คืออัดอั้นมานาน เพราะเหตุก็มาจากยายนี่แหล่ะ ตั้งแต่เด็กๆเท่าที่เราจำได้ ยายไม่เคยพูดดีกับเราเลย มีแต่ด่า ว่า สารพัด คำที่ยายใช้ว่าเราก็มีแต่คำที่หยาบมาก มากๆ เช่น อี.. มันชั่ว มันโง่,ไม่มีปัญญาทำไหรอก.ประมาณนี้ คือตอนแรกๆ แม่เราก็บอกเราว่าที่ยายด่าเพราะท่านติเตือน เราก็เชื่อแม่นะ
พอหลังๆมา นานเข้ายายเรายิ่งเป็นหนัก ด่าเราด้วยคำหยาบๆอ่ะแหล่ะทุกวี่ทุกวัน ไม่รู้เราไปทำอะไรผิดหนักหนา บางทีเราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ก็หาเรื่องเดิมขึ้นมาด่า คือยังไงเราต้องผิดให้ได้อ่ะ แล้วคิดดู ทุกวัน เราจะทนได้ไหม แล้วก็ชอบมาจิกแต่เรานะ หลานชายน่ะ ไม่แตะหรอก ทำไรผิดก็อวยกันอยู่นั่น
พี่เขอย่างโน้นอย่างนี้ อย่าไปว่าพี่เขา ขนาดพี่เราทำผิดขั้นต้องเชิญผู้ปกครองไปพบอาจารย์ที่โรงเรียน แม่เราร้องไห้กับเรื่องนี้ยายเรายังไม่ว่าไรสักคำ
ลองเรนทำอย่างงั้นดูดิ จะไม่ยุให้พ่อกับแม่เราไล่เราออกจากบ้านเลยหรอ เราไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผู้ใหญ่ถึงทำตัวแบบนี้ แทนที่จะทำให้คนในครอบครัวรักกัน  กลับทำให้แตกแยกกัน ขุดแต่สิ่งไม่ดีมาต่อว่าให้คนในครอบครัวทำให้ครอบครัวเราทะเลาะกันถี่มาก บอกแม่ว่าเราไม่ทำโน่นทำนี่ บอกพ่อว่าเราอย่างโน้นอย่างงี้  คือยังไงก็ได้เหมือนยายพยายามทำให้ทุกคนในครอบครัวเกลียดเรา ทั้งที่เราเป็นลูกแท้ๆของลูกสาวตัวเอง เป็นหลานสาวแท้ๆของตัวเอง
ไม่รู้จะอะำรกับเรานักหนา ยิ่งตอนนี้มีพี่สะใภ้มาอยู่ด้วยก็ไปยั่วโมโหให้พี่สะใภ้มาเกลียดเราว่าเราเอาเปรียบอย่างงั้นอย่างงี้ บางทีเราทำงานบ้านทุกอย่างที่เราได้รับผิดชอบ ยายก็จะมาติ ทำแบบนี้สอนไม่จำรึไงอี... ทั้งๆที่เราก็ทำถูกแล้ว เรารู้สึกเหมือนยายหาข้อเสียของเราตลอดเวลา ยายเราไม่เหมือนยายคนอื่นเลย ยายไม่เคยพูดเรื่องดีๆกับเราเลยอย่างเรื่องเรียนไม่เคยถาม มีแต่ อย่าให้มันเรียน มันไม่รักดี เปลืองเงินก็เปลือง บางทีเจอแบบนี้ทุกวันเราก็ไม่ไหวนะ
ช่วงนึงเราร้องไห้ทุกวันแบบเราทำอะไรผิด ทำไมยายเกลียดเรา ใครเคยเจอแบบนี้? มาแชร์กันหน่อย แล้วแก้ปัญหายังไง? ทำไงให้เลิกทะเลาะกัน ?