จขกท  เคยตั้งกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไปบ้างแล้ว ขอยกยอดมาเพื่อซ้ำในกระทู้นี้นะคะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ส่วนที่ จขกท อยากคุยตอนนี้คือ วิธีการเล่าเรื่องของละครเรื่องนี้ค่ะ
จขกท. จับสังเกตได้หลายอย่าง ซึ่งไม่ทราบว่าเหมือนหรือต่างกับละครหนังปัจจุบันหรือโบราณอย่างไร
เพราะ จขกท ดูซีรีย์เกาหลีไม่มากนัก และจากแดจังกึมไม่เคยดูพีเรียดเกาหลีเลย(ท่านบัณฑิต จขกทนับเป็นการ์ตูน)
ข้อที่ จขกท สังเกตุวิธีของละครเรื่องนี้ ก็คือ

-  เน้นการพูดอธิบายเหตุการณ์มาก  อันนี้ จขกท ว่ามันก็มีส่วนดี แต่บางทีมันก็แย่นะคะ
   ยกตัวอย่างเช่น กฎห้ามนางกำนัลออกจากวังเป็นอันขาด  
  คือมันไม่มีอะไรให้รู้เลย มารู้ก็อย่างเช่นหลังพระเอกพานางเอกไปทะเล
  แล้ว เราดูก็ยังไม่รู้สึกว่ามันสำคัญอะไรหนักหนาขนาดนั้น
  
  ตัวอย่างที่เด็ดขาดข้อนี้คือ อูฮีกับแฮซูสนิทกัน  ทุกคนเอ๋อหมดรู้จักกันตอนไหนหรา

-  การรวบเวลา อันนี้บ่อยมาก คือบางทีมันก็จำเป็นนะกับเวลายาวๆ  แต่มันเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
   ทั้งที่เรารู้สึกว่า มันมีอะไรค้างคาอยู่นะ ทำให้ความรู้สึกยาวนานของเวลา มันไม่นาน
   และเราไม่รู้สึกถึงว่า ตัวละครต้องอดทนกับกาลเวลา   คือสามัญสำนึกเรารู้แต่ละครควรแสดงให้เราเห็น
   ไม่ใช่มีภาพมีอักษร มีคำพูดแล้วเราก็คิดเอาเอง

-  การตัดภาพแสดงการเฉลยข้อความในบทของฉากที่แล้ว
   เช่น สมมตินะคะ  ลืมแล้วว่าฉากไหนบ้าง เช่น  ตัวละครอาจจะพูดว่า แล้วใครกันที่ทำเรื่องนี้ได้
   ปุ๊บตัดฉาก  จะโชว์คนที่เป็นคีย์ประเด็นของขอ้สงสัยในฉากที่แล้วทันที เป็นฉากถัดมา

-  การซูมภาพ   จขกท เฉยๆ และชอบดูค่ะ  แม้ว่าบางคนจะบ่นอึดอัด  แต่เรารู้สึกโฟกัสความรู้สึกดี
   แล้วการแต่งหน้าเค้าดีมาก  ดวงตาสื่อสารและเล่นการสะท้อนแสงเงามาก
   แต่..  บางครั้งมันก็ขำค่ะ คือซูมมาโครมาก ชนิด ตาชัดจมูกเบลอ  แก้มชัดตาเบลอ  มันฮาน่ะ

-  ความอลังการ ลดลงเรื่อยๆ   จากฉากแรกๆ ตื่นตามาก ขี่ม้าในทุ่งกว้าง มีโดรนตามภาพเคลื่อนไหว
  เงาจันทร์ทาบบนท้องทุ่ง  ดวงตะวันกำลังคราส  โอ้โห อลังสวยงามที่สุด
   พอหลังๆ เอ วังชักเล็ก  กองทหารดูน่ารักพอสมตัวพิกล  
    คนในวังสาวสรรกำนัลในตอนบ้านชายแปดมันโดนไล่ออกหรือเปล่า

- เพิ่ม  คนเขียนบท พยายามไม่ทิ้งบท ลากสิ่งที่พูดไว้มาเป็นผลในตอนหลังๆ
  ตัวอย่างเช่น  ซูเคยพูดปลอบโซวันพังกองหินเรื่องการอภัยและการเข้าใจ
  โซพูดซ้ำในตอนเสียใจพลั้งมือวังโย เรื่องการอภัยและการเข้าใจ

สิ่งที่ จขกท อยากแลกเปลี่ยนความเห็นเพิ่ม เพราะรู้สึกถึงวิธีการในละครเรือ่งนี้ ที่แปลกกว่าละครเรื่องอื่น
โดยใช้วิธีการแบบภาพยนต์ค่อนข้างมาก  
มีการสร้างเงื่อนไขในต้นเรื่องแล้วนำมามีผลต่อท้ายเรื่อง  
มีการซ่อนสัญญลักษณ์ การสื่อความหมายอยู่หลายฉากมากๆ ไ่มใช่แค่การเล่าเรื่องแบบละครปรกติ

สำหรับตอน 18 ที่ผ่านมา  จขกท เห็นชัดเจนมากๆอยู่ สามฉาก

1- นิทานกล่อมเพฮา เรื่องหนูน้อยหมวกแดง  อันนี้ จขกท  รู้สึกชัดเจนว่า นี่คือความในใจของแฮซู
    นางเอกก็คงรักพระเอกแหละ แต่เป็นรักเพราะต้องรัก  รักเพื่อรอดชีวิต  และนางเอกไม่เคยการ์ดตก
    ไม่ว่าเมื่อไหร่นางเอกระวังตัวกลัวหมาป่าตัวนี้เสมอ  แม้จะพูดว่าเชื่อใจทุกสถานการณ์ก็ตาม  

2- ฉากเพฮาจับมือแม่มาแนบหน้าตอนตาย  เป็นการสัมผัสจากแม่ครั้งแรกในช่วงเวลาบาดแผลของวังโซ
    แสดงออกถึงความต้องการความรักของวังโซอย่างที่สุด

3 - หน้ากาก  กับการปกปิด การหลอกลวง การดีลและต่อรอง ทั้งพระเอกนางเอก  และ นางร้าย

เลยอยากชวนกันคุยค่ะ