แพคกระเป๋าหนีงานไปเที่ยววิถีไทยแบบอะไรดลใจไม่รู้
คือเรื่องของเรื่องเปิดเวปหาของกินไปเจอ รีวิวจังหวัดป้าปปปเข้าให้ อ๊ะ
เที่ยววิถีชาวบ้าน นอนโฮมสเตย์ นั่งอีแต๋นลองแก่ง กินอาหารในป่า เท้าแช่น้ำ บอกสามี ไปสิคะรออะไร
โทรไปสอบถามรายละเอียด ได้ความว่าต้องจองล่วงหน้า 1 วัน เอาละสิ ทำไงดี หนูอยากไปเลยตอนนี้อยู่อุดรละคะ
พอมีที่สัก 2 คนไหมคะ นอนก่อน ค่อยเที่ยวพรุ่งนี้ได้ค่ะ แหมม ไปสิคะรออะไรว่าแต่ราคาเท่าไหร
พี่เค้าบอกว่าหัวละ 1500 อาหาร 3 มื้อ. (ปกติมันวันละ 900-1,000/ คน แต่ที่ไปนี่ราคาดีดสูงมาก สันนิฐานเอาว่า
เนื่องจากเราไปแบบฉุกเฉิน) ถามว่าแล้วจะไปไหม ไปค่ะ
แต่เด๋วก่อน ไปตอนนี้จะไปยังไงละคะเนี้ยะ สรุปว่าตัดสินใจเช่ารถขับจากตัวเมืองไปเลยค่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว
เผื่อแวะเที่ยวที่อื่นด้วย ประชุมเสร็จออกมาก็สี่โมงครึ่งกว่าแล้วเปิด Google map
นางแสดงผลว่าใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง ขับมาตามถนน 2021 มาแล้วก็หลงในที่สุด

ขับรถตั้งกะ สี่โมงครึ่ง ตอนนี้ หกโมงครึ่งยังไม่ถึงเลยค่ะ

มาบ้านคีรีวงกตมันก็ต้องสมชื่อเขาวงกต "หลง" สิคะ โน่นค่ะ ไปเกือบเลยแล้ว เห็นป้าย เชียงคาน อยู่ไหวๆ

ทางที่หลงมันน่ากลัวมาก มืดสนิท ไฟไม่มีเลย กรี๊ดดดดด
กว่าจะเจอสรุปขับรถไป 185 กิโลจากอุดร หลงชนิดอ้อมเขาเป็นลูกๆ แต่ที่เลวร้ายมากคือ
แทบหมดใจวินาทีสุดท้าย ถามทางใครไม่ได้แล้ว เริ่มดึกแล้ว สัญญานโทรศัพท์ไม่มี กรี๊ดดดอีกรอบ ตายแน่ตรู
แต่ สุดท้ายก็ถึงจนได้ มาถึงเจ้าของบ้านก็ใจดีเตรียมกับข้าวไว้รอ อุ่นไว้พร้อมรอให้กิน




อย่าถามว่าอร่อยไหม ทั่งเหนื่อยทั้งหิว จะเหลือเหรอคะ ขนาดมากันสองคน หมดเกือบทุกอย่าง อร่อยยันข้าวสวยเลยค่ะ

แต่ต้องย้ำเติอนตัวเองอีกอย่างว่า การมาเที่ยวครั้งนี้คือ
1. การมาพักแบบ homestay หรือมาอาศัยเค้าอยู่ เค้ากินยังไงเค้านอนยังไงก็ต้องอยู่ให้ได้แบบเค้า
2. อย่าคาดหวังว่าบ้านที่พักจะวิวสวยทุกหลัง เพราะบ้าน คือการตอบรับจากเจ้าของบ้านหนึ่งบ้านใดในชุมชนนั้นว่าเค้าสะดวกวันไหน วันที่เราไปบ้านจะสวยหรือเปล่า อันนี้แล้วแต่ดวง
3. ถ้ามีปัญหาเรื่องการนอนเช่นหมอน ควรหอบใบเล็กๆพอนอนได้ของตัวเองมา เพราะที่นี่เค้านอนหมอนนุ่นแข็งๆ ใบสี่เหลี่ยมเล็กๆเค้าเรียกว่ากระไรหว่า
4. เครื่องใช้ส่วนตัวเอามาเองนะจ๊ะ ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมไม่มีใครเค้าเตรียมไว้ให้หรอก
5. ย้ำหนักๆว่าไม่ได้มานอนโรงแรม มันไม่ได้สบายไปซะทุกอย่าง อยากนอนสบาย นอนโรงแรมค่ะ ไม่ใช่ Homestay
6. ถ้าใช้ทรูคุณจะถูกตัดขาดจากการสทาอสารใดๆบนโลกใบนี้ ถือโอกาสนี้ปิดโทรศัพท์แล้วกอดคนข้างๆซะ
7. ถ้ามาหน้าหนาวคุณอาจจะต้องเสี่ยงดวงนิดนึงว่าบ้านที่ไปพักเค้ามีน้ำอุ่นไหม
8. ถ้าไปนอนบ้านไหนเค้านอนเร็ว ลืมเรื่องการถ่ายภาพดาวสวยๆได้เลย หรือบางคนอาจจะได้แต่เราขี้เกรงใจ เจ้าของบ้านเข้าบ้านนอนแล้วพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า จะออกไปอีกก็เกรงใจเค้าเนอะ
9. ลืมเรื่องการตื่นสายๆได้เลย เพราะคนที่นี่ตื่นเช้า
10. เค้าไม่ได้มีคุณเป็นแขกคนเดียว คนไทยส่วนมากขี้เมา
คุณอาจจะเจอคนมาเที่ยวขี้เมา ส่งเสียงดัง โวยวายได้ ทำใจซะ แต่หากคุณจะเมากรุณามีสำนึกไว้บ้างว่าไม่ได้อยู่บ้าน ไม่ได้มารีสอร์ทนะยะ เกรงใจเค้าบ้าง
11. เตรียมแบตสำรองให้พร้อมเพราะบ้านที่ไปพักอาจจะไม่มีปลั๊กไฟให้คุณ กรี๊ดดดดด

โอ้ยยยย เยอะไปไหม แล้วจะสนุกไหมเนี้ยะ เห้ย รวมๆ ถ้าทำใจกับข้อต่างๆที่กล่าวมาก็ไม่แย่หรอก สนุกไปอีกแบบ เกร๋ๆไป

ที่พักสำหรับคืนนี้ นอนกันที่บ้านผู้ใหญ่ ดึกๆหน่อยก็จะได้ยินเสียงผู้ใหญ่กรนดังสนั่นมาจากชั้นล่าง กิกิ
ถามว่าหลับไหม หลับค่ะ ตื่นมาตอนตีสี่กับเสียงกลองของวัดในระแวดใกล้ๆบ้านที่พัก ได้ยินเสียงฝนปรอยๆ
แอบคิดในใจว่า วี๊ดดดว้าย ฝนตก ฉันต้องเจอหมอกแน่ๆ เพราะที่นี่เป็นพื้นที่ ๆ อยู่เป็นแอ่งกระทะล้อมด้วยภูเขาสามลูก
เพี้ยง!!! ขอให้เจอหมอกด้วย (นี่ยังไม่หน้าหนาวเลยนะจะเจอหร๊าาา)

วิวแรกที่เห็นของทริปนี้ เห้ยยยย หมอก มันมาจริงๆด้วย ตาลีตาเหลือกรีบลุกไปอาบน้ำล้างหน้า
เพื่อจะได้ไปทำกิจกรรมเช้านี้ แต่ สิ่งที่มาพบเมื่อกำลังจะก้าวขึ้นรถที่เช่ามา

ยางค่ะ แบนแต้ดดดเลย เอ๊ะใจแล้วเชียวว่าเมื่อคืนขับเข้ามาจอดที่บ้านสามีบอกพวกมาลัยกินขวาหนักมาก
ทำไงดีกว่า บดไปไหม ไปไว้ที่ศูนย์ก่อน น่าจะใกล้กว่า ขับมาได้นิดเดียว ดูท่าจะไม่ไหว
โทรศัพท์ก็ไม่มัสัญญาณ ที่นี่มันใช้ได้แค่ DTAC เลยขอข้างบ้านช่วย ขอแม่แรงเค้าเพื่อเปลี่ยนยางอะไหล่
พี่เค้าก็ใจดี สรุปมาช่วยกันเปลี่ยนเพียบเลย แล้วผู้ใหญ่ก็เดินมาตาม หึหึ หนูเปลี่ยนเสร็จแล้วค่ะผู้ใหญ่
พี่เค้าเลยบอกว่าเด๋วอาสาขับรถไปไว้ที่ศูนย์ให้ ให้เราไปเถอะรถที่จะพาเที่ยวเค้ามาแล้วเดี๋ยวจะไม่ทัน

เริ่มเดินทางค่ะ

ขับรถเข้าสวยยางลุยไปกับรถอีแต๋ก สนุกสนานไม่ได้เมาชวนอ้วกอย่างที่คิด ทางก็ขึ้นเขา ลุยไป

วิวระหว่างทางแหมมม มันสวยใช่ย่อยนะ
แหมมก็ว่านั่งสบายๆ ชมสวนไป แต่หารู้ไม่ว่าพี่เค้าจะปล่อยลงกลางทางเพื่อเดินขึ้นเขา กรี๊ดดดด

เดินค่ะ เดินไป ทางขึ้นทำไมมันลาดชันเยี่ยงนี้ เหนื่อยหอบหายใจไม่ทัน แค่สบายมาก แค่เหนื่อยเบาๆ แต่สิ่งที่ได้มา คุ้มค่าสุดๆ
ชนิดที่ลืมเรื่องเลวร้ายทั้งหมดเมื่อคืนยันเช้าเลยทีเดียว

และแล้วจุดพีคก็มาถึงมันคือทะเลหมอก เชี้ยยย สวยและสดมาก รูปไหลมายาวๆไป
จุดฟินที่สุดคือนี่!!







การได้กินกาแฟท่ามกลางทะเลหมอก กับแก้วกาแฟแบบธรรมชาติสุดๆ ลืมทุกอย่างจริงๆ
หมดเวลาเดินลงได้แล้ว กลับมากินข้าวค่ะ อย่าอ้อยอิ่ง

กลับมาถึงจุดรับนักท่องเที่ยวหมอกบางๆยังมีให้เห็น แต่ด้านหลังรายล้อมด้วยทุ่งข้าง กับน้ำค้างเต็มพื้นที่สวยจนถ่ายรูปรัวๆไปค่ะ






ถ่ายไปถ่ายมาจนหิว พี่เค้าตามไปกินข้าวเช้า ห๊ะ กินอีกแล้วเมื่อเช้ากาแฟกับขนมนี่ไม่ใช่อาหารเช้าเหรอ
พี่เค้าบอกว่า ไม่ใช่สิ อาหารเช้าต้องกินข้าวค่ะไม่ใช่กาแฟ อ้าวเหรอนี่เราเข้าใจผิดมาตลอดเหรอเนี้ยะ


ข้าวต้มเห็ด ปลาต้มกับน้ำจิ้ม โหยยยย อย่านะ อย่าคิดว่าจะคาว ไม่เลยค่ะ
แค่ข้าวต้มเปล่าๆนี่ก็ยังอร่อย โหยยย อาหารที่นี่อร่อยถูกปากจริงๆ ยอมใจเลย

เหล่าแม่ครัวผู้ปรุงอาหารรสชาติแสนอร่อยให้ทาน ขอบคุณมากๆค่ะ แหมเห็นครัวพี่แล้วอยากได้บ้างจัง

มองไปนี่ทุ่งข้าวเลยค่ะ อิ่มละรอการเดินทางเที่ยวไฮไลต์ต่อได้ แต่งงไหมละ เรามาเริ่มทริปแบบย้อนหลังค่ะ
คือมาถึงตอนเย็นแม้ว่าจะมาไม่ทันบายศรีรับขวัญ แต่ก็เลิศค่ะ ไปค่ะ เด๋วไปเที่ยวต่อ

สามีลากไปอาบน้ำละ เด๋วมาเล่าให้ฟังต่อนะคะ