เคยมีแฟนคนนึ่ง เขาอยู่ไทย เราอยู่นอก เวลาห่างกัน 5-6 ซม เวลาเราคุยกันน้อย เค้ารอเราตื่น รอเรานาน เราเองก้รอเค้าตื่นบ่อยๆ คาสายบ่อยๆ เอาเวลาเรียนมาคุยกับเค้าบ่อยๆ เราคบกันมา 1 ปี 4 เดือนกว่าๆ แล้ว ตอนเรามานี้เรายังไม่ได้คบกันน้ะ พอเรามาได้ 1 เดือนพึ่งจะคบ แล้วยังไม่เคยกลับไปหาเค้าเรย ตอนแรกจะกลับไปแต่ติดตรงที่พ่อของแฟนแม่เขาชราแร้วเค้าเที่ยวคนเดียวไม่ได้เรยวางแผนไปปีหน้า แต่ในระหว่างที่จะกลับ เหลือแค่อีก 8 เดือนเองเราก็กลับแล้ว แต่ระหว่างทางนี้มีอุปสรรค์มีเรื่องไม่เข้าใจ หรือเราเลือกที่จะไม่เข้าใจมากกว่า คงเปนเพราะเราทะเลาะกันบ่อย ชอบใส่อารมใส่กัน แต่พอดีเราก็ดีจนมดแทบขึ้น พอไม่ดีกันก็เหมือนตกหลุ่มอะไรสักอย่างแล้วไม่มีวันขึ้นมาได้ แต่ตลอดเวลาเรามีเรื่องไรเยอะน่อย เรามีความสุขมากที่เจอผญคนนี้เหมือนเค้าเปนส่วนหนึ่งไปแล้ว เขามีคนเข้าหาเยอะแต่เขาก็เลือกเราตลอด เราเองก้เหมือนกัน ตลอดเวลากลัวน้ะกลัวว่าจะมีวันเลิกลาแร้วมาวันนี้มันมาถึง เสียใจเว้ย ร้องไห้กันตามภาษาไป จะเสียเขาไปเราทำไรไม่ถุกเรย เหมือนขาดไรไป พออยุ่เราก้มีความสุขน้ะ แต่จะมีอะไรน้อยใจบ่อยๆ เราอยากรุ้ความคิดเห้นว่าควรทำไงดี จะเสียไปก้ไม่ได้ อยุ่ก้มีความสุขแต่จะมีเรื่องผิดใจบ่อยๆ แต่เป้าหมายเราอยากกลับไปเจอเค้าคนเดียวเลย อยากบอกเค้าน้ะว่ารักมาก เห้อออ ขอคำปรึกษาน่อยน้ะ