หากแต่งงานกันโดยไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันตามกฎหมาย ในกรณีของเพื่อนคุณ จะเรียกว่าสินสอดหรือของหมั้นไม่ได้ แต่จะถือว่าทรัพย์สินเงินทองที่ให้มานั้น เป็นการให้เพื่อการตอบแทนที่ทางฝ่ายหญิงยอมแต่งงานกับทางฝ่ายชาย ฉะนั้นฝ่ายชายจึงไม่มีสิทธิเรียกทรัพย์สินเงินทองดังกล่าวคืน ฝ่ายหญิงสามารถเรียกคืนได้ตามกฎหมาย(ลาภมิควรได้ ป.พ.พ. 412)

ป.พ.พ. มาตรา 1437การหมั้นจะสมบูรณ์เมื่อฝ่ายชายได้ส่งมอบหรือโอนทรัพย์สินอันเป็นของหมั้นให้แก่หญิงเพื่อเป็นหลักฐานว่าจะสมรสกับหญิงนั้น
เมื่อหมั้นแล้วให้ของหมั้นตกเป็นสิทธิแก่หญิง
สินสอด เป็นทรัพย์สินซึ่งฝ่ายชายให้แก่บิดามารดา ผู้รับบุตรบุญธรรมหรือผู้ปกครองฝ่ายหญิง แล้วแต่กรณี เพื่อตอบแทนการที่หญิงยอมสมรส ถ้าไม่มีการสมรสโดยมีเหตุสำคัญอันเกิดแก่หญิงหรือโดยมีพฤติการณ์ซึ่งฝ่ายหญิงต้องรับผิดชอบ ทำให้ชายไม่สมควรหรือไม่อาจสมรสกับหญิงนั้น ฝ่ายชายเรียกสินสอดคืนได้
ถ้าจะต้องคืนของหมั้นหรือสินสอดตามหมวดนี้ ให้นำบทบัญญัติมาตรา 412 ถึง
มาตรา 418 แห่งประมวลกฎหมายนี้ว่าด้วยลาภมิควรได้มาใช้บังคับโดยอนุโลม

ป.พ.พ. มาตรา 1457 การสมรสตามประมวลกฎหมายนี้จะมีได้เฉพาะเมื่อได้จดทะเบียน แล้วเท่านั้น

ส่วน ป.พ.พ. มาตรา 412-418 หาในกูเกิ้ลนะคะ