ตอนนี้ผมเริ่มไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเท่าไรเลยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมสนิทกับเพื่อน ผญ คนหนึงมาประมาน 2 ปี เขาเป็นคนที่ชอบหรือคิดอะไรๆหลายๆอย่างเหมือนผมแทบไปหมด
เราถึงสนิทกันเพราะความคล้ายนี้ละครับ ตอนแรกๆผมก็เห็นมันเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งละครับ
แต่มันเริ่มพลิกก็เพราะว่า
"เขาปลื้ม ผช คนๆหนึ่งอยู่"
ผมก็ให้กำลังใจเขาในฐานะที่ผมเป็นเพื่อนเขาคนหนึ่งตามปกติ
แต่ลึกๆแล้วทำไมมันถึงรู้สึกแย่ได้ขนาดนี้ เพื่อนจะมีแฟนก็ควรดีใจกับมันดิวะ
ผมเริ่มมีความรู้สึกแบบนี้ก็เพราะเหตุการณ์นี้ละครับ
ไปๆมาๆ เขาก็บอกผมว่าเขาเลิกปลื้ม ผช คนนั้นแล้ว
พวกเราก็คุยกันตามปกติ วันไหนมีการบ้านหรือสอบเราก็โทรคุยกันตามปกติเหมือนเดิม
แต่พักนี้พวกเพื่อนๆ หรือ รุ่นน้องเริ่มมีคนมาถามกันเยอะเลยว่า ผมและเพื่อนสนิทคนนี้เป็นอะไรกัน
ทำไงได้ละครับตอนนั้นได้แต่ตอบไปว่า เป็นเพื่อนกัน
ผมกับเขาเริ่มสนิทจนถึงขั้นที่ว่า คุยกันได้ทุกเรื่องแบบไม่อาย จนมีครั้งหนึ่งที่มันรู้สึกแย่จนโทรมาให้ผมไปหามัน
(ส่วนตัวผมเล่นผมเขาบ่อยมาก เพราะผมชอบลูบผมยาวๆอยู่แล้ว เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะแต่กับ ผช คนอื่นมันจะไม่ให้เล่น)
ผมบอกเขาไปด้วยว่า กูชอบคนแบบวะ หาได้จากไหนบ้าง เขาก้ตอบผมว่า เออ คนแบบนี้คงมีแค่กูละ
ไปๆมาๆ ผมเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆเช่น อยากไปเที่ยวกับเขา รู้สึกแคร์เขามากขึ้น อยากนั่งคุยกับเขานานๆ  
จนเพื่อนผมมันเริ่มไม่รับโทรศัพท์ผมเพราะมันบอกว่า โทรมาไรเยอะแยะ กูจะนอน 5555555555
เวลาที่เพื่อนคนนั้นแหย่หรือเล่นกันมันเริ่มไม่รู้สึกแบบเดิมแล้ว
แต่ด้วยความที่ผมเป็นเพื่อนสนิทกับมันทำให้ผมพยายามที่จะปฎิเสธความรู้สึกนี้ออกไปเพราะ ไม่อยากที่เสียมันไปด้วยเหมือนกันครับ
ผมควรทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีครับ รบกวนคอมเม้นไว้ให้ผมไปนั่งคิดทีนะครับ ขอบคุณครับ