จากเหตุการณ์ที่พ่อหลวงสวรรคต เราได้เห็นประชาชนร่วมใจกันทำความดี
ได้เห็นภาพความประทับใจจากหลาย ๆ คน ที่รักและเทิดทูนพ่อหลวงมากแค่ไหน
เราก็คือหนึ่งในนั้นค่ะ
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
เมื่อตอนยังเด็ก เราเห็นพ่อ ดูข่าวพระราชสำนักทุกวัน เราเองซึ่งอยากดูรายการอื่น เห็นพ่อดูแต่ข่าว
ในใจตอนนั้นคิดสงสัยว่า......ทำไมพ่อเราถึงได้ชอบดูข่าวพระราชสำนักมากขนาดนี้
อีกอย่างที่เราเคยสงสัย คือ ทำไมที่บ้านต้องติดรูป ผู้ชายกับ ผู้หญิง 2 คนนี้ด้วย
ภาพที่เห็นจนชินตา....
คือ....พระบรมฉายาลักษณ์ของ พระบาทสมเด็จภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ
เราเคยสงสัย ว่าทำไมต้องติดภาพ ผู้ชาย และ ผู้หญิง 2 คนนี้ด้วย และเห็นหลาย ๆ บ้านก็ติดกัน
เราจึงเก็บความสงสัยนั้นตลอดมา
มีอยู่วันหนึ่ง เราเห็นพ่อดูข่าวพระราชสำนักเหมือนเช่นเคย คำถามที่มีอยู่ในหัวมันผุดขึ้นมาทันที....
เราจึงถามพ่อว่า "ป๊า ทำไมป๊าขอบดูข่าวนี้จัง" พ่อเราหันมาบอกกับเราว่า....
"ข่าวของในหลวง ในหลวงท่านดีมากนะ ท่านช่วยเหลือประชาชนตลอดเวลา
ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ถ้าที่แห่งนั้น มีประชาชนที่ยากจนและลำบาก
ท่านจะรีบไปช่วยเหลือประชาชนทันที...."
เราก็ยังคง งง เพราะไม่รู้ว่าในหลวงคือใคร เราก็ถามพ่อว่า
เรา : ป๊าๆ ในหลวงคือใครเหรอ
พ่อเรา : ในหลวงก็คือพระเจ้าอยู่หัวของคนไทย พระเจ้าแผ่นดินน่ะ
เราสังเกตุสีหน้า และแววตาของพ่อเรา หน้าของพ่อมีแต่รอยยิ้ม
และรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เกิดเป็นพสกนิกรของในหลวง
เราสัมผัสได้ว่า "พ่อเรา รักในหลวงท่านมาก"
และอีกเหตุการณ์หนึ่ง ที่จำได้แม่นยำ เป็นช่วงเวลาใกล้จะถึงวันพ่อ
ในวิชาภาษาไทย ครูได้เล่าประวัติของในหลวง และบอกว่าในหลวงทำอะไรเพื่อประชาชนบ้าง
มีอยู่ประโยคหนึ่ง ที่เราจำได้แม่นยำ คือ
"อาหารที่ในหลวงท่านทรงเสวย ก็คืออาหารธรรมดา เหมือนที่พวกเรากินกัน
ก็เหมือนที่พวกเรากินแกงเขียวหวานไก่นั่นแหล่ะ"
ตอนนั้นเราอึ้งมาก ไม่คิดว่าท่านจะเสวยอาหารธรรมดาเหมือนที่พวกเรากิน
เพราะคิดมาตลอดว่า ท่านคงเสวยอาหารดี ๆ อาหารหรู ๆ ที่เราไม่เคยกิน
เป็นที่มาของความรักที่มีต่อพ่อหลวง ซึ่งนับวันก็จะมีแต่เพิ่มทวีคูณมากขึ้นเรื่อย ๆ
หลังจากนั้นเราติดตามข่าวพระราชกรณียกิจเรื่อยมา
เป็นจริงดั่งที่พ่อเราเคยพูดไว้ว่า....
"ท่านทรงช่วยเหลือประชาชน และท่านห่วงประชาชนของท่านเสมอ"
คำถามที่เคยสงสัยว่า ทำไมพ่อชอบดูข่าวในหลวง และรูปที่มีทุกบ้าน
หายไปจากหัวใจทันที
ผ่านระยะเวลามาเนิ่นนาน ลูกรู้สึกภูมิใจเสมอ ทีไ่ด้เกิดมาเป็นข้ารองบาทของพระองค์
ได้เกิดมาในรัชกาลที่ ๙ ที่มีพ่อหลวงชื่อว่า "ภูมิพล"
"ณ วันนี้ ไม่มีพ่อหลวงแล้ว ถึงแม้จะโศกเศร้ามากมายแค่ไหน
แต่ท่านจะอยู่ในใจของข้าพระพุทธเจ้าเสมอ...."
ส่ิ่งที่เราสามารถทำได้ เพื่อถวายแด่พ่อหลวงของเรา คือ
"ลูกขอสัญญาว่าจะเป็นคนดีของสังคม
และบุคคลใดที่เคยล่วงเกินลูก ทำให้ลูกเป็นทุกข์
ลูกขออโหสิกรรมให้ทุกคน"
เพราะส่ิ่งที่สำคัญที่สุด ก็คือ พ่อหลวงอยากให้คนไทยรักกัน และสามัคคีกัน
เราจึงต้องการอโหสิกรรมให้ทุกคนที่เคยล่วงเกินทำให้เราเป็นทุกข์
************************************************************
บทกลอนนี้ เป็นบทกลอนที่เราแต่งขึ้นเองจากความรู้สึกในใจ
ตั้งแต่เด็ก ฉันเห็นพ่อ ดูแต่ข่าว
มีเรื่องราว ของผู้ชาย อยู่คนหนึ่ง
ทำแต่งาน ไปทุกที่ ไม่พรั่นพรึง
ดำเนินถึง ทุกที่ เพื่อประชา
เพราะตอนนั้น ฉันยังเด็ก ไม่ประสา
ไม่ศรัทธา เพราะไม่รู้ ดูโง่เขลา
พ่อของฉัน ติดตามข่าว เหมือนดั่งเงา
เพราะโง่เขลา จึงถามพ่อ เขาคือใคร
พ่อฉันยิ้ม พร้อมพูดถึง ชายคนนี้
พ่อฉันบอก ท่านทรงมี พระคุณเหลือ
ในหลวงท่าน ทำงานหนัก เพื่อจุนเจือ
ท่านทำเพื่อ ปวงประชา อย่างแท้จริง
ทุกภาคพื้น ท่านดำเนิน ไม่เคยหวั่น
ทุกๆ วัน ท่านทรงงาน ไม่เคยหยุด
หากประชา ลำบาก ท่านรีบรุด
ไปสุดแดน แคว้นใด ท่านดำเนิน
จะมีใคร ทำเพือเรา ได้เท่านี้
พระทรงมี น้ำพระทัย อันใหญ่หลวง
ท่านลำบาก เพราะท่านห่วง ใจทุกดวง
เพราะท่านหวง ห่วงประชา จะทุกข์ใจ
ณ วันนี้ ไม่มี พ่อหลวงแล้ว
จะยึดแนว พอเพียง ของพ่อนี้
จะยึดมั่น ซื่อสัตย์ คุณความดี
จะทำดี เพื่อพ่อนี้ ตลอดไป......
************************************************************
"รักพ่อหลวง ที่สุดของหัวใจ"
"ขอเป็นข้ารองบาท ทุกชาติไป"
"อิจฉาฟ้า ที่ได้เทวดากลับคืน"
ปล. ขออภัย หากมิได้ใช้คำราชาศัพท์
พ่อหลวงของเรา
จากเหตุการณ์ที่พ่อหลวงสวรรคต เราได้เห็นประชาชนร่วมใจกันทำความดี
ได้เห็นภาพความประทับใจจากหลาย ๆ คน ที่รักและเทิดทูนพ่อหลวงมากแค่ไหน
เราก็คือหนึ่งในนั้นค่ะ
ย้อนเวลากลับไปเมื่อ 30 ปีที่แล้ว
เมื่อตอนยังเด็ก เราเห็นพ่อ ดูข่าวพระราชสำนักทุกวัน เราเองซึ่งอยากดูรายการอื่น เห็นพ่อดูแต่ข่าว
ในใจตอนนั้นคิดสงสัยว่า......ทำไมพ่อเราถึงได้ชอบดูข่าวพระราชสำนักมากขนาดนี้
อีกอย่างที่เราเคยสงสัย คือ ทำไมที่บ้านต้องติดรูป ผู้ชายกับ ผู้หญิง 2 คนนี้ด้วย
ภาพที่เห็นจนชินตา....
คือ....พระบรมฉายาลักษณ์ของ พระบาทสมเด็จภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ
เราเคยสงสัย ว่าทำไมต้องติดภาพ ผู้ชาย และ ผู้หญิง 2 คนนี้ด้วย และเห็นหลาย ๆ บ้านก็ติดกัน
เราจึงเก็บความสงสัยนั้นตลอดมา
มีอยู่วันหนึ่ง เราเห็นพ่อดูข่าวพระราชสำนักเหมือนเช่นเคย คำถามที่มีอยู่ในหัวมันผุดขึ้นมาทันที....
เราจึงถามพ่อว่า "ป๊า ทำไมป๊าขอบดูข่าวนี้จัง" พ่อเราหันมาบอกกับเราว่า....
"ข่าวของในหลวง ในหลวงท่านดีมากนะ ท่านช่วยเหลือประชาชนตลอดเวลา
ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ถ้าที่แห่งนั้น มีประชาชนที่ยากจนและลำบาก
ท่านจะรีบไปช่วยเหลือประชาชนทันที...."
เราก็ยังคง งง เพราะไม่รู้ว่าในหลวงคือใคร เราก็ถามพ่อว่า
เรา : ป๊าๆ ในหลวงคือใครเหรอ
พ่อเรา : ในหลวงก็คือพระเจ้าอยู่หัวของคนไทย พระเจ้าแผ่นดินน่ะ
เราสังเกตุสีหน้า และแววตาของพ่อเรา หน้าของพ่อมีแต่รอยยิ้ม
และรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้เกิดเป็นพสกนิกรของในหลวง
เราสัมผัสได้ว่า "พ่อเรา รักในหลวงท่านมาก"
และอีกเหตุการณ์หนึ่ง ที่จำได้แม่นยำ เป็นช่วงเวลาใกล้จะถึงวันพ่อ
ในวิชาภาษาไทย ครูได้เล่าประวัติของในหลวง และบอกว่าในหลวงทำอะไรเพื่อประชาชนบ้าง
มีอยู่ประโยคหนึ่ง ที่เราจำได้แม่นยำ คือ
"อาหารที่ในหลวงท่านทรงเสวย ก็คืออาหารธรรมดา เหมือนที่พวกเรากินกัน
ก็เหมือนที่พวกเรากินแกงเขียวหวานไก่นั่นแหล่ะ"
ตอนนั้นเราอึ้งมาก ไม่คิดว่าท่านจะเสวยอาหารธรรมดาเหมือนที่พวกเรากิน
เพราะคิดมาตลอดว่า ท่านคงเสวยอาหารดี ๆ อาหารหรู ๆ ที่เราไม่เคยกิน
เป็นที่มาของความรักที่มีต่อพ่อหลวง ซึ่งนับวันก็จะมีแต่เพิ่มทวีคูณมากขึ้นเรื่อย ๆ
หลังจากนั้นเราติดตามข่าวพระราชกรณียกิจเรื่อยมา
เป็นจริงดั่งที่พ่อเราเคยพูดไว้ว่า....
"ท่านทรงช่วยเหลือประชาชน และท่านห่วงประชาชนของท่านเสมอ"
คำถามที่เคยสงสัยว่า ทำไมพ่อชอบดูข่าวในหลวง และรูปที่มีทุกบ้าน
หายไปจากหัวใจทันที
ผ่านระยะเวลามาเนิ่นนาน ลูกรู้สึกภูมิใจเสมอ ทีไ่ด้เกิดมาเป็นข้ารองบาทของพระองค์
ได้เกิดมาในรัชกาลที่ ๙ ที่มีพ่อหลวงชื่อว่า "ภูมิพล"
"ณ วันนี้ ไม่มีพ่อหลวงแล้ว ถึงแม้จะโศกเศร้ามากมายแค่ไหน
แต่ท่านจะอยู่ในใจของข้าพระพุทธเจ้าเสมอ...."
ส่ิ่งที่เราสามารถทำได้ เพื่อถวายแด่พ่อหลวงของเรา คือ
"ลูกขอสัญญาว่าจะเป็นคนดีของสังคม
และบุคคลใดที่เคยล่วงเกินลูก ทำให้ลูกเป็นทุกข์
ลูกขออโหสิกรรมให้ทุกคน"
เพราะส่ิ่งที่สำคัญที่สุด ก็คือ พ่อหลวงอยากให้คนไทยรักกัน และสามัคคีกัน
เราจึงต้องการอโหสิกรรมให้ทุกคนที่เคยล่วงเกินทำให้เราเป็นทุกข์
************************************************************
บทกลอนนี้ เป็นบทกลอนที่เราแต่งขึ้นเองจากความรู้สึกในใจ
ตั้งแต่เด็ก ฉันเห็นพ่อ ดูแต่ข่าว
มีเรื่องราว ของผู้ชาย อยู่คนหนึ่ง
ทำแต่งาน ไปทุกที่ ไม่พรั่นพรึง
ดำเนินถึง ทุกที่ เพื่อประชา
เพราะตอนนั้น ฉันยังเด็ก ไม่ประสา
ไม่ศรัทธา เพราะไม่รู้ ดูโง่เขลา
พ่อของฉัน ติดตามข่าว เหมือนดั่งเงา
เพราะโง่เขลา จึงถามพ่อ เขาคือใคร
พ่อฉันยิ้ม พร้อมพูดถึง ชายคนนี้
พ่อฉันบอก ท่านทรงมี พระคุณเหลือ
ในหลวงท่าน ทำงานหนัก เพื่อจุนเจือ
ท่านทำเพื่อ ปวงประชา อย่างแท้จริง
ทุกภาคพื้น ท่านดำเนิน ไม่เคยหวั่น
ทุกๆ วัน ท่านทรงงาน ไม่เคยหยุด
หากประชา ลำบาก ท่านรีบรุด
ไปสุดแดน แคว้นใด ท่านดำเนิน
จะมีใคร ทำเพือเรา ได้เท่านี้
พระทรงมี น้ำพระทัย อันใหญ่หลวง
ท่านลำบาก เพราะท่านห่วง ใจทุกดวง
เพราะท่านหวง ห่วงประชา จะทุกข์ใจ
ณ วันนี้ ไม่มี พ่อหลวงแล้ว
จะยึดแนว พอเพียง ของพ่อนี้
จะยึดมั่น ซื่อสัตย์ คุณความดี
จะทำดี เพื่อพ่อนี้ ตลอดไป......
************************************************************
"รักพ่อหลวง ที่สุดของหัวใจ"
"ขอเป็นข้ารองบาท ทุกชาติไป"
"อิจฉาฟ้า ที่ได้เทวดากลับคืน"
ปล. ขออภัย หากมิได้ใช้คำราชาศัพท์