กระผมไม่เคยรู้จักท่าน กระผมไม่รู้ว่าท่านทำผิดอะไรจึงถูกสั่งย้าย แต่คำพูดของท่านนั้นกินใจกระผมเหลือเกินครับท่านปรเมศวร์

“ผมขอเรียนว่า ผมไม่เป็นไรครับ พร้อมทำงานเสมอ ที่ไหนก็ได้ครับ เราเป็นนักกฎหมาย เราเป็นทนายแผ่นดิน เราเป็นอัยการของประชาชน และเป็นครูกฎหมาย เราท้อไม่ได้ เราหมดกำลังใจไม่ได้ ยังมีประชาชนอีกหลายคนขอความช่วยเหลือทางกฎหมายจากผมอยู่ ศัตรูของเราคือ ความไม่ถูกต้อง ความไม่ชอบธรรม และความไม่ยุติธรรม ผมสัญญากับทุกท่านว่า ผมจะไม่ทรยศต่ออุดมการณ์และประชาชนครับ สองสามวันนี้มีความสุขมากครับ”

ท่านปรเมศวร์ครับ ในขณะที่กระผมกำลังสิ้นหวังกับกระบวนการยุติธรรมที่ไร้มาตรฐาน นักกฎหมายตีความตามใจชอบ เพื่อประโยชน์ของตัวเองกับพวกพ้อง โดยไม่สนใจความถูกต้อง ไม่ใส่ใจกับความชอบธรรม และยังไม่คำนึงถึงความยุติธรรม อันเป็นต้นเหตุแห่งความขัดแย้งแห่งสังคมไทยในวันนี้ โดยไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ความปรองดองจะกลับคืนมาเหมือนครั้งอดีต

แล้วจู่ๆท่านก็ปรากฏออกมา ทำให้กระผมมองเห็นแสงสว่างทางปลายอุโมงค์ ประเทศยังไม่สิ้นหวังเสียทีเดียว

อย่างน้อยกระผมยังรู้ว่า มีท่านคนหนึ่งที่ยังเป็นที่พึ่งของประชาชนอย่างกระผมได้
อย่างน้อยกระผมยังรับรู้ว่า ยังมีทนายของแผ่นดินคนหนึ่งที่อยู่เคียงข้างความถูกต้อง
อย่างน้อยกระผมยังรู้ว่า ยังมีนักกฎหมายอย่างท่าน ที่รักความถูกต้องมากกว่าตำแหน่งหน้าที่
และอย่างน้อยกระผมยังได้รู้ว่า ยังมีท่านที่เป็นนักกฎหมาย แต่ไม่ทำตัวเป็นเนติบริกร เพื่อสร้างความชอบธรรมให้กับใครๆ

ท่านประเมศวร์ครับ กระผมขอแสดงความยกย่อง ชื่นชมกับบทบาทของท่าน และกระผมต้องขอขอบคุณที่ท่านปรเมศวร์ยังคงไว้ซึ่งอุดมการณ์และประชาชน

กระผมมั่นใจว่า ไม่ว่าท่านจะไปอยู่ที่ไหน ท่านย่อมเป็นทั้งที่พึ่งและประโยชน์ให้กับประเทศชาติและประชาชนอย่างแน่นอน และกระผมยังหวังว่า ความถูกต้องความชอบธรรมของท่านจะสามารถชนะและผ่านพ้นจากภัยพาลในที่สุดครับ

สุดท้ายประเทศไทยยังมีทนายแผ่นดินอีกกี่ท่าน และนักกฎหมายอีกกี่คน ที่ยังคงไว้ซึ่งอุดมการณ์และประโยชน์ของประเทศ โดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะมาพร้อมกับความไม่ถูกต้องอย่างท่าน นี่แหละครับที่กระผมอยากรู้