น้องแมวสามสีชื่อมิกะ รูปร่างเปรียว หลุดออกจากคลีนิกสัตวแพทย์ใกล้สามแยกไฟฉายระหว่างซอยจรัญ 28/2 กับ 28/3 ครับ
เมื่อเวลาประมาณ 20.00น. วันที่ 25 ตุลาคม 2559
ใครพบเห็นช่วยแจ้ง 0818448690 ด้วยครับ กราบขอความเมตตา
หรือท่านใดมีคำแนะนำใดๆ เกี่ยวกับกรณีแมวตื่นหายในบริเวณที่ไม่คุ้นเคย ช่วยแนะนำด้วยครับ

ผมคิดและตัดสินใจนานมากก่อนจะตกลงใจพาน้องไปทำหมัน ผมพยายามหาข้อมูลคลีนิกและโรงพยาบาลสัตว์ต่างๆ
และลองโทรคุยทุกที่ พบว่าคลีนิกแห่งนี้คุณหมอและผู้ช่วยฟังจากการพูดคุยแล้วน่าจะมีใจรักเมตตาสัตว์
ผมจึงไว้ใจเลือกที่นี่แม้จะอยู่ค่อนข้างไกลจากบ้านผมมากก็ตาม

ระหว่างเดินทางมิกะร้องระงมตลอดเวลา เพราะเค้าไม่เคยถูกจับขังในกรงมาก่อน ผมพยายามพูดปลอบจนเค้าเงียบไป
ซึ่งอาจเป็นเพราะร้องจนหมดเรี่ยวแรงก็ได้
พาน้องส่งถึงมือคุณหมอตอนประมาณหนึ่งทุ่ม (25 ตุลาคม 2559) ผมย้ำกับคุณหมอว่าน้องเป็นแมวจรไม่คุ้นเคยกับคนเลย
และตื่นตกใจง่ายไม่รู้จะมีปัญหาตอนจับตรวจหรือย้ายกรงหรือเปล่า คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไรที่นี่มีแมวจรหลายตัว
ผมค่อยคลายใจ หลังจากคุยรายละเอียดและตกลงว่าจะฝากให้น้องอยู่ที่คลีนิกจนตัดไหม ผมก็ลากลับ

ทันทีที่ผมกลับถึงบ้าน ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ยกดูเป็นเบอร์จากคลีนิกที่ผมเพิ่งเอาน้องไปส่ง
ผมใจคอไม่ดีเลย เมื่อรับโทรศัพท์ก็ได้ยินเสียงคุณหมอพูดว่า
น้องดิ้นหลุดระหว่างการย้ายกรงและหนีออกจากจากตึกทางชั้นบน
น่าจะไปที่ตึกข้างๆ ที่มีรั้วลูกกรงกั้น ทำอะไรไม่ได้ ผมได้แต่อึ้งพูดอะไรไม่ออก ผมรีบเดินทางไปที่คลีนิกอีกครั้ง
ที่จริงคุณหมอบอกไม่ต้องมาเพราะคงทำอะไรไม่ได้ แต่ผมทำใจไม่ได้ ยังไงก็ของไปเห็นสถานที่หรือลองเรียกดู
เผื่อน้องเค้าจะกลับมา

ไปถึงคุณหมอพาเดินขึ้นชั้นบนหลายชั้นมาก ผมจำไม่ได้ว่าชั้นสี่หรือห้า เพราะเดินขึ้นไปแบบมึนๆ ไม่เข้าใจว่า
เกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ยังไง
เมื่อไปถีงชั้นที่น้องหนีออกไป ก็มองเห็นว่าด้านหลังของชั้นมีประตูเปิดโล่งและหน้าต่างที่เปิดโล่งไปสู่ระเบียงขอบสูง
คือมีช่องประตูหน้าต่าง แต่ไม่มีบานประตูหรือหน้าต่างเลย
หมอบอกว่าน้องโดดหนีการจับออกไปทางระเบียง ผมเดินไปที่ระเบียนจะโงกหน้าข้ามขอบออกไป ภาพที่เห็นทำให้ผมหน้ามืด
เพราะชั้นนี้อยู่สูงมาก พ้นของระเบียงออกไป ไม่มีอะไรเลยนอกจากความว่างเปล่าลงไปถึงลานหลังคาชั้นล่างสุดที่มองเห็นลางๆ เพราะความมืด
ที่ด้านนอกมีขอบปูนแคบๆ แค่ประมาณสิบเซ็น หมอบอกว่าน้องโดดลงไปที่ขอบแคบๆ นี้แล้วหนีไปที่ตึกข้างๆ ที่มีลูกกรงกั้นอยู่
ในใจผมขอให้หมอพูดถูก เพราะถ้าน้องกระโดดหนีจากการจับ ก็มีโอกาสที่จะตกลงไปชั้นล่างสุด

ผมพยายามร้องเรียกชื่อมิกะหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ผมทำอะไรไม่ได้เลย
ผมเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองมาก ถ้าผมไม่ตัดสินใจพาน้องมาทำหมัน มิกะคงไม่ประสบชะตากรรมแบบนี้
มิกะมีลูกอ่อนอายุสองเดือนกว่า ที่ยังให้นมอยู่ทุกวัน ที่ผมทำเหมือนพรากแม่ลูกจากกัน
และไม่รู้เลยว่ามิกะเป็นอย่างไรในตอนนี้ และจะมีโอกาสรอดกลับมาพบลูกๆ ได้อีกหรือเปล่า