ตำนานแห่งเขาวงพระจันทร์

๐สิบห้าค่ำเดือนโชติไพโรจน์หล้า
พระจันทรกระจ่างฟ้านภาไสว
ณ ยอดเขาวงพระจันทร์อันอำไพ
เสียงทอผ้ามาแต่ไกลได้ยินยล

๐เคล้าเสียงพิณยินเพลงบรรเลงแว่ว
ปลายเสียงแผ่วโหยหาพาฉงน
สะท้อนใจผู้ฟังดั่งต้องมนต์
สะกดคนหลงใหลแต่ใดมา

๐"กกขนาก"ยักษ์ล่มจมพินาศ
ต้องพรหมาศตรึงแน่นกับแผ่นผา
ยากยิ่งนักจักฟื้นคืนชีวา
นอนนิทราหลับใหลไปชั่วกัลป์

๐"ศรีประจันต์"ทอจีวรถอนบาปพ่อ
ทรงศีลรอพระศรีอารย์ผ่านสวรรค์
ผ้าใยบัวทอใกล้เสร็จสำเร็จพลัน
รอคอยวันกราบบาทพระศาสดา

๐อมรินทร์เกรงยักษ์ฟื้นคืนชีวิต
ปกาศิตให้คนธรรพ์เร่งผลาญพร่า
มาลบล้างขวางแรงแห่งศรัทธา
ให้อ่อนล้ามอดม้วยด้วยกลกาม

๐อวิชชายังเป็นอยู่เช่นนี้
กิเลสที่มัวหมองจักต้องห้าม
ศรีประจันต์พลันสำลักจมปลักกาม
มิอาจข้ามน้ำเชี่ยวเกลียวโลกีย์

๐หญิงก็ม้วยด้วยชายเพราะหมายชม
ชายก็ล่มจมด้วยหญิงจริงหรือนี่
เมื่อเสียศีลสิ้นธรรมแห่งกรรมดี
จีวรที่ลายเลื่อมก็เสื่อมคลาย

๐นางเริ่มต้นทอผ้าอีกคราครั้ง
มานะตั้งใจข่มอารมณ์หมาย
แต่ตัณหาเร่าร้อนบ่อนทำลาย
จึงวนว่ายเวียนซ้ำเป็นตำนานฯ

"กมล"
15/10/59