สวัสดีค่ะ คือเรามีข้อสงสัยเหมือนหัวข้อกระทู้เลย เราคบกับแฟนมา 3-4 ปี
ไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ เราจะน้อยใจเสียใจอะไรก็ไม่เคยง้อเราเลย
เราคิดมากไปไหมว่าจริงๆแล้วเค้าไม่ได้รักเรา คำว่ารักของเขามันแค่พูดๆไปงั้น
    เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่เราคบกับเขามา หลายๆครั้งที่เราร้องไห้เขาจะนั่งมองเราเฉยๆ
หรือไม่ก็ออกไปขับรถเล่นข้างนอกเลย หรือไม่ก็เอาหูฟังอุดหู ตามองคอมไม่สนใจเรา
มันดูเฉยเมย เฉยชาเหมือนเราไม่มีตัวตนเลย แต่เราก็เก็บไว้เก็บมาตลอด
ไม่อยากให้เรื่องน้อยใจเล็กๆน้อยๆเอามาเป็นชนวนให้ทะเลาะกัน
จนวันนี้วันที่มีเรื่อง คือเราเลี้ยงแมวไว้1ตัว เรารักแมวเรามาก
หลังเลิกงานแฟนเราเขาก็มาล้างรถของเขาซึ่งเขาก็รักรถเขามาก
ในตอนที่เขาล้างรถ เราก็ทำกับข้าวไว้รอเขาล้างรถเสร็จจะได้กินพร้อมกัน
ปรากฏว่าเขาล้างรถละดันไปเจอรอยขวนจากเล็บแมว
เราทำกับข้าวเสร็จพร้อมๆเขาล้างรถเสร้จพอดี เราก็เลยเรียกเขาเข้ามากินข้าว
แฟนเราเขาเดินเขามาเงียบ ไม่พูดไม่จา นั่งลงดังพึ้บ! ชักสีหน้าใส่เรา
คือชักสีหน้าใส่เราแรงมาก เราเลยถามเทอเป็นอะไร เขาเรยบอกแมวเทอมาขวนรถฉันเป็นรอยยาวมาก
เขาพูดโดยที่ไม่เงยหน้ามามองหน้าเรา แต่คิ้ว หน้าตาปากเขา ชักสีหน้าเต็มที่
เราไม่รู้จะทำยังไงเราเลยถาม จะให้เขาทำยังไง เอาไปทำสีไหมเดี๋ยวเราออกตังให้
หรือจะให้เราเอาแมวไปปล่อยวัด เราพูดไปเราก็เริ่มจะน้ำตาคลอๆ
เราไม่ได้ประชดเขานะ แต่เราไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ที่แมวที่เรารักไปทำของรักเราเสียหาย
เขาก็ไม่ตอบอะไรอีกนั่งก้มหน้าก้มตากิน ตอนนั้นความรู้สึกในใจเรา
คือเราน้อยใจอ่ะ เราผิดอะไรเราทำกับข้าวอยู่ดีๆ ถึงต้องมาทำสีหน้าใส่เรา
ความคิดเราวัตถุกายภาพ รถมันซ่อมได้ไหม แต่วัตถุชีวภาพความรู้สึกเรา กับแมวเรา
พอมันรู้สึกขึ้นมามันซ่อมได้หรอ หลังจากนั้นเค้าก็เริ่มอารมเสียขับรถออกไปข้างนอก
จนกลับมาก็นั่งเอาหูฟังอุดแต่หูเล่นแต่คอม จนเราทนไม่ไหว
เราเลยเข้าไปพูดว่า
เรา : เทอเค้าน้อยใจเทอมากเลยนะ วันนี้เขาทำอะไรผิดเทอถึงต้องมาชักสีหน้าใส่เรา
แฟนเรา : ใครเปิดใส่ก่อนหาเรื่องทะเลาะทำไมนี่ไปทำอะไรให้
เรา : เค้าเปิดอะไร เค้าทำกับข้าวอยู่ดีๆ เรียกมากินข้าวชักสีหน้าใส่เราเฉยเลย
แฟนเรา : แล้วมาพูดประชดทำไม ของที่รักไม่เข้าใจหรือไง จะต้องมาพูดประชด
---- จากนั้นน้ำตาเราก็เริ่มไหลพรากๆๆๆ จากที่แค่คลอๆ
เรา : เทอไม่คิดจะง้อเราบ้างหรอ ตั้งแต่คบกันมาเทอไม่เคยง้อเราสักครั้ง แล้วเรื่องนี้เราอยู่ของเราดีๆ เราทำกับข้าวให้เทอกิน รอเทอมากิน
  แล้วแมวเรามันมีชีวิตมันซุกซนตามประสาเราห้ามมันไม่ได้ แต่เราก็จะซ่อมให้ แร้วเราร้องไห้น้อยใจโห่ๆอยู่นี่เทอไม่แคร์เราบ้างหรอ
ที่เราเสียความรู้สึกจากการอยู่ดีๆก็โดนชักสีหน้าใส่แบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่เนี่ยะ
แฟนเรา : จะให้ง้ออะไรง่ะ นี่ไปทำผิดอะไร

จบ --- การสนทนาทุกอย่าง เขาเอาหูฟังอุดหู และหันหน้าเข้าเล่นคอมต่อ
    เราเลยกลับเข้าห้องไปนอนร้องไห้ คือเราสงสัยว่า อะไรอ่ะ
คนที่พูดว่ารักกัน แค่ง้อกันสักครั้งมันใหญ่หลวงมากเรยหรอ
การจะง้อคนที่เรารักเพราะเราแคร์ความรู้สึกเขา เรตั้งมานั่งคิดด้วยหรอ
ว่าเราถูกหรือเราผิด  แล้วพอคิดปุ๊บสมองไม่เคยสั่งการว่าตัวเองเป้นฝ่ายผิดเลย
พอสมองสั่งว่าตัวเองไม่ผิด ก็คือจบ ปล่อยมัน แบบนั้นหรอ
ขนาดร้องไห้ บอกว่าน้อยใจจิงๆ อุส่าพูดออกมาว่าที่ผ่านมาน้อยใจมาตลอด
ยังไม่เข้ามาง้อเล็กๆน้อย ซ้ำยังเอาหูฟังใส่หูเปิดเพลงดังลั่ง
แร้วถ้าเราจะรู้สึกว่าแฟนเราขาไม่ได้รักเราจริงๆ เราคิดถูกไหมค่ะ หรือเราคิดผิด
แล้วเรื่องนี้เราควรทำยังไง อยู่เฉยๆนิ่งๆ ถ้ารักก็ต้องรับเขาให้ได้ หรือเราควรพอแล้วดี