อาจจะยาวนิดนึงนะคะแต่เอาจริงๆเหมือนอยากบ่นหรือระบายสักมากกว่า แล้วก็ขอโทษล่วงหน้าด้วยนะคะที่บางคนอาจจะเห็นว่าไม่น่าเสียเวลาเข้ามาอ่านเลย

เรื่องมีอยุ่ว่านั่งอยุ่คนเดียวเงียบๆแล้ว่ารู้สึกสิ้นหวัง ทั้งที่ตอนนี้ทุกอย่างมันดีหมดไม่ได้มีอะไรที่แย่เลย รู้สึกเหมือนตัวเองโดดเดี่ยวทั้งที่ก็มีคนอยู่ข้างๆ รู้สึกกดดันเครียดโดยไม่มีเหตุจูงใจ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีใคร ทั้งๆที่พ่อแม่เพื่อนๆก็คอยช่วยเหลือ รู้สึกไม่มีความสุขทั้งๆที่ทุกอย่างก็ไม่ได้มีอะไร สภาพแวดล้อมก็มีความสุขดี ครอบครับก็เอาใจใส่ดี แต่ทำไมถึงรู้สึกเหงา เศร้า อย่างประหลาด รู้สึกไร้เป้าหมายในชีวิตทั้งๆที่เราก็วางเป้าหมายในอนาคตไว้หมดแล้ว รู้สึกเหมือนไม่มีกำลังใจหรือพลังในชีวิตทั้งๆทีมีคนคอยให้กำลังใจอยู่ตลอด รู้สึกท้อสิ้นหวังทั้งที่ประสบความสำเร็จตามที่วางแผนไว้ เหมือนเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ อยากให้คนรับรู้ความรู้สึก แต่ก็ไม่รู้จะแสดงออกมายังไง รู้สึกเหมือนเก็บทุกอย่างเอาไว้เพียงคนเดียว รู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่างในชีวิต อยู่ๆก็อยากร้องไห้ หรือบางทีมีความสุขแต่มันก้รู้สึกหน่วงๆ เหมือนโหยหาบางอย่างแต่ไม่รู่ว่าคืออะไร เหมือนว่าชีวิตไม่มีอะไรเลย  และยังรู้สึกถึงความเศร้าและรู้สึกผิดที่แล่นเข้ามาในหัวทั้งๆที่มันไม่มีอะไรเลย แต่อาการแบบนี้ไม่ได้เป็นตลอดเวลา อยู่ๆมันก็แล่นเข้ามาหาเอง
ความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าอะไรคะ แล้วเข้าข่ายเป้นโรคซึมเศร้ามั้ยคะ