สวัสดีครับ พี่ๆห้องศาสนาทุกท่าน
ช่วงนี้ผมรู้สึกมีปัญหาทางด้านจิตใจอยู่เรื่องหนึ่งมาได้ซักระยะคือ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิหรือฟังธรรมเท่าไรอาศัยเเค่พยายามมีสติอยู่กับทุกอิริยาบท
เเล้วพยายามรักษาอานาปานสติอย่างเดียว เเต่กลับรู้สึกจิตตกเเละหดหู่ในหลายๆเรื่องมากขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ประเด็นของเรื่องที่หดหู่คือ
1. รู้สึกว่าความตายใกล้เข้ามามากกว่าปกติ โดยเฉพาะชอบหดหู่ทุกครั้งที่รู้ว่าซักวัน พ่อ เเม่ ของเราต้องจากเราไปทั้งๆที่ตอนนี้ท่านทั้ง 2 ก็ไม่ได้มีโรคภัยอะไร สุขภาพเเข็งเเรงดี เเต่กลับรู้สึกว่าเค้าสามารถจากเราไปได้ตลอดเวลาจนหดหู่ใจ ทั้งๆที่พยายามทำใจว่ามันเป็นกฏธรรมดานะครับ
2.รับรู้ถึงการเปลี่ยนเเปลงในชีวิตตัวเองว่ามันเปลี่ยนไปตลอดเวลา เเล้วไม่มีอะไรเเน่นอนหรือสามารถฝากใจไว้ได้เลย ทั้งๆที่รู้สึกเเบบนั้น
เเต่กลับไม่ได้ทำให้ใจปล่อยวางได้ซักเท่าไร
ขอคำเเนะนำในการรับมือกับอารมณ์เหล่านี้ทีครับ
จิตตกเเละรู้สึกหดหู่เพราะการเปลี่ยนเเปลง
ช่วงนี้ผมรู้สึกมีปัญหาทางด้านจิตใจอยู่เรื่องหนึ่งมาได้ซักระยะคือ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้นั่งสมาธิหรือฟังธรรมเท่าไรอาศัยเเค่พยายามมีสติอยู่กับทุกอิริยาบท
เเล้วพยายามรักษาอานาปานสติอย่างเดียว เเต่กลับรู้สึกจิตตกเเละหดหู่ในหลายๆเรื่องมากขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ประเด็นของเรื่องที่หดหู่คือ
1. รู้สึกว่าความตายใกล้เข้ามามากกว่าปกติ โดยเฉพาะชอบหดหู่ทุกครั้งที่รู้ว่าซักวัน พ่อ เเม่ ของเราต้องจากเราไปทั้งๆที่ตอนนี้ท่านทั้ง 2 ก็ไม่ได้มีโรคภัยอะไร สุขภาพเเข็งเเรงดี เเต่กลับรู้สึกว่าเค้าสามารถจากเราไปได้ตลอดเวลาจนหดหู่ใจ ทั้งๆที่พยายามทำใจว่ามันเป็นกฏธรรมดานะครับ
2.รับรู้ถึงการเปลี่ยนเเปลงในชีวิตตัวเองว่ามันเปลี่ยนไปตลอดเวลา เเล้วไม่มีอะไรเเน่นอนหรือสามารถฝากใจไว้ได้เลย ทั้งๆที่รู้สึกเเบบนั้น
เเต่กลับไม่ได้ทำให้ใจปล่อยวางได้ซักเท่าไร
ขอคำเเนะนำในการรับมือกับอารมณ์เหล่านี้ทีครับ