โดยปกติแล้วเป็นคนคิดมาก คนอื่นๆจะมองว่าเราเป็นคนสนุกสนาน เฮฮา ตลกๆ น่ะค่ะ   แต่เวลาที่มีอะไรมากระทบจิตจะเงียบ ไม่อยากเล่าให้ใครฟัง เพราะมีความรู้สึกว่า ไม่มีใครมาใส่ใจเราหรอก
        ตอนเด็กๆ เวลาร้องไห้ คุณแม่มักจะดุด่าว่า อ่อนแอ ใจเสาะ ห้ามร้องไห้ ก็เลยมีความรู้สึกว่า ไม่อยากร้องไห้ เพื่อไม่ให้ใครเห็นความอ่อนแอของเรา  และอีกเหตุการณ์หนึ่งค่ะ ตอนอยู่ม.2 โดนเพื่อนแกล้ง แล้วร้องไห้ ขณะเดียวกันนั้น เพื่อนในห้องคนหนึงก็กำลังร้องไห้เช่นกัน เพื่อนๆ ต่างก็ปลอบใจเพื่อนคนนั้น ในขณะที่ พอเห็นฉันร้องไห้ กลับบอกว่า "เป็นเหี้-ไร, ตอแ-ล หรอ!"   เลยรู้สึกว่า โอเคค่ะ ฉันไม่ร้องไห้ละ ไม่มีใครมาสงสารเราหรอก   
       จึงทำให้ปัจจุบัน ฉันเป็นคนที่เวลามีทุกข์ มักจะเก็บไว้เงียบๆ คนเดียวดีกว่าค่ะ ร้องไห้ยากมากๆ  แต่หลายครั้งที่ด้วยความคิดมากของฉัน ทำให้นอนไม่หลับ ไม่ค่อยอยากกินข้าว นั่งถอนหายใจ
           รบกวนช่วยแนะนำหน่อยนะคะ ว่าควรทำอย่างไรให้ตนเองเป็นคนจิตใจเข้มแข็งให้มากขึ้นค่ะ

             ขอบคุณค่ะ