กิจวัตรประจำวันผ่านตลาด
เหล่าผู้คนทั้งชาติเคยสรวลเส
เคยยิ้มแย้มหัวเราะร่าอย่างฮาเฮ
สารพัดสีคือพื้นเพเครื่องแต่งกาย

แต่วันนี้มีสิ่งใดให้แตกต่าง
เสียงก็ช่างเบามากหายากหลาย
ทุกทุกคนที่ผ่านมาล้วนหน้าตาย
ทั้งตลาดกลับกลายเป็นขาวดำ

ไม่อยากคิดสิ่งใดไหนสาเหตุ
ไม่อยากดึงความเทวษมาตอกย้ำ
ไม่อยากหาเรื่องให้ใจระกำ
กับความช้ำความโหยหาน้ำตาริน

ผ่านตู้เอทีเอ็มใหญ่ให้ตรองตรึก
และคิดนึกเรื่องจับจ่ายใช้ทรัพย์สิน
เอ๊ะ! ที่ตู้เขียนอะไร ไม่อยากชิน
ต้องรีบผินหลบหลีกรีบปลีกตัว

ไม่อยากน้ำตาไหลต่อหน้าสาธารณชน