คือผมเเละเพือน 4 คนเดินทางไปในจังหวัดนึงเเล้วก็กะจะค้างคืนสักวัน เลยเลือกโรงเเรมนึงเป็นที่พักผมเเละเพื่อนเดินเข้าไปเเล้วก็เข้าไปติดต่อสอบถามห้องพักกับพนักงานโรงเเรม ก็โอเคเป็นอันตกลงกันได้ว่าเอาห้องพักราคา 450 บาท 2 ห้อง ห้องละ 2 คน เเล้วพนักงานโรงเเรมก็ยื่นกุญเเจห้องมาให้ ทันทีที่เห็นกุญเเจห้องผมก็เอะใจทันที่ เพราะกุญเเจที่เขายื่นมาให้นั้นคือห้องหมายเลข 312 เเละ 314 ผมก็เลยสงสัยไงว่า เเล้วทำไมไม่ให้ห้อง 312 กับ 313 ละจะได้พักติดกัน เเต่ก็ไม่คิดอะไรมากมายทีเพราะสงสัย 313 จะมีคนพักอยู่เเล้ว ผมกับเพื่อนก็โอเค 312 กับ 314 ก็ได้ไม่ห่างกันมากนัก เเล้วพอได้กุญเเจห้องผมเเละเพื่อนๆก็ไม่รอช้าเดินไปที่ลิฟเเล้วกดไปที่ชั้น 3 ทันที พอลิฟเปิดผมก็รีบไงรีบหาห้องเพราะตอนนั้นเหนียวตัวมากอยากอาบน้ำตากเเอร์เย็นๆ ผมวิ่งหาห้องไห้วุ่น วิ่งหาจนเหนื่อยก็ไม่เจอ เเล้วเพื่อนผมก็ตะโกนมาว่าจะวิ่งไปหาไหนไกลละนั้นห้องพักเราอยู่เยื่องๆกับลิฟเอง พอได้ยินอย่างนั้นผมก็เดินกลับมา ระหว่างที่ผมเดินมาค่อยๆนั้น ผมสังเกตุสีหน้าเพื่อนเเปลกๆไปก็สงสัยมันเป็นอะไรสีหน้าซีดๆไม่สู้ดีเลย ทันทีที่เดินไปถึงพวกมันอย่าว่าเเต่มัน ผมก็รู้เลยว่าทำไมสีหน้ามันเป็นเเบบนั้น เพราะเมื่อผมเห็น สีหน้าผมก็ไม่ต่างอะไรจากมันเลย สิ่งที่ผมเห็นคือ ห้องสองห้องหมายเลข 312 เเละ 314 หลบอยู่สุดทางเดินในมุมมืดสุดของอาคาร ไม่มีห้องหมายเลข 313 เเต่อย่างใด เเต่เท่านี้คงทำให้ผมหน้าเสียไม่ได้ ที่ทำไห้ผมหน้าเสียคือ ห้องที่ผมจะนอนนั้นหมายเลข 312 มีเเผ่นทองคำเปลวปิดที่ตัวเลขอย่างกับว่าห้องนี้เลขนี้มีอาถรรพ์บางอย่างเท่านั้นหนำซ้ำที่ประตูดันมีรอยขีดข่วนเต็มไปหมดเหมือนมีใครพยายามเข้าห้องนี้เเต่เข้าไม่ได้จึงใช่เล็บขีดข่วนไว้เป็นรอยมากมาย ที่นี้ก็ครบองค์เลยครับที่ทำไห้ผมเเละผองเพื่อนหน้าเสียไปตามๆกัน เเล้วอีกอย่างที่ลืมบอกไป ผมเป็นคนกลัวเรื่องพวกนี้มากกกกกกกกกครับ ทันทีที่เข้าไปในห้องพักหมายเลข 312 ผมกับเพื่อนอีกคนที่นอนด้วยกันพูดทันทีเลยว่า ผมมาดีนะครับไม่คิดจะทำอะไรขอพักสักคืนนะครับ เเล้วพอกล่าวเสร็จผมเเละเพื่อนก็ออกไปหาข่าวกินกัน เเล้วก็กลับมาห้องเย็นๆเเล้วครับประมาณตี 6 กว่าได้ หมายถึง 6 ตอนเย็นนะครับ เเล้วต่างคนต่างเเยกย้ายกันเข้าห้องของตนเองไป ผมก็เข้าห้องของผมมาเเล้วก็เปิดดูทีวีปกติกับเพื่อนอีกคน ทันใดตู้ก็สั่นตึกๆๆๆๆๆๆ ผมกับเพื่อนสะดุ้งโหยงทันทีเเล้วกอดกันเเน่น พลันเหลือบตาไปมองที่ตู้ เเล้วผมก็หันไปพูดกับเพื่อนที่กอดอยู่ว่าว่าตกใจเชี่ยไร ใอ่เพื่อนข้างห้องมันคงเล่นอะไรกันจนกำเเพงสั้นมาถึงห้องเรานั้นเเหละ เพราะตู้ใบนั้นมันติดกับกำเเพงห้องไงครับ เเล้วกำเเพงฝั่งที่ตู้ตั้งอยู่ก็ติดกับห้องเพื่อนผมอีกคน เอาจริงก็คิดมากนะครับกลัวมากนะในใจอะเเต่ไม่กล้าพูดออกมากลัวเพื่อนมันจะกลัวไงครับ เเต่ผมว่าเพื่อนก็คงคิดเเบบเดียวกับผมนี้เเหละเเต่ไม่กล้าพูดเหมือนกัน เหตุการณ์ตู้จบไปไม่ถึง 30 นาที ก็เจออีกเเล้วครับ อยู่ดีๆเพื่อนทักผมว่า  ยยอย่าทำเสียงตึงตังดิ เเล้วผมก็บอกว่าโทดทีๆไม่ทำละ เเต่ในหัวผมคือ กูทำเสียงตอนไหนวะนั่งดูหนังนิ่งๆอยู่ข้างเนี้ยเเต่ก็ไม่กล้าพูดกลัวเพื่อนขวัญเสียตามผมไปด้วย เป็นเเบบนี้อยู่ 3 ครั้ง จนเพื่อนพูดว่า ทำเสียงอยู่ได้กุนอนละปิดทีวีด้วย ผมก็เอออ่อตามมัน ปิดทีวีเข้านอนด้วย ผมพยายามรีบหลับไวๆเลย ไม่อยากอยู่ดึก เพราะขนาดตี 9 กูยังเจอขนาดนี้ดึกไปกูตายเเน่ๆ เเล้วก็เป็นอันหลับไปอย่างที่คิด ตื่นมาอีกทีก็ตี 7 ตอนเช้าละ สบายใจเลยที่ไม่ต้องตื่นมากลางดึก ผมเเละเพื่อนๆก็จัดของเตรียมเช็คเอ้าออก พอผมเเละเพื่อนร่วมห้องเดินออกมา ก็ไปเคาะประตูใอ่เพื่อนห้องข้างๆ ทันใดนั้นใอ่เพื่อนห้อง 314 ก็ออกมาเเล้วพูดว่ากูมีไรจะเล่าเเล้วทำสีหน้าซีดๆ ผมนั้นรู้เลยว่าเรื่องอะไรที่มันจะเล่า ผมบอกให้กุเช็คออกก่อนได้ไม่ค่อยเล่า เพื่อนก็พูดว่าเออๆรีบออกเลยด่วนๆ ทันทีที่เช็คออก เดินไม่ทันพ้นที่พัก เพื่อนถามทันทีว่าได้ยินเสียงอะไรไม่เมื่อคืน ผมตอบเต็มปากเลยกับกูเจอไม่ต่างกันเลยยยย เเล้วเพื่อนก็เล่าทางฝั่งมัน ผมก็เล่าทางฝั่งผม ฝั่งมันนี่สุดๆกว่าผมอีกครับ มันเล่าว่ากูได้ยินเสียงคนย่ำอยู่ในห้องทั้งคืนเลย เเล้วก็มีเสียงคนทำของตกตลอด เเล้วจุดสำคัญเลยครับมันบอกว่ามันได้ยินเสียงคนมาข่วนประตูห้อง ทันทีที่มันพูดประโยคนี้ผมขนลุกเลยครับ ผมนึกภาพตามเลยครับห้องกูมีรอยข่วนที่ประตูบวกกับมีทองปิดอยู่หน้าประตูด้วย เเล้วเสียงที่เพื่อนผมบอกว่าได้ยินคนข่วนประตูเสียงนั้นอาจมาจากประตูห้องผมก็ได้ เพราะห้องติดกัน เเล้วผมก็คิดเลยว่าไม่เอาเเล้วกูไม่มาเหยียบที่นี้อีกเเล้วฮรึ่ยยยยยยยยยยย