอบเขาเงียบๆเกือบสิบปีจนเขาแต่งงานมีลูกนั่นแหละถึงเลิกชอบ)

แต่พักหลังมานี้ มีบุรุษนายหนึ่ง(ท่าทางขี้อาย)มักจะมีอากัปกิริยาแปลกๆเวลาเจอกับเรา คือยิ้ม(หรือบางทีก็หัวเราะ) แต่ไม่พูดอะไรซักคำ(ชวนคุยก็ไม่พูด ยิ้มอย่างเดียวจริงๆ ยกเว้นเวลาคุยเรื่องสำคัญ) ยิ้มๆหลบๆอยู่นั่น และปัญหาคือเราชอบเขา(เวลาเขายิ้มเอ๋อๆมันน่ารัก)
บางทีก็จับได้ว่าเขาแอบมอง(มองตั้งแต่ก่อนที่เราจะชอบเขา) บางทีเพื่อนเขาก็มาชงให้(บอกว่าเขาอยากเจอบ้างล่ะ เขาชอบพูดถึงบ้างล่ะ และอื่นๆ) แต่เขาก็ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธใดๆทั้งสิ้น ยิ้มอย่างเดียว

กับบุรุษอีกนายหนึ่ง(คารมค่อนข้างดี) ชอบมาเกาะแกะ มากวน มาแกล้ง มาหาเรื่อง(หรือทำอะไรก็ตามให้ต้องด่า ซึ่งล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งสิ้น) ชอบทำให้หงุดหงิด
ชอบมองแล้วยิ้ม บางทีก็อ่อย(เอาขนมมาป้อน) ชอบล้อเรา แต่เวลาเรามีปัญหาก็ช่วย(ด่าแต่สุดท้ายก็ช่วย) บางครั้งถึงกับยื่นมือมาช่วยเองเลย(พร้อมกับเทศนา) บางทีก็แอบช่วยแล้วเรามารู้ทีหลังก็มี เรางอนก็ง้อ...และแน่นอนว่าเพื่อนก็ชงสุดๆเช่นกัน(จริงๆคือชงหนักกว่าคนแรก)


เราเลยสงสัยว่าเขา(หนึ่งในสองคนนี้หรือทั้งสองคน)ชอบเรางั้นเหรอ? แต่คนรู้จักที่มากประสบการณ์ท่านหนึ่งบอกว่ามันก็แค่การบริหารเสน่ห์ของผู้ชายนั่นแหละ(ก็คิดอยู่ว่าผู้หญิงหน้าตาธรรมดาแถมเพี้ยนแหลกขนาดนี้จะมีคนมาชอบได้ไง)
เราจึงอยากถามว่า ระหว่างชอบกับบริหารเสน่ห์ เนี่ย มันต่างกันยังไงคะ แล้วเราจะแยกออกได้ยังไง แล้วผู้ชายนี่เขาทำแบบนี้กับผู้หญิงไร้ภูมิต้านทานแบบนี้กันทุกคนเลยเหรอคะ?
ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ

ps.ถ้าแท็กผิดขออภัยนะคะ