เวลาผมขาดเรียน ผมก็ไม่ได้ไปไหน นั่งหน้าคอมที่บ้าน ไม่ทำอะไร ท่องอินเตอร์เน็ตไปเรื่อย ให้หมดไปวันๆ
เมื่อไป รร มักจะได้รับคำทาบทามจากอาจารย์ บางคาบเรียน ที่จำผมได้ว่าผมนั้นขาดเรียนบ่อยๆ
ว่า มาโรงเรียนแล้วหรอ กว่าจะมาได้นะ แล้วก็จะชอบจ้องมาที่ผม ซึ่งผมนั้นไม่ชอบเอามากๆ
เหตุผลที่ผมไม่ไปนั้น คือ ผมมักตื่นสาย แล้วก็เบื่อโรงเรียน เบื่อพวกคนเยอะๆ ผมจึงเลือกที่จะไม่ไป
และเคยโดน เรียนผู้ปกครองไป ครั้งหนึ่ง ล่ะครับ
และให้สัญญาว่าผมจะไม่ขาดอีกแล้ว แต่สุดท้ายผมก็ผิดสัญญา
เพราะไอ้ที่ ผมผิดสัญญานี้ด้วยจริงทำให้ผมคิดมาก รู้สึกผิดที่ ทำไม่ได้ตามสัญญาที่ให้ไว้กับคนอื่น
จึงทำให้ผมเกิดพฤติกรรม แบบเดิมๆ แบบ ไป รร 5 วัน ไป 2-3 วัน
ตอนนี้ผมเริ่มมาคิด ควรที่จะไปโรงเรียน เรียนให้มันจบๆ
ซึ่ง ตอนนี้ผม ม.4  ที่จริงปัญหานี้เริ่มเป็นตั้งแต่เทอม1ที่เรียน แล้วครับ
แต่กลัว ไปแล้ว จะมีคนว่าผม ทาบทามจากคนอื่น ซึ่งส่วนตัวผม ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องของผมมาก มันรู้สึกหงุดหงิดใจ
ผมนั้นเป็นจริงจังกับชีวิต คิดเล็กคิดน้อยน่ะครับ คิดมากในทุกเรื่อง อย่างเช่นเรื่องนี้
ผมไม่มีใครที่จะปรึกษาได้ เพราะคนอื่นไม่อยากจะพูดกับผมเรื่องนี้ซักเท่าไหร่ ผมเข้าใจ ทุกคนก็คงเบื่อผม
ผมเป็นคนรู้ตัวดีผมเป็นคนที่ แย่เอามากๆ ทุกครั้งขาดเรียนไม่ผมนึกด่าตัวเอง และเก็บไปคิดมาก
เวลานอนผมมักคิดมากและนึกถึงตอนโดนเรียกผู้ปกครอง ถ้าผมโดนเรียกอีก จนมันทำให้นอนไม่ค่อยหลับเพราะไอ้เรื่องเนี้ยล่ะครับ
ตอนนี้ผมขาดความมั่นใจว่าไปโรงเรียนดีไหม ควรปรับตัวเองตอนนี้ยังทันไหม ผมควรได้รับโอกาศนั้นไหมครับ
ทุกวันนี้เหมือนผมไม่กล้าไปเจอหน้าใคร ผมเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้ เหมือนหนีปัญหาทุกอย่างอยู่