เรื่องมีอยู่ว่า หลานอายุได้ 5เดือนแล้วค่ะ
แต่ก่อนเจอกันก็ไม่ร้องนะคะ แต่นับจากวันนั้นร้องตลอดค่ะ วันที่เจอหลานตอนกลางคืนวันนั้นไปกินข้าวที่บ้านน้าค่ะ
เราอิ่มแล้ว แต่น้ายังไม่อิ่ม หลานนอนหลับอยู่ในบ้านมีเสียงออแอๆ เหมือนกำลังตื่นน้าเลยบอกเราไปดู เห็นหลานลืมตาแล้วเลยอุ้มขึ้นมาจากเปล หลานจ้องหน้าเราสักพักนึง จากนั้นก็ร้องไม่หยุดเลย (เราหน้าตาไม่เหมือนผีนะคะเราตัวเล็กๆผมปะบ่า ใครเห็นก็บอกน่ารัก เวอร์และๆ 555+) จนน้าได้มาอุ้มเองถึงหยุดร้องจากนั้นมาก็ แวะเวียนไปหาซื้อนม ซื้อเสื้อผ้าไปฝากบ้าง หรือน้าพามาหาบ้าง แต่ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน หลานจะร้องตลอด ร้องแบบสะอื้นน่าสงสารมากเลยค่ะ เราอยากเล่นกะหลานบ้าง อยากอุ้มหลาน ทีคนอื่นๆอุ้มได้ไม่ร้อง แต่พอเราเดินไปไกล้หน่อยก็ร้องแล้วอ่า ไม่รู้จะทำไงดี น้าก็ช่วยเรานะคะ อุ้มมาหาเราเรื่อยๆ แต่ก็ร้องทุกครั้งที่เจอเรา จนเราตัดใจไม่เข้าไกล้หลานค่ะ พยายามอยู่ห่างๆสงสารเวลาเด็กร้องค่ะ ทั้งที่อยากเล่นด้วยแทบตาย ทำไงดีค่ะให้เด็กไม่กลัวเรา ทำไงให้เขารุ้สึกว่าเรารักเขาเหมือนที่แม่รักเขา น้อยใจค่ะคนอื่นๆ เล่นกะหลานได้ทั้งที่เขาเป็นคนอื่น แต่เราเล่นไม่ได้ ใครก็ได้ช่วยทีค่ะ หาข้อมูลในgoogle ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยค่ะ ใครพอรู้ต้นสายปลายเหตุ หรือมีวิธีแนะนำอะไร ช่วยหน่อยนะคะ
/ขอบคุณค่ะ