สำหรับคนที่ยังไม่รู้ลึกตื้นหนาบางของการแข่งขันวอลเลย์บอลสโมสรหญิงชิงแชมป์โลกนะครับ..
รายการนี้สาวไทยเคยได้ไปแข่งขันมาแล้วสองสมัย (ยังไม่นับครั้งนี) ทั้งๆที่ได้แชมป์สโมสรเอเซียมาสามสมัยแล้ว โดยครั้งแรกปี 2009 นักตบลูกยางสาวทีมชาติไทย คว้าแชมป์สโมสรเอเซียได้เป็นครั้งแรกที่นครปฐม โดยเล่นในนามทีมสโมสร Federbrau แต่ครั้งนั้นไม่มีการจัดการแข่งขันสโมสรหญิงชิงแชมป์โลก ไทยเลยไม่ได้ส่งทีมไปแข่ง
ต่อมาในปี 2010 ตบยางสาวทีมชาติไทยก็รักษาแชมป์สโมสรหญิงเอเซียได้อีกครั้ง ในนามทีมสโมสร Federbrau และได้ไปแข่งขันวอลเลย์บอลสโมสรหญิงชิงแชมป์โลกเป็นครั้งแรก ณ ประเทศกาต้าร์ ซึ่งผมก็ได้ติดตามทีมไปด้วย ครั้งนั้นแม้ผู้เล่นเราจะเป็นทีมชาติฟูลทีม แต่เราก็แพ้ 0-3 สองนัดติด ตกรอบแรก คว้าอันดับ 5 ร่วม (สมัยนั้นมีแค่ 6 ทีม)
ปี 2011 ตบยางสาวไทยคว้าแชมป์สโมสรเอเซียหนสามติดต่อกัน แต่คราวนี้เล่นในนามทีม Chang ได้ไปแข่งขันสโมสรหญิงชิงแชมป์โลกเป็นครั้งที่สอง ณ ประเทศกาต้าร์ และผมก็ได้ติดตามทีมไปด้วยเช่นเคย ครั้งนี้สาวไทยเราเล่นดี แต่ก็ยังพ่ายสองนัดติด 1-3 ทั้งสองนัด ตกรอบแรก คว้าอันดับ 5 ร่วมเหมือนเคย
จากนั้นมาก็มีนักตบลูกยางสาวสโมสรบางกอกกล๊าสนี่แหละ เป็นทีมสโมสรทีมแรก ที่ไม่ใช่ทีมชาติฟูลทีม ที่คว้าแชมป์สโมสรหญิงเอเซีย และได้มาแข่งสโมสรหญิงชิงแชมป์โลก ซึ่งครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่สามที่สาวไทยได้มาแข่งในรายการสโมสรโลก แต่นับเป็นครั้งแรกที่เป็นทีมจากสโมสร ที่ไม่ใช่ทีมชาติ โดยครั้งนี้เพิ่มทีมมาเป็น 8 ทีม โดยมีไวล์การ์ดมาอีกสองทีมด้วย เพราะงั้นการพ่ายสามนัดในปีนี้ จึงไม่ใช่เรื่องน่าอับอายอะไร เพราะต้องคิดนิดนึงด้วยครับว่านี่คือการแข่งขันชิงแชมป์โลกที่แต่ละทีมเขาขนนักตบระดับซุปเปอร์สตาร์มาแข่ง ทีม Hisamitsu Springs เอง ก็ไม่ใช่หมู เพราะมีนักตบระดับแม่เหล็กอย่างอีซ้ายมหาประลัย Miyu Nagaoka หรือแม้แต่ Yuki Ishii, Nana Iwasaka, Risa Shinnabe ซึ่งหลายคนก็เคยติดทีมชาติญี่ปุ่นมาแล้ว เพราะงั้นที่สาวบีจีแพ้ ก็ไม่ได้ถือว่าเสียศักดิ์ศรีอะไรมากมาย ถึงแม้ว่าสาวบีจีเองจะฟอร์มหลุดไปจริงๆ จนพ่าย 0-3 มาทั้งสามนัดก็ตาม
ที่เขียนมาก็ไม่ได้อะไรครับ ไม่ได้รู้สึกเจ็บร้อนแทนนักกีฬา แต่ผมแค่รู้สึกสลดทุกที เวลาเข้าไปดูลิงก์ถ่ายทอดสด แล้วกองเชียร์ที่ดูอยู่ด้วยเขียนเม้นท์ด่านักกีฬาแบบสาดเสียเทเสีย ผมเองไม่ได้เป็นองครักษ์พิทักษ์นักกีฬาหรอกนะครับ และไม่ได้ตั้งใจจะ "อวยเป็นอย่างเดียว" แต่ผมคิดด้วยใจเป็นกลาง ไม่มีใครอยากเล่นให้แพ้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามที่ประเทศเรามีเรื่องเศร้าโศกแบบนี้ เชื่อเหอะ สาวบีจีเขาก็ต่างพยายาม มุ่งมั่นที่จะเก็บชัยชนะมาฝากแฟนชาวไทยให้ได้ แต่ในเมื่อทำไม่ได้ ก็คงต้องคิดว่านักกีฬาเขาทำเต็มที่แล้ว ผมเองเคยพูดเสมอว่า..หากเราทุกคนดูกีฬาเป็นและหัดยอมรับให้เป็นว่าไม่ว่ากีฬาใด นักกีฬาก็ต้องเจอะเจอคำว่าแพ้-ชนะตลอด หากคิดได้แบบนี้ เราก็จะดูกีฬาสนุก ไม่ใช่ว่าชอบแต่ชนะ แต่แพ้แล้วชวนตี นะ..คิดในแง่ดีๆไว้นะครับ ว่านักกีฬาเขาเต็มที่แล้วแหละ แพ้บ้างชนะบ้าง จะยังไงก็เป็นทีมจากประเทศไทย ให้กำลังใจกันไว้ ในยามที่คนไทยควรสามัคคีกันไว้
Cr: ปรีชาชาญ วิริยานุภาพพงศ์
"บางกอกกล๊าส วีซี" ให้กำลังใจกันไว้ ในยามที่คนไทยควรสามัคคีกันไว้ บทความดีๆ ไม่ควรพลาด
สำหรับคนที่ยังไม่รู้ลึกตื้นหนาบางของการแข่งขันวอลเลย์บอลสโมสรหญิงชิงแชมป์โลกนะครับ..
รายการนี้สาวไทยเคยได้ไปแข่งขันมาแล้วสองสมัย (ยังไม่นับครั้งนี) ทั้งๆที่ได้แชมป์สโมสรเอเซียมาสามสมัยแล้ว โดยครั้งแรกปี 2009 นักตบลูกยางสาวทีมชาติไทย คว้าแชมป์สโมสรเอเซียได้เป็นครั้งแรกที่นครปฐม โดยเล่นในนามทีมสโมสร Federbrau แต่ครั้งนั้นไม่มีการจัดการแข่งขันสโมสรหญิงชิงแชมป์โลก ไทยเลยไม่ได้ส่งทีมไปแข่ง
ต่อมาในปี 2010 ตบยางสาวทีมชาติไทยก็รักษาแชมป์สโมสรหญิงเอเซียได้อีกครั้ง ในนามทีมสโมสร Federbrau และได้ไปแข่งขันวอลเลย์บอลสโมสรหญิงชิงแชมป์โลกเป็นครั้งแรก ณ ประเทศกาต้าร์ ซึ่งผมก็ได้ติดตามทีมไปด้วย ครั้งนั้นแม้ผู้เล่นเราจะเป็นทีมชาติฟูลทีม แต่เราก็แพ้ 0-3 สองนัดติด ตกรอบแรก คว้าอันดับ 5 ร่วม (สมัยนั้นมีแค่ 6 ทีม)
ปี 2011 ตบยางสาวไทยคว้าแชมป์สโมสรเอเซียหนสามติดต่อกัน แต่คราวนี้เล่นในนามทีม Chang ได้ไปแข่งขันสโมสรหญิงชิงแชมป์โลกเป็นครั้งที่สอง ณ ประเทศกาต้าร์ และผมก็ได้ติดตามทีมไปด้วยเช่นเคย ครั้งนี้สาวไทยเราเล่นดี แต่ก็ยังพ่ายสองนัดติด 1-3 ทั้งสองนัด ตกรอบแรก คว้าอันดับ 5 ร่วมเหมือนเคย
จากนั้นมาก็มีนักตบลูกยางสาวสโมสรบางกอกกล๊าสนี่แหละ เป็นทีมสโมสรทีมแรก ที่ไม่ใช่ทีมชาติฟูลทีม ที่คว้าแชมป์สโมสรหญิงเอเซีย และได้มาแข่งสโมสรหญิงชิงแชมป์โลก ซึ่งครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่สามที่สาวไทยได้มาแข่งในรายการสโมสรโลก แต่นับเป็นครั้งแรกที่เป็นทีมจากสโมสร ที่ไม่ใช่ทีมชาติ โดยครั้งนี้เพิ่มทีมมาเป็น 8 ทีม โดยมีไวล์การ์ดมาอีกสองทีมด้วย เพราะงั้นการพ่ายสามนัดในปีนี้ จึงไม่ใช่เรื่องน่าอับอายอะไร เพราะต้องคิดนิดนึงด้วยครับว่านี่คือการแข่งขันชิงแชมป์โลกที่แต่ละทีมเขาขนนักตบระดับซุปเปอร์สตาร์มาแข่ง ทีม Hisamitsu Springs เอง ก็ไม่ใช่หมู เพราะมีนักตบระดับแม่เหล็กอย่างอีซ้ายมหาประลัย Miyu Nagaoka หรือแม้แต่ Yuki Ishii, Nana Iwasaka, Risa Shinnabe ซึ่งหลายคนก็เคยติดทีมชาติญี่ปุ่นมาแล้ว เพราะงั้นที่สาวบีจีแพ้ ก็ไม่ได้ถือว่าเสียศักดิ์ศรีอะไรมากมาย ถึงแม้ว่าสาวบีจีเองจะฟอร์มหลุดไปจริงๆ จนพ่าย 0-3 มาทั้งสามนัดก็ตาม
ที่เขียนมาก็ไม่ได้อะไรครับ ไม่ได้รู้สึกเจ็บร้อนแทนนักกีฬา แต่ผมแค่รู้สึกสลดทุกที เวลาเข้าไปดูลิงก์ถ่ายทอดสด แล้วกองเชียร์ที่ดูอยู่ด้วยเขียนเม้นท์ด่านักกีฬาแบบสาดเสียเทเสีย ผมเองไม่ได้เป็นองครักษ์พิทักษ์นักกีฬาหรอกนะครับ และไม่ได้ตั้งใจจะ "อวยเป็นอย่างเดียว" แต่ผมคิดด้วยใจเป็นกลาง ไม่มีใครอยากเล่นให้แพ้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามที่ประเทศเรามีเรื่องเศร้าโศกแบบนี้ เชื่อเหอะ สาวบีจีเขาก็ต่างพยายาม มุ่งมั่นที่จะเก็บชัยชนะมาฝากแฟนชาวไทยให้ได้ แต่ในเมื่อทำไม่ได้ ก็คงต้องคิดว่านักกีฬาเขาทำเต็มที่แล้ว ผมเองเคยพูดเสมอว่า..หากเราทุกคนดูกีฬาเป็นและหัดยอมรับให้เป็นว่าไม่ว่ากีฬาใด นักกีฬาก็ต้องเจอะเจอคำว่าแพ้-ชนะตลอด หากคิดได้แบบนี้ เราก็จะดูกีฬาสนุก ไม่ใช่ว่าชอบแต่ชนะ แต่แพ้แล้วชวนตี นะ..คิดในแง่ดีๆไว้นะครับ ว่านักกีฬาเขาเต็มที่แล้วแหละ แพ้บ้างชนะบ้าง จะยังไงก็เป็นทีมจากประเทศไทย ให้กำลังใจกันไว้ ในยามที่คนไทยควรสามัคคีกันไว้
Cr: ปรีชาชาญ วิริยานุภาพพงศ์