ตอนแรกกะว่าจะถอด log in แบบว่า เออ แอบเขิลนะ แต่เห็นแล้วขั้นตอนเยอะ เออช่างเหอะ 5555
เข้าเรื่องเนอะ
ออกตัวก่อนว่าเขียนไม่ค่อยเก่งค่ะ เลยพยายามเขียนเป็นข้อๆเอา
ตามหัวข้อกระทู้ค่ะ มีใครมีโมเม้นนี้บ้างคะ
ส่วนของเรา สมัยเรียน
- สมัยมัธยม ถึงกับสาบานกับตัวเองเลยว่า โตไปไม่ขอแต่งงาน จำเหตุผลไม่ได้ละว่าเพราะอะไร
- สมัยมหาลัย ไม่แต่งหน้า ไม่ชอบแต่งตัว (ขอโทษที เช้ามาตื่นไม่ทันยังไม่อาบน้ำเลย)
- ในชีวิตมีแต่เพื่อนผู้ชาย ผู้หญิงก็มี แต่จะเป็นผู้นำกลุ่ม จนเพื่อนๆเรียกว่า ผู้ชายคณะ (คณะเรานะรุ่นนั้น 95%มีแต่ผญ.ค่ะ เวลามีงานใช้แรงงานอะไร เราจะทำตลอด แข็งแรง strong)
- ชอบผู้ชายนะ แต่ไม่แสดงออก กลัวเพื่อนแซว ยิ่งปากแต่ละคน
- ขอทำตัวโทรมๆ เข้าไว้ กลัวคนมาจีบ (ทำยังกะแต่งตัวแล้ว จะสวยขึ้นงั้น? คิดเข้าข้างตัวเอง) คือเห็นคนไปเป็นคู่ๆ แล้วรู้สึกไงก็ไม่รู้
- กระโปรงไม่ชอบใส่ ใส่แต่กางเกง ในชีวิตกระโปรงนับตัวได้
- ด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลเลยไม่มีใครมาจีบ ด้วยสภาพนี้ใครจะกล้าจีบหล่ะ 5555
- ไม่เข้าใจอารมณ์ที่เพื่อนผู้หญิงมาบอกว่า แก รองเท้าฉ้านสวยม้ายยยย กระเป๋าฉ้านสวยม้ายยยย (ตอนนี้ดีขึ้นหน่อย พอมองออกว่าเออก็สวยนะ)
ตอนทำงาน
- หัดแต่งหน้า พอเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย ช่วงนั้นแหละเจอสามี (เรื่องแต่งหน้าที่เป็นนี่ สามีแนะนำเพื่อนผู้หญิงที่สอนแต่งหน้าให้ เพื่อทำงานค่ะ)
(ขอข้ามหลายอย่าง เขิลค่ะ)
หลังแต่งงานถึงปัจจุบัน บางอย่างเหมือนเดิม บางอย่างเปลี่ยน (มีความเป็นผู้หญิงมากขึ้น 5555)
- แต่ในตู้ก็ไม่มีกระโปรงสักตัว
- แต่แต่งหน้าทุกวันนะ เริ่มแก่ละ ปกปิดริ้วรอย
- ทำกับข้าวเป็น
- ทำความสะอาดบ้านเป็น สะอาดเรียบร้อย มีระเบียบ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีกับเจ้าตัวเล็ก
- รู้ว่างอลคืออะไร? น้อยใจคือ? เป็นหนักตอนช่วงท้องกับหลังคลอดใหม่ๆ อ่อ งอล คืออย่างนี้นี่เอง
- จำวันสำคัญไม่ค่อยได้ เช่นวันเกิด หรือวันครบรอบแต่งงาน (แต่ไม่ได้ลืมนะ) เพียงแต่อ่อ มันผ่านไปแล้วเหรอ
- ไม่ชอบช้อปปิ้ง พี่สาวชวนไปเดินช้อป say no เลย ถ้าไปซื้อของต้องจดเลย ซื้อเท่าที่จด รีบซื้อรีบออก รีบกลับบ้าน 2 ชม.นี่คือนานสุดละ
เสื้อผ้าสามี แกจะซื้อเองตลอด เวลาไปช้อปจะบอกว่า เรารออยู่ข้างนอกไปเข้าไปนะ อย่านานหล่ะ (เพราะฉะนั้นสาบานเลย ไม่รู้ size กางเกงสามีค่ะ เสื้อพอกะขนาดได้)
-ออกจากงานประจำมาอยู่บ้านหลายปีละ เพื่อเลี้ยงลูก ทำงานส่วนตัวอยู่ที่บ้าน สามีให้จัดการเรื่องเงินทุกอย่าง แหงหล่ะ อยู่กับเราเงินไม่กระดิกหรอก (เพราะไม่รู้จะเอาไปซื้ออะไร ถ้าจะซื้อก็จำเป็นจริงๆเท่านั้น)
ก็ประมาณนี้ค่ะ เขียนไม่ค่อยเก่งจริงๆ จบไม่เป็น 5555
มีผู้หญิงคนไหนบ้าง ที่ตัวเองแบบแมนๆ ไม่เคยคิดว่าในชีวิตจะต้องมีลูกมีสามี
เข้าเรื่องเนอะ
ออกตัวก่อนว่าเขียนไม่ค่อยเก่งค่ะ เลยพยายามเขียนเป็นข้อๆเอา
ตามหัวข้อกระทู้ค่ะ มีใครมีโมเม้นนี้บ้างคะ
ส่วนของเรา สมัยเรียน
- สมัยมัธยม ถึงกับสาบานกับตัวเองเลยว่า โตไปไม่ขอแต่งงาน จำเหตุผลไม่ได้ละว่าเพราะอะไร
- สมัยมหาลัย ไม่แต่งหน้า ไม่ชอบแต่งตัว (ขอโทษที เช้ามาตื่นไม่ทันยังไม่อาบน้ำเลย)
- ในชีวิตมีแต่เพื่อนผู้ชาย ผู้หญิงก็มี แต่จะเป็นผู้นำกลุ่ม จนเพื่อนๆเรียกว่า ผู้ชายคณะ (คณะเรานะรุ่นนั้น 95%มีแต่ผญ.ค่ะ เวลามีงานใช้แรงงานอะไร เราจะทำตลอด แข็งแรง strong)
- ชอบผู้ชายนะ แต่ไม่แสดงออก กลัวเพื่อนแซว ยิ่งปากแต่ละคน
- ขอทำตัวโทรมๆ เข้าไว้ กลัวคนมาจีบ (ทำยังกะแต่งตัวแล้ว จะสวยขึ้นงั้น? คิดเข้าข้างตัวเอง) คือเห็นคนไปเป็นคู่ๆ แล้วรู้สึกไงก็ไม่รู้
- กระโปรงไม่ชอบใส่ ใส่แต่กางเกง ในชีวิตกระโปรงนับตัวได้
- ด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลเลยไม่มีใครมาจีบ ด้วยสภาพนี้ใครจะกล้าจีบหล่ะ 5555
- ไม่เข้าใจอารมณ์ที่เพื่อนผู้หญิงมาบอกว่า แก รองเท้าฉ้านสวยม้ายยยย กระเป๋าฉ้านสวยม้ายยยย (ตอนนี้ดีขึ้นหน่อย พอมองออกว่าเออก็สวยนะ)
ตอนทำงาน
- หัดแต่งหน้า พอเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย ช่วงนั้นแหละเจอสามี (เรื่องแต่งหน้าที่เป็นนี่ สามีแนะนำเพื่อนผู้หญิงที่สอนแต่งหน้าให้ เพื่อทำงานค่ะ)
(ขอข้ามหลายอย่าง เขิลค่ะ)
หลังแต่งงานถึงปัจจุบัน บางอย่างเหมือนเดิม บางอย่างเปลี่ยน (มีความเป็นผู้หญิงมากขึ้น 5555)
- แต่ในตู้ก็ไม่มีกระโปรงสักตัว
- แต่แต่งหน้าทุกวันนะ เริ่มแก่ละ ปกปิดริ้วรอย
- ทำกับข้าวเป็น
- ทำความสะอาดบ้านเป็น สะอาดเรียบร้อย มีระเบียบ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีกับเจ้าตัวเล็ก
- รู้ว่างอลคืออะไร? น้อยใจคือ? เป็นหนักตอนช่วงท้องกับหลังคลอดใหม่ๆ อ่อ งอล คืออย่างนี้นี่เอง
- จำวันสำคัญไม่ค่อยได้ เช่นวันเกิด หรือวันครบรอบแต่งงาน (แต่ไม่ได้ลืมนะ) เพียงแต่อ่อ มันผ่านไปแล้วเหรอ
- ไม่ชอบช้อปปิ้ง พี่สาวชวนไปเดินช้อป say no เลย ถ้าไปซื้อของต้องจดเลย ซื้อเท่าที่จด รีบซื้อรีบออก รีบกลับบ้าน 2 ชม.นี่คือนานสุดละ
เสื้อผ้าสามี แกจะซื้อเองตลอด เวลาไปช้อปจะบอกว่า เรารออยู่ข้างนอกไปเข้าไปนะ อย่านานหล่ะ (เพราะฉะนั้นสาบานเลย ไม่รู้ size กางเกงสามีค่ะ เสื้อพอกะขนาดได้)
-ออกจากงานประจำมาอยู่บ้านหลายปีละ เพื่อเลี้ยงลูก ทำงานส่วนตัวอยู่ที่บ้าน สามีให้จัดการเรื่องเงินทุกอย่าง แหงหล่ะ อยู่กับเราเงินไม่กระดิกหรอก (เพราะไม่รู้จะเอาไปซื้ออะไร ถ้าจะซื้อก็จำเป็นจริงๆเท่านั้น)
ก็ประมาณนี้ค่ะ เขียนไม่ค่อยเก่งจริงๆ จบไม่เป็น 5555