ขอระบายนิดนึงนะคะ เราเป็นลูกคนโตอายุ 20 มีน้องสาว 1 คนอายุห่างกัน 6 ปี
ตอนนี้เรารู้สึกน้อยใจพ่อแม่ที่ตามใจน้อยมากเกินไป
คือพ่อแม่จะสอนให้เรารู้จักประหยัด อยากได้อะไรต้องเก็บตังซื้อเอง
เราพยายามทำให้พ่อแม่ภูมิใจด้วยการตั้งใจเรียน แต่ไม่เคยโดนชมตั้งแต่เด็กๆ
มีครั้งนึงที่เราเกรดตกจำได้ว่าเหลือ 3.8 กว่าๆ เราโดนด่าว่าโง่
ซึ่งการโดนว่าครั้งนั้นฝังใจเรามาตลอด แต่พอน้องเราโตขึ้น น้องได้เกรดไม่ถึง 2 พ่อแม่กลับไม่เคยว่าอะไรเลย
น้องอยากได้อะไรพ่อแม่จะซื้อให้ทันที ยกตัวอย่าง เราเก็บตังซื้อไอโฟนเอง แต่พอน้องอยากได้ พ่อแม่กลับพาไปซื้อทันที
เราเคยเตือนพ่อแม่ว่า อย่าตามใจน้องมาก แต่เขากลับหาว่าเราอิจฉาน้อง ตอนแรกเราคิดว่าตัวเองหวังดี
แต่ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกว่า เราอาจจะอิจฉาน้องจริงๆ พ่อแม่ให้กำลังใจน้องตลอดตรงข้ามกับเรา
เราถูกสอนมาตลอดว่าให้รักน้อง ให้เกียรติน้อง แต่น้องไม่เคยให้เกียรติเราเลย
ปกติเราจะมีปู่กับย่าคอยให้กำลังใจเสมอ แต่เมื่อต้นปีทั้งสองจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ ตอนนี้เราเลยรู้สึกแย่มากๆที่ไม่มีที่ระบาย
เริ่มรู้สึกไม่มีค่าขึ้นทุกวัน รู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียวบนโลก รู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินของครอบครัว เราร้องไห้ทุกวันเวลานึกถึงภาพที่พ่อแม่ดูรักน้องมากกว่าเรา


เราเริ่มรู้สึกตัวว่าทุกข์มาก จากที่เคยคิดบวกได้ว่าเขาคงเห็นว่าเราเข้มแข็ง เก่งกว่าน้องเลยห่วงน้องมากกว่า แต่ตอนนี้เหตุการณ์ในอดีตที่เราฝังใจเรื่องพ่อแม่รักน้องมากกว่าเริ่มวนเข้ามาในหัวมากขึ้นจนบางครั้งอยากฆ่าตัวตายไปเลย
มีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างคะ เราควรปรับตัวและปรับวิธีคิดอย่างไรกับปัญหานี้ดีคะ