ฉันอายุ 35 ฉันหลงรักผู้ชายคนหนึ่ง อายุ 50 ปี เหมือนรักแรกพบ (ตลกจัง รักแรกพบตอนอายุปูนนี้) แว๊บแรกที่เจอกัน ก็ประทับใจเลย และรอคอยการติดต่อกลับ (ฝ่ายชายขอเบอร์ไป หมายเหตุ : ไม่ได้ผิดปกติหรือพิเศษ เพราะดิฉันเป็นวิทยากร ที่ศิษย์หลายๆ คนจะขอเบอร์)
-1 เดือนผ่านไป ได้รับการติดต่อผ่าน line ดีใจเว่อร์ แต่ยังเก็บอาการ
-1 เดือน ต่อมา ลงตรวจงาน เราเจอกัน ใบหน้าดิฉันเปื้อนยิ้ม เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉันมีความสุขมาก และเริ่มคุยกันเป็นกิจจะลักษณะมากขึ้น ได้ไถ่ถามความเป็นไปเป็นมา ทราบว่าฝ่ายชายมีภรรยาอยู่แล้ว (คนอายุปูนนี้ต้องมีครอบครัวเป็นธรรมดา) มีลูก มีหลาน แล้ว ฝ่ายชายมิได้ปิดบัง และสารภาพกับฉันว่า คิดถึงมาก คิดถึงตลอด รู้สึกประทับใจตั้งแต่วันแรกที่เจอ (แหม..อะไรจะตรงกันขนาดนั้น) เขาบอกรักและคิดถึงฉันทุกวัน ซึ่งดิฉันได้ตัดบทหลายครั้ง เนื่องด้วยว่าฝ่ายชายมีครอบครัวแล้ว..แต่ด้วยฉัน มีใจให้ฝ่ายชายอยู่แล้ว ทำให้มีความสุขกับการพูดคุย ทักทาย รอข้อความตลอด
-1 เดือน ต่อมา เราเจอกัน (นัดแบบเร่งด่วน) และ 1 คืน กับ ครึ่งวันที่อยู่ด้วยกัน...เกือบตาย ชายหญิงที่มีใจเสน่หาอยู่ด้วยกัน โดยมีข้อห้ามในการล่วงเกินซึ่งกันและกัน และก็ผ่านไปด้วยดี เราต่างร้องไห้และบอกรักกัน ก่อนจากฉันกราบขอโทษและขอบคุณทุกๆ อย่าง ที่ผ่านมา "และบอกรักฝ่ายชายสุดหัวใจ แต่คงไม่ทำอะไรเกินเลยมากกว่านี้ เพื่อรักษาหัวใจของภรรยาและลูก รวมทั้งเกียรติชื่อเสียงของฝ่ายชายและตัวเอง"
-คิดว่าการเจอกัน จะทำให้ความคิดถึงทุเลาเบาบาง หรือเบื่อหน่ายกันไป แต่ไม่เลย ทำไมรู้สึกรักมากขึ้น ไม่ใช่แค่รักผู้ชายคนนี้ แต่ความรักความห่วงใย รวมไปถึงภรรยาและครอบครัวของเขา เราคุยกันทุกวัน...
-1 เดือนผ่านมา ลูกสาวของฝ่ายชาย (ลูกแต่งงานมีลูกแล้ว) chat มาคุยด้วย  ฉันแนะนำตัวไป เธอบอกรู้จักฉันดี เธอขอร้องว่า อย่า chat หาพ่อตอนดึก เดี๋ยวแม่จะไม่สบายใจ  ฉันสารภาพความรู้สึกทุกอย่าง ขอบคุณน้องที่ไม่ต่อว่าฉัน ฉันขอโทษ ถ้าทำให้ไม่สบายใจ ฉันรับปากจะปฏิบัติตาม แต่เมื่อคิดอีกที ฉันควรหยุดพูดคุยรัก หวานซึ้งกับสามีคนอื่นเสียที ฉันจึงปรึกษาลูกสาวฝ่ายชายอีกที....... แต่กลับได้คำตอบว่า อย่าหยุดคุยกับพ่อนะ ขอร้อง....งง เลยทีนี้
และแล้วพ่อก็โกรธลูก กลัวลูกต่อว่าดิฉัน กลัวดิฉันไม่คุยด้วย แต่ปัจจุบัน ok clear แล้ว
-วันไหนที่ฉันจะตัดบทเพื่อจะไม่คุยแล้ว ไม่สานต่อแล้ว ก็จะได้รับคำตอบกลับมาเป็นการน้อยใจ....มันทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจมาก ฉันไม่อยากเห็นเขาเจ็บปวดใจ น้อยใจเลย ฉันอยากให้เขาและครอบครัวมีความสุข ฉันสวดมนต์อธิษฐานทุกเช้าเย็น ให้เขาและครอบครัวมีความสุข
-ทุกวัน ฝ่ายชายพยายามจะเจอกับฉัน แต่ฉันไม่กล้าไปเจอ ถ้าฉันจะไปเจอฉันอยากเจอทุกคนในครอบครัวเขา ฉันรู้สึกผูกพันกับทุกคน ทั้งที่ฉันยังไม่ได้เห็นหน้าใคร ได้ยินเพียงเสียงทางโทรศัพท์และหน้าตาผ่านทาง facebook เท่านั้น
-วันไหนที่ฝ่ายชายบอกรักและอยากกอด ดิฉันจะบอกให้เขากอดภรรยาและลูกๆ ให้มากๆ ฉันรักเขา แต่ฉันก็เจ็บปวดมากเช่นกันถ้าเขาหยุดรักภรรยา ฉันบ้าไปแล้วหรือเปล่า อนาคตฉันอยากให้ ฝ่ายชายและภรรยา มาอยู่กับฉัน ฉันอยากดูแลพวกเขาตอนแก่
-ฝ่ายชายกลัวว่าดิฉันจะหายไปจากเขา หัวใจฉันบอกเขาว่า มี 2 เหตุผลที่ฉันจะไปจากคุณ คือ 1. คุณทำให้คนในครอบครัวที่เขารักคุณต้องเสียใจ 2. คุณเบื่อฉัน
-ปัจจุบันฉันโสด เคยแต่งงานและหย่าร้างเมื่อ 4 ปีก่อน และยังไม่มีใครใหม่ และปัจจุบันผู้ชายที่เพียบพร้อมมาขอร่วมใช้ชีวิตคู่ด้วย มากกว่า 5 คน แต่ดิฉัน ไม่ได้รู้สึกมีความรักแบบชู้สาว กับเขาเหล่านั้น
..แต่สุดท้าย อนาคตไม่แน่นอน พรุ่งนี้ ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง ฉันแค่รักคนที่ฉันรัก และไม่อยากทำให้ใครเสียใจเลย...

ยาว

คำถาม ขอถามว่า
1. ผู้ชาย อายุ 50 จะมีความรักแบบนี้ได้ด้วยหรือ มันเป็นความรักจริงๆ หรือ ?? (ตั้งแต่แต่งงานมาไม่เคยนอกใจภรรยาเลย และไม่เคยมีเรื่องนอกลู่นอกทาง ลูกสาวยืนยันมา) หรือแค่เพราะถ้าฉันยอมนอนกับเขา เรื่องคงจบแล้ว จบ หมายถึง แยกย้าย เขาก็จะเลิกสนใจฉันทันที ??
2. ถ้าจะตัดสินผู้ชายคนนี้ เต็ม 100 คะแนน เขาจะยังพอมีความดีบ้างไหม (ฉันไม่อยากให้เขาเสียเกียรติเพราะคิดนอกใจภรรยา ในวันที่เจอกัน ฉันก็นับถือความอดทน ที่เขายอมฟังเสียงฉัน, ไม่ล่วงเกิน เขาบอกเพราะรักฉันมาก เขายอมเชื่อฟังทุกอย่าง)
3. ฉันกลับตัวก็ไม่ได้ (เพราะรัก เป็นห่วง  และลูกๆ เขายังขอร้องไว้อีก) จะเดินต่อไปก็ไปไม่ถึง (เพราะฉันรักพวกเขามากกว่านั้น ฉันไม่ต้องการให้ใครต้องเสียใจ) ใคร เคยเป็นแบบนี้บ้าง ??? search หามาหลายวัน ยังไม่มีให้อ่าน เลยมาโพสถามความคิดเห็นเองซะเลย
4. คิดอย่างไร ทำไมลูกๆ ถึงไม่หวงพ่อ กลับบอกว่า ไม่หวงเลย ดีเสียอีก พ่อได้เจอคนดีๆ แบบพี่...???
5. ฝ่ายชาย พยายามจะขอนัดเจอฉัน 2 ต่อ  2 แต่ ฉันยังอยากพบทั้งครอบครัว ทำไมฝ่ายชายถึงไม่อยากให้เจอครอบครัวคะ ทั้งที่ฉันเคารพเขาและภรรยา