ผมอยากมีโอกาศในการเป็นนักฟุตบอลอาชีพ จะเป็นไปได้หรือไม่!!
ประสบการฝึกซ้อม+ความตั้งใจด้วยวิธีของผม 16 ปี ตั้งแต่ 7ขวบ-23ปี
แน่นอนความสามารถนักเตะมีส่วนสำคัญต่อการเป็นนักกีฬาอาชีพไม่ว่าจะเป็นประเภทไหนๆ
ผมเป็นคนที่รักในการเล่นฟุตบอลคนหนึ่ง ปัจจุบันผม
อายุ/age 23 ปี/year
สูง/height 183 ซม./cm
น้ำหนัก/weight 72 กก.
รอบอก/chest 90 ซม./cm
ความยาวขา 102.ซม/cm
ความเร็ว/speed 32.2 km./hr.
เทคตัวกระโดดจากพื้นได้สูงถึง 2.59 ม. เนื่องจากการฝึก
แน่นอนคุณสมบัติของนักเตะสำคัญ
-ความคล่องตัว
-ความสมดุลของร่างกาย
-ความเร็ว/ว่องไว
-การโหม่ง/กระโดด
-พลังการยิง/ตำแหน่ง ST
ที่ขาดไม่ได้คือ! ความอึดเมื่อลงเตะในสนาม
ผมทำทุกอย่างแบบมานี้ตลอด 16 ปี ด้วยวิธีฝึกแบบแปลกๆจากความคิดของผมเองเพราะคิดว่ามันน่าจะทำให้ตรงกับคุณสมบัติต่างๆ
อีกอย่างเพราะผมอยากเอาชนะ โรคประจำตัวในวัยเด็กของผมคือ โรคหอบ แต่ผมเอาชนะมันได้ จนหายเป็นปกติ และแข็งแรงขึ้น
ที่ผมต้องมาโพสแบบนี้ หากคนใดติด่าก็ได้นะครับ ผมไม่ปิดกั้นใคร ทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกันไป ในฐานะคนไทยคนหนึ่ง
Story Young
ผมเล่นฟุตบอลครั้งแรกตอน 7 ขวบแล้วรู้สึกชอบมันมาก แต่เพราะผมไม่มีคนสนับสนุน เหมือนเด็กคนอื่นที่ พ่อแม่ คอยให้กำลังใจและสนับสนุนเพราะ
พ่อและแม่ผมแยกทางกันเมื่อผมอายุได้ 5 ขวบ ผมจะพยายามทำทุกอย่าง ให้ถึงความฝันแต่ติดอยู่ที่ ผมถูกทิ้งให้อยู่กับ ย่า ของผมตั้งแต่เด็ก และไม่มีเงินพอที่จะส่งตัวเองไปเรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก จนผมต้องปรับปรุงตัวให้ได้มาตราฐานที่สุด จากเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ที่พยายามทำให้ตัวเองเติบโตและหวังให้คนอื่นเขาเห็นค่าและความสามารถ จนผมอายุได้ 18 ปี ผมได้เล่นฟุตบอลระดับชุมชน แต่ต่อให้เราทำดีแค่ไหนก็แพ้ คนที่มีคนสนับสนุน คุณพอดีออกมั้ยว่าผมหมายความว่ายังไง คนแบบผมเป็นที่ไม่ต้องการจากผู้สนับสนุน เป็นได้แค่ระดับชุมชนที่ใครๆก็ไม่ต้องการและมองไม่เห็นจึงเป็นที่มา ของโพสนี้ จนถึงปัจจุบัน ถึงผมจะอายุ 23 ปีแล้ว ผมยังไม่เคยหยุดที่จะล้มเลิกมัน แม้จะรู้ว่าสิ้นหวัง และไม่มีปาฎิหารย์กับผม ประสบการณ์ อายุ อย่างผมไม่ได้แปลว่าจะไม่มีแต่ที่ผมมีคือ ความตั้งใจที่ไม่หยุดพัฒนา ตลอด 16 ปี ด้วยการฝึกที่แปลกกว่าการฝึกของทีมทั่วไป ผมหวังแค่โอกาศเล็กๆให้คนอายุอย่างผม ลองทำให้คุณได้ดู คนที่ให้โอกาศคนอย่างผม ถึงไม่มีราคาเท่านักเตะระดับหลายล้าน แต่ไม่ได้แปลว่าผมจะไม่มีทักษะที่ด้อยกว่า คนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลย
คำถาม. ที่อยากรู้ ส่วนตัวผม.
ผมเคยสงสัยว่า ทำไมไทยลีกไม่ว่าจะเป็นลีกไหนก็ตามทำไมถึงมีนักเตะต่างชาติเป็นตัวสำคัญ ทำไมถึงไม่พัฒนาคนไทยให้ได้เล่นกีฬา แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าคนไทยมีความสามารถจริงๆหรือป่าว ส่วนให้ก้าวไกลไปสู่อินเตอร์นั่น ให้อยู่ที่นักเตะเอง ให้รู้ว่าคนไทยไม่ด้อยไปกว่าต่างชาติเลย คุณคิดว่าจริงหรือป่าวครับ
ปล. ผมเขียนข้อความนี้จาก facebook น้องชายของผม เพราะผมไม่ได้เล่น facebook
เพราะผม! มีนิสัย
ไม่ชอบสังคมออนไลท์เท่าไหร่(สนใจแต่อาจไม่มาก)
ไม่ดื่มเหล้าและสูบบุหรี่(ทั้งชีวิต)
เพราะอยากทำในสิ่งที่ตัวเอง ยากทุ่มเทกับสิ่งที่ผมรักมากกว่า ไม่ว่ามันจะลงเอยอย่างไรก็ตาม จะได้มีโอกาศหรือไม่มีก็ไม่เป็นไร ผมไม่ขออะไรมากมายขอแค่ โอกาศและปาฎิหารย์ ในชีวิตของผมสักครั้งหนึ่ง ให้ผมได้ลองทำให้คุณได้เห็นสักครั้งก็พอใจในชีวิต และถ้ามีก็ขอขอบคุณล่วงหน้าคนที่เห็นค่า คนไทยคนหนึ่งอย่างผม ขอบคุณจากใจ(คุณจะเห็นในสิ่งที่คุณเองก็คาดไม่ถึง)
การฝึกซ้อมคนเดียวมาทั้งชีวิต 16 ปี ความสำเร็จที่คุณอาจไม่เคยเจอในสนามไหนๆเลย คนไทยไม่เคยหยุดคิดพัฒนา ขอบคุณครับ!
Life story of football(ความฝันเล็กๆ แต่ความตั้งใจใหญ่)
ประสบการฝึกซ้อม+ความตั้งใจด้วยวิธีของผม 16 ปี ตั้งแต่ 7ขวบ-23ปี
แน่นอนความสามารถนักเตะมีส่วนสำคัญต่อการเป็นนักกีฬาอาชีพไม่ว่าจะเป็นประเภทไหนๆ
ผมเป็นคนที่รักในการเล่นฟุตบอลคนหนึ่ง ปัจจุบันผม
อายุ/age 23 ปี/year
สูง/height 183 ซม./cm
น้ำหนัก/weight 72 กก.
รอบอก/chest 90 ซม./cm
ความยาวขา 102.ซม/cm
ความเร็ว/speed 32.2 km./hr.
เทคตัวกระโดดจากพื้นได้สูงถึง 2.59 ม. เนื่องจากการฝึก
แน่นอนคุณสมบัติของนักเตะสำคัญ
-ความคล่องตัว
-ความสมดุลของร่างกาย
-ความเร็ว/ว่องไว
-การโหม่ง/กระโดด
-พลังการยิง/ตำแหน่ง ST
ที่ขาดไม่ได้คือ! ความอึดเมื่อลงเตะในสนาม
ผมทำทุกอย่างแบบมานี้ตลอด 16 ปี ด้วยวิธีฝึกแบบแปลกๆจากความคิดของผมเองเพราะคิดว่ามันน่าจะทำให้ตรงกับคุณสมบัติต่างๆ
อีกอย่างเพราะผมอยากเอาชนะ โรคประจำตัวในวัยเด็กของผมคือ โรคหอบ แต่ผมเอาชนะมันได้ จนหายเป็นปกติ และแข็งแรงขึ้น
ที่ผมต้องมาโพสแบบนี้ หากคนใดติด่าก็ได้นะครับ ผมไม่ปิดกั้นใคร ทุกคนมีความคิดที่แตกต่างกันไป ในฐานะคนไทยคนหนึ่ง
Story Young
ผมเล่นฟุตบอลครั้งแรกตอน 7 ขวบแล้วรู้สึกชอบมันมาก แต่เพราะผมไม่มีคนสนับสนุน เหมือนเด็กคนอื่นที่ พ่อแม่ คอยให้กำลังใจและสนับสนุนเพราะ
พ่อและแม่ผมแยกทางกันเมื่อผมอายุได้ 5 ขวบ ผมจะพยายามทำทุกอย่าง ให้ถึงความฝันแต่ติดอยู่ที่ ผมถูกทิ้งให้อยู่กับ ย่า ของผมตั้งแต่เด็ก และไม่มีเงินพอที่จะส่งตัวเองไปเรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก จนผมต้องปรับปรุงตัวให้ได้มาตราฐานที่สุด จากเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ที่พยายามทำให้ตัวเองเติบโตและหวังให้คนอื่นเขาเห็นค่าและความสามารถ จนผมอายุได้ 18 ปี ผมได้เล่นฟุตบอลระดับชุมชน แต่ต่อให้เราทำดีแค่ไหนก็แพ้ คนที่มีคนสนับสนุน คุณพอดีออกมั้ยว่าผมหมายความว่ายังไง คนแบบผมเป็นที่ไม่ต้องการจากผู้สนับสนุน เป็นได้แค่ระดับชุมชนที่ใครๆก็ไม่ต้องการและมองไม่เห็นจึงเป็นที่มา ของโพสนี้ จนถึงปัจจุบัน ถึงผมจะอายุ 23 ปีแล้ว ผมยังไม่เคยหยุดที่จะล้มเลิกมัน แม้จะรู้ว่าสิ้นหวัง และไม่มีปาฎิหารย์กับผม ประสบการณ์ อายุ อย่างผมไม่ได้แปลว่าจะไม่มีแต่ที่ผมมีคือ ความตั้งใจที่ไม่หยุดพัฒนา ตลอด 16 ปี ด้วยการฝึกที่แปลกกว่าการฝึกของทีมทั่วไป ผมหวังแค่โอกาศเล็กๆให้คนอายุอย่างผม ลองทำให้คุณได้ดู คนที่ให้โอกาศคนอย่างผม ถึงไม่มีราคาเท่านักเตะระดับหลายล้าน แต่ไม่ได้แปลว่าผมจะไม่มีทักษะที่ด้อยกว่า คนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลกเลย
คำถาม. ที่อยากรู้ ส่วนตัวผม.
ผมเคยสงสัยว่า ทำไมไทยลีกไม่ว่าจะเป็นลีกไหนก็ตามทำไมถึงมีนักเตะต่างชาติเป็นตัวสำคัญ ทำไมถึงไม่พัฒนาคนไทยให้ได้เล่นกีฬา แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าคนไทยมีความสามารถจริงๆหรือป่าว ส่วนให้ก้าวไกลไปสู่อินเตอร์นั่น ให้อยู่ที่นักเตะเอง ให้รู้ว่าคนไทยไม่ด้อยไปกว่าต่างชาติเลย คุณคิดว่าจริงหรือป่าวครับ
ปล. ผมเขียนข้อความนี้จาก facebook น้องชายของผม เพราะผมไม่ได้เล่น facebook
เพราะผม! มีนิสัย
ไม่ชอบสังคมออนไลท์เท่าไหร่(สนใจแต่อาจไม่มาก)
ไม่ดื่มเหล้าและสูบบุหรี่(ทั้งชีวิต)
เพราะอยากทำในสิ่งที่ตัวเอง ยากทุ่มเทกับสิ่งที่ผมรักมากกว่า ไม่ว่ามันจะลงเอยอย่างไรก็ตาม จะได้มีโอกาศหรือไม่มีก็ไม่เป็นไร ผมไม่ขออะไรมากมายขอแค่ โอกาศและปาฎิหารย์ ในชีวิตของผมสักครั้งหนึ่ง ให้ผมได้ลองทำให้คุณได้เห็นสักครั้งก็พอใจในชีวิต และถ้ามีก็ขอขอบคุณล่วงหน้าคนที่เห็นค่า คนไทยคนหนึ่งอย่างผม ขอบคุณจากใจ(คุณจะเห็นในสิ่งที่คุณเองก็คาดไม่ถึง)