คือผมเคยคบแฟนคนนึงมา5ปีครับ
เธอเป็นคนหน้าตาธรรมดาไม่ได้สวยมากมาย ปีแรกๆผมรักเขาเพราะตอนนั้นผมรู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้ไม่รู้เพราะอะไรครับเพราะเขาเป็นคนมีน้ำใจ
กับผม คือผมขอเล่าก่อนผมเรียนมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งนึง ผมเรียนคณะออกแบบภายใน แน่นอนครับผมไม่เอาไหนขี้เกียจติดเพื่อน ติดเหล้า
แต่ตอนนั้นเธอก็ชอบผมด้วยผมรู้สึกได้....เวลาผมไม่ไปเรียนเธอจะเช็คชื่อให้ผมคอยบอกงานผม
ผมเลยรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีน้ำใจ ผมเลยอยากคบกับเธอ....คือบอกก่อนน่ะครับผมแพ้ความดีเธอเอาแฟนผมที่ผ่านๆมาก็แรงๆทั้งนั้นผมเลยตัดสินใจขอเธอคบตอนปี1เทอม1  ตอนนั้นผมดูแลเธอเทคแคร์เธอดีทุกอย่าง ผมรู้สึกรักผู้หญิงคนนี้มากๆ และเขาชอบพูดกับผมว่าอย่าทำให้เราเสียใจน่ะ ห้ามมีคนอื่นน่ะหมูอ้วน

จนเวลาผ่านไปปี2เทอมสองเราใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ตอนแรกๆก็มีความสุขครับไปไหนไปกัน อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ผมยอมรับครับว่าผมรักเธอ แต่ผมก็แอบอยากมีคุยกับคนอื่นๆบ้าง ตามภาษาผู้ชายเจ้าชู้.....แต่ผมไม่ได้ทำน่ะครับแค่คิด.....แต่เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมอยู่กับเธอทุกวัน เธอก็จะมีนิสัยเสียของเธอ ผมก็จะมีนิสัยเสียของผม
ทะเลาะมีปากเสียงกันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ทะเลาะกันเพราะผมจะไปหาเพื่อน จนผมไม่ไปเพื่อจะไม่มีปัญหา แล้วก็ทะเลาะเรื่องอื่นๆตามมามากมาย.....ตอนนั้นจะเข้าปีที่3แล้วครับถึงขั้นเขาไม่พอใจก็ด่าๆๆๆตบหน้าผม
แต่มันมีสาเหตุครับเพราะเธอจับได้ว่าผมมีคนอื่น
เธอร้องไห้โมโห ตอนนั้นผมรู้สึกแย่ครับ
แต่ผมก็รู้สึกผิดกับเธอ เธอเลยให้ผมลบเฟสผู้หญิงคนนั้นผมก็ลบให้....แน่นอนครับตอนนั้นผมเริ่มเบื่อเธอเพราะเธอขี้หึงเกินไป ผมเลยไปกินเหล้ากับเพื่อนและได้เบอร์สาวมาเยอะมาก ผมได้คุยกับน้องคนที่สองและเราได้ไปเที่ยวกันหลายครั้งแต่แฟนผมไม่รู้น่ะครับ ผมก็สนุกไปซิตามภาษาผู้ชายวัยรุ่น และผมก็มีคนต่อมาเรื่อยๆ 3 4 คน แฟนผมไม่รู้น่ะครับผมก็คุยหมดนั้นปหละพาไปดูหนังกินข้าว แต่ผมกล้าพูดเลยน่ะครับผมไม่เคยมีอะไรมากกว่านั้นเพราะแฟนผมจะจับได้ก่อนตลอด.....พอเธอรู้ความจริงว่าผมมีกิ้กเยอะแยะมากมาย คราวนี้เธอกรี้ด ตบหน้า เขวี้ยงของเหมือนเดิม....ตอนนั้นผมไม่รู้สึกว่าผมผิดเลยแถมคิดในใจว่าก็คุณมันน่าเบื่อแถมไม่ได้สวย.....ผมยอมรับครับว่าผมโครตเลว แต่ผมก็ยังรู้สึกขาดเธอไม่ได้ผมเลยตามง้อเธอประมาณ3เดือนกว่าเธอจะกลับมาคบกับผมบ้านเธออยู่อุดรครับผมไปง้อเธอหน้าบ้ายเลย.......ผมเคยคิดว่าคนอย่างผู้หญิงคนนี้โกรธใครไม่จริงหรอกอีกอย่างเธอรักผมจะตาย .......ใช่ครับง้อรอบนี้เธอกลับมา ในใจผมดีใจน่ะครับที่เขากลับมา.....แต่พอเข้าปีที่สี่ ปัญหามันกลับหนักขึ้นเธอระแวงผมมาก ชนิดที่ว่าโทรหาทุกห้านาที แล้วก็ชอบมาค้นนู่นค้นนี้ตอนนั้นผมไม่ได้มีใครน่ะครับเพราะผมก็สงสารแฟนผมเพราะผมรู้ตัวว่าผมทำให้เธอเสียใจ เขาเป็นคนที่อารมณ์ร้ายตอนโมโห แต่ตอนเขาดีเขาดีกับผมมากๆ ทั้งซื้อข้าวให้ ทำงานให้ผมดูแลผมตอนไม่สบาย ตอนนั้นผมขาหักครับอาการหนักมากต้องอยู่รพ.เธอก็ทำการบ้านไฟนอลให้ผม...TTเอางานมาทำที่โรงพยาบาลเพื่อมาดูแลผม เธอเป็นคนดีมากๆครับไม่ส่าจะทุกข์จะสุขเธอไม่เคยทิ้งผมเลย จนวันนึงขาผมเดินได้ปกติเราใช้ชีวิตกันปกติครับมีความสุขมากกว่าเดิม ผ่านมาประมาณ6เดือน ปัญหาเดิมๆเริ่มตามมา เธอระแวงผมหนักกว่าเดิม แค่ผมไม่รับโทรศัพท์ก็บอกผมมีพิรุจ คือเธอจับผิดผมทุกอย่างก้าว เราทะเลาะกันแรงมากครับ.....ผมเลยคิดว่าผมไม่ไหวแล้วจนปลายปีสี่ใกล้จะจบผมผมได้รู้จักน้องผู้หญคนนึงในคณะน้องคนนี้เคยชอบผม ผมก็เคยชอบเธอ เราจีบกันเลยครับ เพราะน้องพรึ่งเลิกกับแฟน ผมก็เลยบอกน้องเขาไปว่าพี่ยังไม่เลิกกับแฟนพี่น่ะน้องเขาก็ดูตะกุกตะกักแต่น้องเขาทักผมมาเรื่อยๆน่ะครับ บ่นว่าเหงาบ้าง ชวนไปดูหนังบ้าง กินข้าวบ้าง ตอนนั้นผมยอมรับผมหลงน้องเขามาก เพราะน้องเขาตรงสเปคผมทุกๆอย่าง ขาวสวยหมวยหุ่นดี คือผมคิดว่าผมอยากเลิกกับแฟนมาเริ่มต้นกับน้องคนนี....สำเร็จครับเราแอบคุยกันตลอดผมมีความสุขมากแฟนผมไม่อยู่ผมก็ไปหาเธอที่หอจนเราเผลอมีอะไรกัน....ตอนนั้นมันทั้งมีความสุขทั้งรู้สึกผิด

นั้นแหละครับเข้าปีที่ห้าต่างคนต่างแยกย้ายแต่ผมมาหาน้องคนนี้ที่มหาลัยบ้าง อาทิตย์ละสามวัน ตอนนั้นแฟนผมกลับบ้านผมไม่สนใจแฟนเลยเขาโทรมาผมก็ไม่อยากรับ ผมอยู่กรุงเทพครับแฟนอยู่อุดร ตอนนั้นผมเริ่มมีความสุขกับคนใหม่จนผบอกเลิกคนเก่า บอกเลิกแบบไร้เยื่อใย แต่ถามส่าใจหวิวๆไหมใช่ครับตอนบอกเลิกเธอร้องไห้เหมือนคนบ้า....ใจนึงผมสงสารเธอมากอีกใจนึงผมก็รักน้องคนนี้ ตอนนั้นสับสนไปหมดกับคนเก่าก็ผูกพันธ์ ผมเลนบอกเธอไปตรงๆเลยว่าขอโทษน่ะผมเลว ผมมีคนอื่น เธอช็อคครับและหลังจากนั้นเธอก็เงียบหายไปจากชีวิตผม

ตอนนั้นผมก็โล่งหล่ะแต่ก็ไม่ได้สบายใจน่ะครับรู้
สึกว่าเราทำอะไรลงไป...แต่นั้นแหละครับกับคนใหม่ผมมีความสุข เธอโดนใจผมทุกอย่าง จนเราคบกันได้3ปี ปีแรกๆอะไรๆมันก็ดีครับ เธอสวย หุ่นดี เธอทำงานอยู่ในกรุงเทพและอาศัยคอนโดเดียวกับผมครับ ตอนแรกผมว่าอะไรๆทันก็ดีน่ารักครับ นานๆไปเธอแสดงนิสัยที่ผมรับไม่ได้ ผมแอบเปิดไลน์เธอ ในแชทมีผชพิมพ์มาเยอะมาก ปกติผมจะไม่ขอเธอดูเลยน่ะครับ วันนั้นคึกอะไรขึ้นมาไม่รู้ ผมเปิดไลน์มาดูเจอผู้ชายคนนึงชื่อว่าเอหล่ะกัน พูดประมาณว่าหนังเมื่อวานสนุกไหมเตง เขาคิดถึงเธอน่ะ ผมก็เดือดเลยครับ.....ถามว่าใครเธอบอกเพื่อนที่ทำงาน ผมโมโหมากเพราะเมื่อวานเธอโกหกส่าเธอติดกินเลี้ยงกับที่ทำงานเราก็เชื่อครับ เธอก็ขอโทษผมบอกจะไม่ทำอีกแล้วผมก็ใจอ่อนครับ......ตอนนั้นผมกลายเป็นคนขี้ระแวงสุดๆไม่มีความสุขเลยถึงขนาดผมให้เขาพกแค่โทรศพท์เอาไว้โทรเข้าโทรออกอย่างเดียว คือเธอก็ทะเลาะกับผมใหญ่โต แต่เธอก็ยอมครับใช้แค่โทรศพท์โทรเข้าโทรออก ตอนนั้นเธอไปทำงานผมก็กังวลครับว่าเธอจะทำแบบนั้นรึเปล่าผมเลยแอบตามเธอไปที่ทำงาน สรุปวันนั้นเธอไม่ได้ไปทำงานครับเธอขับรถไปไหนไม่รู้...ผมเลยแอบตามไปสรุปเธอเข้าไปบ้านคนๆนึงเข้าไปนานมากประมาณสองชม........สิ่งที่ผมช้อคคือเธอออกมาพร้อมแฟนเก่าเธอที่เธอเคยเลิกไป ผมมือสั่นเลยครับ และรอดูต่อไป คราวนี้ผมเลนแกล้งโทรหาเธอ.....แน่นอนครับเธอไม่รับ และอออกไปกับแฟนเก่า วันนั้นผมเลยไม่ไปทำงานครับและกลับที่หลังเธอ ผมเปิดประตูเข้าไปเธอดูปกติมากดูทีวีเราะสดใส...ผมถามเธอตรงๆเธอไปไหนมาเธอบอกไปทำงานสิถามอยู่ได้น่ารำคาญ ผมเลยโมโหสุดขีดตบโซฟาและบอกให้เธอพูดความจริงมา....เธอบอกว่าไม่ได้ไปอีhereทะเลาะกันรุนแรงมาก จนกระทั่งเธอพูดความจริงออกมาว่าเธอเบื่อผม ที่ีคอยมานั่งจับผิดเธอ และสิ่งที่ทำให้ผมเจ็บที่สุดคือเธอบอกเธอหมดรักผม เพราะรู้สึกส่าผมไม่ใช่ รู้สึกแฟนเก่าดีกว่าผม ผมช้อคมาก เธอยังตอกย้ำผมอีกว่าแฟนเก่าไม่เคยมานั่งหึงหวงฉัน ฉันตกลงจะกลับไปคบกัน


รู้ไหมครับ3ปีผ่านไปเหมือนเวรกรรมที่ผมทำกับแฟนเก่าผมมันตามสนอง ผมเคยนอกใจเธอเพราะแค่เธอน่าเบื่อขี้หึงสุดท้ายแล้ววันที่ผมป่วยผมเสียใยแฟนเก่าดูแลผมตลอดจะนอกใจกี่ครั้งก็ให้อภัยตลอด สำหรับแฟนใหม่ผม ผมขอใช้คำว่าหลง เพราะผมมีแค่เซ็กกับเธอแต่ผมไม่ได้หรือรู้สึกผูกพันธ์ ผมไม่สบายเธอนอนคุยโทรศัพท์กับเพื่อนสบายใจไม่มีมา
สนใจผม งานบ้านไม่ทำ แถมกินแล้วไม่ทิ้ง คือตลอดเวลาที่คบกับน้องเขาผมคิดถึงแฟนเก่ามาก

ผมพยายามส่องเฟสเขาดูตลอด เขาดูสบายดีและกำลังแต่งงานกับแฟน ผมจุกมากจุกยิ่งกว่าแฟนใหม่ทิ้งผมไป ปากอยากยินดีกับเธอ อยากขอให้เธอเป็นเพื่อนที่ดี เชื่อไหมผมทักไปเขาบล้อกผมเลย เขาคงเกลียดผมมากๆ

ผมอยากบอกผู้ชายเจ้าชู้ที่ขี้เบื่อครับคุณเชื่อผมเหอะถ่แฟนคุณไม่ใช่ คุณบอกเลิกเขาไปเหอะครับอย่ามีคนอื่น ผมเสียใจมากๆที่ทิ้งปู้หญิงที่เบ้าใจผมทุกอย่างผมเคยคิดน่ะครับว่างี่เง่าขี้บ่นน่ารำคาญ เขาทำไปเพราะเขารักผมครับ จนมาวันนี้ผทได้แค่คิดถึงเธอและคอยตามข่าวเธอๆมีความสุขผมก็ดีใจครับ

ถ้าเขามาอ่านผมอยากให้เขารู้ว่าผมรธ้สึกผิดจริงๆผมเลวเอง
ประสบการณ์ผมยาวหน่อยแต่ผมตั้งใจมาเขียนคนที่มีแฟนแล้วแต่แอบมีกิ้กครับ มันไม่ใล่รักมันคือความหลง ขอบคุณครับ