ผมรู้สึกว่าผมเป็นโรคเศร้าในบางมุมครับ
ผมรู้สึกว่าผมกลัวไม่มีคนรัก กลัวว่าเพื่อนร่วมงานและเพื่อนเก่าจะไม่ชอบ กลัวที่จะจีบใครสักคนแบบจริงๆจังๆแต่เขาจะไม่ชอบผม
กลัวว่าจะใช้เงินเก็บตัวเองจนหมด ฯลฯ
แต่ผมไม่คิดว่าผมเป็นพวกวิตกกังวลนะ เพราะว่าผมก็ไม่ได้ถึงกับกลัวอะไรขนาดนั้น แค่เหมือนจิตมันฟุ้งๆนิดหน่อย ต้องคอยหาอะไรทำ
ต่างกับแต่ก่อน ที่ชอบทำตัวว่างๆ ชอบอยู่ว่างๆ อยู่เฉยๆไม่ทำอะไรก็ไม่ฟุ้ง


ตอนนี้อยากไปพบจิตแพทย์มากครับ
แต่กลัวว่าทางพ่อแม่จะกังวลว่าผมจะเป็นโรคผิดปกติทางสมองหรือบกพร่องตามสติปัญญา
แล้วยิ่งพ่อแม่ผม ท่านแก่แล้ว แถมไม่รู้ด้วยว่าคนธรรมดาก็ไปหาจิตแพทย์ได้
ชาวพันทิปมีคำแนะนำดีๆบ้างไหมครับ