ใครบ้างที่ใช้ชีวิตแบบครอบครัวแล้วไม่มีปัญหา..?
สวัสดี -/\- เรามีเรื่องวิตกกังวลถึงขั้นเครียดเลยทีเดียว คือ แบบว่า...
เราอายุ 26 มีครอบครัวมีลูก ตอนนี้ลูกก็ได้ 1 ขวบครึ่งละ คือ ก่อนหน้าที่จะมีลูกเราก็ทำงานนี่แหละ งานดีด้วยนะ แต่พอมีลูก แต่งงาน มีครอบครัว
เราเลยต้องออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงลูกและเป็นแม่บ้านเต็มตัว. โดยภูมิลำเนาบ้านเกิดแล้วเราเป็นคนเหนือ แต่ครอบครัวสามีเราอยู่กรุงเทพ
พอออกจากงานมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก เราจึงต้องย้ายมาอยู่กรุงเทพกับสามี สามีและครอบครัวมีธุรกิจส่วนตัวคือร้านอาหาร
ย้อนไป 2 ปีก่อนก็ยังไม่ค่อยมีปัญหามากมายนัก แต่พอมากลางปีที่แล้ว
น้องชายของสามี(ซึ่งตอนนั้นเรียนอยู่แต่เรียนไม่จบเพราะติดยา!!) พ่อแม่สามีเลยให้มาอยู่ที่บ้านด้วย (เอาละสิ!!) ให้หางานทำ ทำได้ 4-5 เดือนก็โดนปลดออกกระทันหัน
เพราะเวลาทำงานก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง สายบ้าง เลิกงานก่อนบ้าง (นี่น่าจะเป็นสาเหตุที่เค้าไม่เอานะ) เงินเดือนที่ทำมาตลอด 4-5 เดือนไม่มีเหลือ เพราะซื้อยา-หมด!! ตอนมีเงินไม่เคยสนหัวใครทั้งนั้น กูหาเอง ใช้เอง พอโดนไล่ออกเงินก็ไม่มี หลังจากนั้นก็อยู่บ้านเฉยๆ (เริ่มพีคล่ะนะ)
ทั้งที่ตัวเองว่างงานทำไมไม่ช่วยที่ร้าน มานอนกินบ้างกินเมืองทั้งวันทั้งคืน พอเค้าเก็บร้านกันก็แบมือขอตังค์ ไปซื้อยา- จะว่าก็ว่านะ พ่อแม่สามีก็ไม่เคยว่าไม่เคยอะไรเลย จนเวลาล่วงเลยมา 3 เดือนละวันนี้ ถามว่าละมันเกี่ยวกับเราตรงไหนใช่มั้ย? เกี่ยวสิ!!!!
เพราะปกติแล้วเราเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเลี้ยงลูก ตื่นเช้ามาเราต้องลงมาทำกับข้าวให้ลูก แต่ลงมาเจอขี้ยานั่งดูดบุหรี่ ทิ้งก้นบุหรี่เรี่ยราดเต็มพื้นหน้าบ้าน
ไหนละ ?? ที่ที่ลูกเราเคยวิ่งเล่น ไม่มีล่ะ!! เราเลยไม่กล้าเอาลูกลงมา พอสายๆหน่อย สามีจะขับรถเอาข้าวมาส่งให้เรากับลูกไว้กินตอนเที่ยง ถ้าสมมุติเราเก็บไว้ในตู้ ไม่ว่าจะเป็นนมเอย ขนมเอย ผลไม้เอย อาหารว่างเอย ทุกอย่าง ถ้ามันไม่ได้-ยามามันก็จะมา-ของเราหมด!! แล้วพอเวลาเราจะหากินขึ้นมา ไม่มี!
ไหนจะเวลา-ขนม หรืออะไรก็แล้วแต่ ไม่เคยเอาทิ้งถังขยะ กินตรงไหนวางทิ้งตรงนั้น แล้วมดมันก็จะมาตอมละไง กับข้าวเอย ถ้วย จาน ชามช้อน
ใช้แล้วไม่เคยเก็บ. ไม่เคยล้าง เราน่แหละต้องมาตามเก็บตามล้าง ไหนจะเวลาดูลูกอีก ลูกเรายังอยู่ในช่วงที่กำลังซน
เห็นอะไรหยิบจับอะไรได้เป็นอันเข้าปากหมด ละไหนละความสะอาดที่เคยมี?? งานบ้านตอนนี้แทบจะไม่ได้ทำ เพราะมันเล่นครองพื้นที่ข้างล่างหมดเลย
จะให้เราไปก้มๆเงยๆกวาดบ้านถูบ้านต่อหน้ามันหรอ ยิ่งไม่ได้!! ข้างล่างบ้านจะเป็นห้องโล่งไง ก็จะมีมุมนึงที่เป็นที่วางเตียงนอน ซึ่งบอกเลยโครตเหม็น
แค่เดินผ่านอย่างไวยังได้กลิ่น ไม่เคยซัก! เสื้อผ้าก็วางๆพาดไว้ สกปรกยิ่งกว่าอะไรดี ละลูกเราละจะไปอยู่ส่วนไหน?? เนี่ยเราต้องทนแบบนี้มาระยะนึงละ
เราบอกสามีนะ สามีก็ไปว่าให้นะ แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยิ่งพ่อแม่ให้ท้ายถือหางอีก จะว่าก็ว่านะ พ่อกับแม่กลับจากร้านมาก็ไม่ทำอะไรกันเลยนะ เราเป็นคนทำทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ เพราะเราไม่ชอบอะไรที่มันสกปรก เราไม่อยากให้ลูกเราอยู่ในบ้านที่สกปรก แต่เชื่อสิ เราคนเดียวที่ทำ ส่วนคนที่เหลือหรอ ขนาดกินข้าวเสร็จมือเย็น ยังไม่มีใครเก็บเลยวาง
บนโต๊ะจนเช้าให้เรามาเก็บ รู้มั้ย แค่เราจะปลีกตัวจากลูกออกมาทำงานบ้านมันก็ยากขนาดไหนแล้ว
ไหนจะซักผ้า ป้อนข้าวลูก อาบน้ำ กล่อมลูกนอน ทำงานบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน เก็บบ้าน มันเหนื่อยนะเว้ย!! นี่เราจะต้องมาเก็บตามมือตามตีนน้องชายสามีอีกหรอ???? ลำพังพ่อกับแม่สามียังทำให้ได้อยู่หรอกแต่นี่ เป็นใคร???? พิมพ์ละก็หงุดหงิดโว้ยยยย!!!
อยู่บ้านกับพ่อกับแม่กูยังไม่ต้องลำบากขนาดนี้เลย!!!!!จบน่ะ
ส่วนปัญหาเรากับสามีก็มีพอตัวอยู่แล้วไง
ยิ่งตอนนี้สามีเป็นคนควบคุมรายจ่ายทั้งหมดของบ้านและของร้านเพราะเป็นหนี้เยอะเกิน เลยต้องมาทำระบบใหม่ ซึ่งรายได้ทั้งหมดของทุกคนในบ้านคือที่ร้านที่เดียว ซึ่ง พ่อ แม่และสามีทำงานที่ร้าน ซึ่งสามีเป็นคนจ่ายค่าแรงให้พ่อกับแม่ น้องสามีนอนอยุ่บ้านวันไหนไม่มีตังค์ซื้อยาค่อยออกไปช่วยแลกค่าจ้าง เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน หลายครั้งนะที่เราขอให้สามีซื้อเครื่องอบขนมให้เพราะเราทำขนมเป็นทุกอย่าง อาจจะช่วยรายจ่ายในบ้านได้บ้างแต่ก็ถูกปฎิเสธ
นี่คือสิ่งที่คนเป็นสะใภ้ต้องทำใช่มั้ย..?
สวัสดี -/\- เรามีเรื่องวิตกกังวลถึงขั้นเครียดเลยทีเดียว คือ แบบว่า...
เราอายุ 26 มีครอบครัวมีลูก ตอนนี้ลูกก็ได้ 1 ขวบครึ่งละ คือ ก่อนหน้าที่จะมีลูกเราก็ทำงานนี่แหละ งานดีด้วยนะ แต่พอมีลูก แต่งงาน มีครอบครัว
เราเลยต้องออกจากงานเพื่อมาเลี้ยงลูกและเป็นแม่บ้านเต็มตัว. โดยภูมิลำเนาบ้านเกิดแล้วเราเป็นคนเหนือ แต่ครอบครัวสามีเราอยู่กรุงเทพ
พอออกจากงานมาอยู่บ้านเลี้ยงลูก เราจึงต้องย้ายมาอยู่กรุงเทพกับสามี สามีและครอบครัวมีธุรกิจส่วนตัวคือร้านอาหาร
ย้อนไป 2 ปีก่อนก็ยังไม่ค่อยมีปัญหามากมายนัก แต่พอมากลางปีที่แล้ว
น้องชายของสามี(ซึ่งตอนนั้นเรียนอยู่แต่เรียนไม่จบเพราะติดยา!!) พ่อแม่สามีเลยให้มาอยู่ที่บ้านด้วย (เอาละสิ!!) ให้หางานทำ ทำได้ 4-5 เดือนก็โดนปลดออกกระทันหัน
เพราะเวลาทำงานก็ไปบ้างไม่ไปบ้าง สายบ้าง เลิกงานก่อนบ้าง (นี่น่าจะเป็นสาเหตุที่เค้าไม่เอานะ) เงินเดือนที่ทำมาตลอด 4-5 เดือนไม่มีเหลือ เพราะซื้อยา-หมด!! ตอนมีเงินไม่เคยสนหัวใครทั้งนั้น กูหาเอง ใช้เอง พอโดนไล่ออกเงินก็ไม่มี หลังจากนั้นก็อยู่บ้านเฉยๆ (เริ่มพีคล่ะนะ)
ทั้งที่ตัวเองว่างงานทำไมไม่ช่วยที่ร้าน มานอนกินบ้างกินเมืองทั้งวันทั้งคืน พอเค้าเก็บร้านกันก็แบมือขอตังค์ ไปซื้อยา- จะว่าก็ว่านะ พ่อแม่สามีก็ไม่เคยว่าไม่เคยอะไรเลย จนเวลาล่วงเลยมา 3 เดือนละวันนี้ ถามว่าละมันเกี่ยวกับเราตรงไหนใช่มั้ย? เกี่ยวสิ!!!!
เพราะปกติแล้วเราเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเลี้ยงลูก ตื่นเช้ามาเราต้องลงมาทำกับข้าวให้ลูก แต่ลงมาเจอขี้ยานั่งดูดบุหรี่ ทิ้งก้นบุหรี่เรี่ยราดเต็มพื้นหน้าบ้าน
ไหนละ ?? ที่ที่ลูกเราเคยวิ่งเล่น ไม่มีล่ะ!! เราเลยไม่กล้าเอาลูกลงมา พอสายๆหน่อย สามีจะขับรถเอาข้าวมาส่งให้เรากับลูกไว้กินตอนเที่ยง ถ้าสมมุติเราเก็บไว้ในตู้ ไม่ว่าจะเป็นนมเอย ขนมเอย ผลไม้เอย อาหารว่างเอย ทุกอย่าง ถ้ามันไม่ได้-ยามามันก็จะมา-ของเราหมด!! แล้วพอเวลาเราจะหากินขึ้นมา ไม่มี!
ไหนจะเวลา-ขนม หรืออะไรก็แล้วแต่ ไม่เคยเอาทิ้งถังขยะ กินตรงไหนวางทิ้งตรงนั้น แล้วมดมันก็จะมาตอมละไง กับข้าวเอย ถ้วย จาน ชามช้อน
ใช้แล้วไม่เคยเก็บ. ไม่เคยล้าง เราน่แหละต้องมาตามเก็บตามล้าง ไหนจะเวลาดูลูกอีก ลูกเรายังอยู่ในช่วงที่กำลังซน
เห็นอะไรหยิบจับอะไรได้เป็นอันเข้าปากหมด ละไหนละความสะอาดที่เคยมี?? งานบ้านตอนนี้แทบจะไม่ได้ทำ เพราะมันเล่นครองพื้นที่ข้างล่างหมดเลย
จะให้เราไปก้มๆเงยๆกวาดบ้านถูบ้านต่อหน้ามันหรอ ยิ่งไม่ได้!! ข้างล่างบ้านจะเป็นห้องโล่งไง ก็จะมีมุมนึงที่เป็นที่วางเตียงนอน ซึ่งบอกเลยโครตเหม็น
แค่เดินผ่านอย่างไวยังได้กลิ่น ไม่เคยซัก! เสื้อผ้าก็วางๆพาดไว้ สกปรกยิ่งกว่าอะไรดี ละลูกเราละจะไปอยู่ส่วนไหน?? เนี่ยเราต้องทนแบบนี้มาระยะนึงละ
เราบอกสามีนะ สามีก็ไปว่าให้นะ แต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยิ่งพ่อแม่ให้ท้ายถือหางอีก จะว่าก็ว่านะ พ่อกับแม่กลับจากร้านมาก็ไม่ทำอะไรกันเลยนะ เราเป็นคนทำทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ เพราะเราไม่ชอบอะไรที่มันสกปรก เราไม่อยากให้ลูกเราอยู่ในบ้านที่สกปรก แต่เชื่อสิ เราคนเดียวที่ทำ ส่วนคนที่เหลือหรอ ขนาดกินข้าวเสร็จมือเย็น ยังไม่มีใครเก็บเลยวาง
ไหนจะซักผ้า ป้อนข้าวลูก อาบน้ำ กล่อมลูกนอน ทำงานบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน เก็บบ้าน มันเหนื่อยนะเว้ย!! นี่เราจะต้องมาเก็บตามมือตามตีนน้องชายสามีอีกหรอ???? ลำพังพ่อกับแม่สามียังทำให้ได้อยู่หรอกแต่นี่ เป็นใคร???? พิมพ์ละก็หงุดหงิดโว้ยยยย!!!
อยู่บ้านกับพ่อกับแม่กูยังไม่ต้องลำบากขนาดนี้เลย!!!!!จบน่ะ
ส่วนปัญหาเรากับสามีก็มีพอตัวอยู่แล้วไง
ยิ่งตอนนี้สามีเป็นคนควบคุมรายจ่ายทั้งหมดของบ้านและของร้านเพราะเป็นหนี้เยอะเกิน เลยต้องมาทำระบบใหม่ ซึ่งรายได้ทั้งหมดของทุกคนในบ้านคือที่ร้านที่เดียว ซึ่ง พ่อ แม่และสามีทำงานที่ร้าน ซึ่งสามีเป็นคนจ่ายค่าแรงให้พ่อกับแม่ น้องสามีนอนอยุ่บ้านวันไหนไม่มีตังค์ซื้อยาค่อยออกไปช่วยแลกค่าจ้าง เราเลี้ยงลูกอยู่บ้าน หลายครั้งนะที่เราขอให้สามีซื้อเครื่องอบขนมให้เพราะเราทำขนมเป็นทุกอย่าง อาจจะช่วยรายจ่ายในบ้านได้บ้างแต่ก็ถูกปฎิเสธ