เราเริ่มต้นสนใจการปลูกต้นไม้จริงจังจากการเป็นติ่งไอดอลเกาหลีค่ะ มีรายการวาไรตี้ที่ไอดอลคนโปรดของเราไปร่วมแสดงในรายการ(ตัวละครหลัก)
ชื่อรายการThree meals a days เวอร์ชั่น จองซอน

เป็นรายการเกษตรพอเพียงค่ะ ทำอาหารจากผักสวนครัวในบ้าน จนถึงปลูกผักกินเองและปลูกขาย (นักแสดงที่มาร่วมรายการแทบจะไม่มีสักคนที่มีความรู้ทางการเกษตรค่ะ) จะมีPD (หรือผู้กับกับ)และคนเขียนบทคอยแนะนำ (แต่ส่วนใหญ่จะปล่อยให้นักแสดงลองตายเอาดาบหน้าก่อนแล้วค่อยทักว่าใช่เหรอ จริงๆต้องทำแบบนี้นะ  รายการสนุกดีค่ะ ให้ความรู้ดีมากจนทำให้เราเริ่มสนใจต้นไม้ใบหญ้าในบ้าน

เรื่องของเรื่องคือพ่อเราชอบกินเสาวรสมากค่ะ ชอบกินพันธ์สีม่วง พ่อก็เลยให้ป้าไปหาเม็ดเสาวรสมาให้ค่ะ  ป้าเราเอามาเป็นลูกค่ะลูกยังเขียวอยู่เลย พ่อเราพอจะมีความรู้ในการปลูกต้นไม้ค่ะ  เค้าก็เลยเริ่มเพาะเมล็ดจนงอกงามขึ้นมาค่ะ ปลูกมาราว5-6เดือน ทำค้างสูงมาก มีเสาวรสราวๆกระถางละ4ต้น 6กระถางใหญ่ ตั้งเรียงรายกัน ด้วยความที่พ่อมีความรู้แค่ว่ามันเป็นไม้เลื้อย (ต้องทำค้างนะ) พ่อก็ทำเลยค่ะ

เจ้าเสาวรสก็เลื้อยกันยั๊วะเยี๊ยะ เลื้อนขึ้นต้นมะม่วงขึ้นไปราวๆ5-6เมตร ต้นมะม่วงบ้านเราต้นใหญ่มากค่ะคลุมสวนมิดจนแทบไม่มีแดด เจ้าเสาวรสน้อยก็ไต่ต้นมะม่วงจนกลายเป็นเกษตรเชิงซ้อนค่ะ ซ้อนกันมั่วไปหมด มีผลกระทบมาถึงการตากผ้าไม่แห้งเพราะไม่มีแดดเลยค่ะ

เราเห็นก็แบบเซงๆอ่ะ พ่อก็บ่นๆว่าเสาวรสไม่ออกดอกไม่ติดลูกสักที (เรากับแม่ก็รำคาญเพราะพ่อเราชอบฟาดงาฟาดงวง) ผนวกกับการดูรายการเกษตรพอเพียงที่ทำให้เราเริ่มอยากลองแก้ปัญหาเจ้าต้นไม้ของพ่อเสียเหลือเกิน (ปลุกต้นไม้ยากนะ)แต่ก็คงไม่ยากเกินแก้หรอกมั้ง

เราก็เลยลงมาศึกษาเรื่องดอกเสารสค่ะ เคยมาตั้งแระทู้ถามในนี้หลายครั้งแล้วค่ะ ได้คำตอบบ้างไม่ได้บ้าง แต่ก็ยังต่อสู้กับปัญหาเสาวรสไม่ยอมติดลูกค่อไป
ลองผิดลองถูกมาเยอะค่ะ

จนกระทั่งมีวันนี้ค่ะ วันที่เจ้าเสาวรสตัวแสบมันเริ่มออกดอก (เอ่ะใจว่ามันเป็นสีเหลืองล่ะ) ป้าไปเอาสีเหลืองมาให้พ่อปลุก (สีเหลืองมันต้องผสมเกสรเองด้วย) ในเมื่อต้องผสมเอง จะทำยังไงถ้ามันไปติดดอกบนต้นมะม่วงล่ะ คิดหนักเลย ขอพ่อให้พ่อตัดกิ่งมะม่วงออกพ่อก็ไม่ยอม
(เพราะไม่เชื่อว่ามันจะมีดอกไม้ที่ผสมพันธ์กันเองไม่ได้) ในเมื่อพ่อไม่ให้ความร่วมมือและตอนนี้มันยังไม่ออกดอก เราก็เลยตัดสินใจกระชากมันลงมาจากต้นมะม่วงค่ะกระชากลงมากองรวมกันที่พื้นแล้วค่อยๆเอาเชือกผุกกิ่งเสาวรสไปกับค้างค่ะ
(เอาความรู้นี้มาจากรายการเกษตรพอเพียงของไอดอลที่เราชอบนี่แหละค่ะ)

ไม่ออกดอกก็ใส่ปุ๋ย (เงินมีแต่ไม่มีรถไม่มีแรงแบก) มีปุ๋ยอะไรอยู่ที่บ้านก็หยิบมันโรยๆไป พอดอกเริ่มออกพ่อเราก็บอกว่าเดี๋ยวมันก็มีผึ้งเดี๋ยวผึ้งก็มาช่วยผสม พ่อเราจะเอาน้ำหวานไปราดดอกเสาวรสค่ะ(โชคดีมากที่เรากับแม่ช่วยกันต้านความคิดพ่อไว้ เพราะมดค่ะ มดมากันตรึมตั้งแต่ยังไม่เริ่มใส่น้ำหวาน พอเริ่มมีผึ้งความซวยมาเยือนค่ะ ผึ้งบ้านเราไม่ใช่ผึ้งผสมเกสรค่ะ มันเป็นผึ้งเก็บเกสรมันเก็บเกลี้ยงค่ะ แล้วดอกก็ทะยอยร่วงๆกันหมดเลยค่ะ

ในเมื่อผึ้งมันไม่ช่วยงั้นเราต้องช่วยผสมเองค่ะ ผสมอยู่ชาติกว่าๆดอกก็ไม่ติดศึกษาวิธีผสมมาแล้วก็ไม่ติด จนโมโหค่ะ แต่ไม่ละความพยายาม

"อ๊กบิงกูยังปลูกแตงโมรอด ทำไมอีบุนจะปลูกไม่รอด(โง่เหมือนกัน) อ๊คบิงกูจุดเตาถ่านไม่เป็น อีบุนจุดเตาถ่านเองเป็น (ทำไมเราจะทำอย่างอ๊งบิงกูไม่ได้ )
อ๊คบิงกูเริ่มต้นจาก-1 ทำเกษตรพอเพียงจนปลุกแตงล้านลูกละ1โลได้ และพัฒนามาจนถึงฉาบปูนสร้างทำเตาอบขนมปังเอง ใช้พืชผักสวนครัวที่ปลุกเองมาทำพิซซ่ากินเองได้ รีดนมแพะมาทำชีสรีคอตต้าเองได้ ดังนั้นอีบุนต้องทำได้ "

ใส่ความพยายามและไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคในที่สุดค่ะ จากเกษตรกรมือใหม่โง่ๆคนนึงก็เริ่มลืมตาอ้าปากได้ค่ะ  พ่อเราเริ่มเชื่อว่ามีดอกไม้ที่มันต้องให้คนช่วยผสมอยู่ด้วย