เมื่อเวลาผ่านมา...มาถึงจุดๆนึง เหมือนจะเกิดความล้มเหลวความผิดพลาดในชีวิต ทำให้ฉันนึกถึงเรื่องราวเก่าๆในอดีตที่ผ่านมา...ในอดีต ->ต้องบอกก่อนเลยว่า ฉันเป็นคนที่เกิดมาเหมือนจะโชคดี เกิดมามีครอบครัวที่อบอุ่น มีพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ พี่ชาย ครอบครัวเลี้ยงมาด้วยความรัก เอาใจใส่ ถึงครอบครัวจะไม่รวยล้นฟ้า แต่ครอบครัวก้อไม่เคยปล่อยให้ลำบาก หยิบยื่นสิ่งที่ดี อบรมสั่งสอนมาตลอด จนกระทั่ง เข้าเรียนอนุบาลหมีพลู มีครูคอยดูแลเอาใจใส่ ฉันเป็นเด็กที่ไม่ค่อยซน เชื่อฟังครูทุกอย่างตั้งแต่เด็ก จนครูรักและเอ็นดู การเรียนตอนนั้นนะหรอ...? ได้ที่หนึ่ง!!!  หนึ่งทั้งห้องเลย อิอิ พ่อแม่ภูมิใจมาก และแล้วก็ได้เลื่อนชั้นมาเป็นประถมศึกษา ซึ่งฉันก็ไม่ค่อยชิน พ่อมาเฝ้าอยู่หลายวัน จนฉันอยู่กะเพื่อนๆได้ ในห้องเรียนมี เพื่อนไม่มากนัก ส่วนมากมีแต่ผู้ชาย ผู้หญิงไม่กี่คน ฉันเล่นอยู่คนเดียว พอขึ้นป.2 ฉันก็ได้รู้จักกับคุณครูคนนึง เป็นครูผู้หญิง ครูสอนเกือบทุกวิชา โดยเฉพาะวิชาภาษาไทย ครูจะให้เขียนตามคำบอก ใครเขียนถูกทุกคำครูก็จะให้รางวัล ซึ่งฉันจะเป็นคนที่ได้รับรางวัลตลอด เป็นขนม ผลไม้ แต่ฉันก็ให้เพื่อนๆกินด้วยนะ และดูเหมือนครูจะเอ็นดูฉัน รักฉัน จนครูต้องไปขออนุญาตพ่อกะแม่ฉัน เพื่อให้ฉันมาอยู่กะครูด้วย เพราะตัวครูโสดไม่มีครอบครัว ซึ่งบ้านกับโรงเรียนฉันห่างกันแค่ 1 กิโลเมตรเท่านั้นเอง จากนั้นครูก็ได้สอนอะไรให้ฉันหลายๆอย่าง นอกเหนือจากในห้องเรียน เลิกเรียนให้คัดลายมือก่อนกินข้าว สอนวิธีกินข้าว สอนการนั่ง การเดิน มารยาทต่างๆ และอีกหลายๆอย่างเลยทีเดียว สอนเหมือนฉันเป็นลูกคนนึงของครู และมาถึงวันนึงครูก็ต้องย้ายกลับไปภูมิลำเนาตัวเอง ตั้งแต่ตอนนั้นมา ฉันก็ไม่ได้เจอคุณครูอีกเลย จนฉันสำเร็จการศึกษาประถมศึกษาจากโรงเรียนแห่งนั้น และตอนนี้ฉันอายุ 22 แล้ว ฉันอยากเจอครูอีกสักครั้งนึง อยากกราบครู อยากกอดครู แต่ก็ไม่รู้ว่าครูอยู่ที่ไหน???