แฟนเรานอกใจ แต่ให้อภัย ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าเขาจำทำแบบนี้กับเราอีกรึป่าว
สิ่งที่เราจะเล่าคือ สิ่งที่เกิดตั้งแต่ยังไม่ได้คบ จนจีบกัน จนเลิกกัน แล้วก็กลับมาคบกัน
เอาเป็นว่าเริ่มเลยละกัน  กว่าเราจะได้คบกัน เราทั้งสองเริ่มคุยกันตั้งแต่ต่างคนต่างมีแฟนกันอยู่แล้ว เราเริ่มคุยกันเรื่อย ๆมากขึ้นจนมาถึงจุด ๆหนึ่ง ที่เปลียนแปลง เราเลิกกับแฟน ส่วนเขายังไม่เลิกนะ เรารู้สึกนะ แต่เราไม่พูดเก็บที่อย่างไว้คนเดี่ยว จนวันหนึ่งเขาได้ส่งข้อความมาหาเราว่าเขาเลิกกับแฟนละนะละก็ส่งรูปที่แฟนบอกเลิกมา (ตอนเขาคบกันหน้ะเรารู้สึกดีมากเลยเราโอเครทุกอย่างเขาเหมาะสมกันเราอย่างให้เขาคบกันนานๆด้วยซ่ำชอบเวลาที่เห็นเขามีความสุขกัน เขามีความสุขเราก็ยิ้มไปด้วย ) อ่า พอเรารู้หน้ะเราก็ชื่นใจเหมือนเรามีหวัง แต่เราก็ยังเหมือนเดิม เวลาคุยเวลาทำอะใร แต่ความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิมเลยเรารู้สึกมากขึ้นเรารู้สึกดีไปหมด(แต่เราไม่เคยบอกเขาอยู่ดี) จนกระทั้ง วันนั้นเป็นวันอะใรสักอย่างเราจำไม่ได้มันมีแบบ เวียนเทียนตอนกลางคืนใช่มะเออเราก็คุยกันว่าเอ้อเนี่ยเราจะไปกันนะไปเวียนด้วยกัน(ตอนนี้คือยังไม่ได้คบกันนะ) เราก็โอเคร ต่างคนต่างไปเจอกันที่โน้น เราไปกับเพือรเราส่วนเขา...ไปกับแฟนคนนั้นคนที่เขาบอกว่าเลิกแล้ว (แต่เราไม่เห็นนะเพือนเราบอกเราสายตาสั้นหน้ะ ) พอเรารู้เรื่องเราก็รู้สึกแย่หมด เราร้องไห้ร้องไห้ตลอดทางกลับบ้าน เพือนกก็ไม่รู้อะใรเลยตั้งใจขับรถอย่างเดี่ยว พอเราถึงบ้านเราก็ตัดสินใจบอกเพือนว่ามันเกิดอะใรขึ้นบอกความรุ้สึกเราด้วย ตอนนั้นเราแย่แย่ไปหมด เราไม่โอเคร เราตัดสินใจที่จะไม่ตอนไลน์เขา ได้แต่ปรึกษาเพือน ยิ่งดึกยิ่งรู้สึกแย่ ไอเพือนคนเนี่ยก็ไม่โอเครที่เห็นเราเป็นแบบนี้มันเลยตัดสินใจเอาไปบอกเขา พอเขารู้เรื่องเขาก็มาง้อเรา มาง้อถึงที่บ้าน มาขอโทดมาอธิบายว่ามันไม่ใช่อย่างที่เราคิดอย่างที่เพือนเห็น
เราก็โอเครนะ โฮเครมากเลยที่เขากล้ามาทำง้อมาทำอะใรแบบน้ใหเรา เราก็ไม่โกดเราก็เข้าใจ(มั้ง) เขาบอกว่าเขาไม่เตยมาง้อใครแบบนี้เลยนะ เราก็ยิ้มได้ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อย ๆ  เราเจอกันบ้างเป็นบ้างวันที่ รร. เราไปวิ่งด้วยกันเรามีความสุข เราชอบโพสรู้เข้าลงทวิต แต่ที่ชแบมากกว่าคือเราชอบโพสอะใรเศร้าที่เกี่ยวกับเข้าและเราลงทวิต ..
จนเรื่องมันเกิดขึ้นอีก แฟนเก่าเขามาดักรอเราหน้ารร. เรางง งงไปหมด ว่ามันเกิดอะใรขึ้น เขามาบอกว่าเขาไม่ได้มาทำอะเขามาเล่าเรื่องที่อย่างให้เราฟังว่าเขากับแฟนเก่ายังไม่เลิกคุยกันหรอกนะ ยังคุยกันอยู่ แต่เราเนี่ยไม่ควรเข้าไปยุ้งเลย (เอาจิงไคือเราไม่เคยยุ้งไม่เคยระรานแฟนเก่าใครเลยเราอยู่ของเราเชย ๆ ) คำพูดของแฟนเก่าเขาก็แรงขึ้นเรื่อย ๆ ความรู้สึกตอนนั้นก็เราไม่ใช่คนหรอกวะ ทำไมต้องทำอะใรแบบนี้กับเรา เราก็แย่เธอก็แย่ จุดๆนั้นเราไม่ได้พูดอะใรเลยสักกะคำ เราได้แค่เงียบ พร้อมกับข้งในลึกๆของเราที่พร้อมจะเอาน้ำตาเราออกมาได้ตลอดเวลา ช่วงเลานั้นเราเงียบเรายังผิดเลย เราแย่ไปหมด ประมาณหนึ่งชั่วโมงที่เขามายืนด่าเรา เราอดทดแต่สุดท้าย เราก็อดทนไม่ไหวส้ะแล้ว เราร้องไห้ เราเดินออกจากตรงนั้นเพือนเราเดินมากอดพร้อมกับร้องไห้ละพูดว่ากูไม่น่าให้สองคนคุยกันเลย เราแย่ที่เห้ยเพือนเป็นนั้น แต่เราก็เสียใจกับสิ่งที่มันเกิดเหมือนกันน
เรากลับบ้าน เราไม่โอเคร ส่วนเขาก็ได้แต่มาขอโทดเรา ขอโอกาส อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น เราพยามไปตอบเราอยากออกไปไกลจากชีวิตเขา แต่เรารักเขาวะ เราให้อภัยเขา แต่เราก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเขารักเราแล้วทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับเราได้ ไอคนที่รักเขาก็พร้อมที่จะให้โอกาสเขาเสมอ เราให้โอกาสเรากลับมาคุยกันอีกครั้ง ทุกอย่างก็กลับเป็นปกติเรากลับมาคุยกันได้สักพักเขาก็ขอเราเป็นแฟน เราดีใจดีใจมาก  เราคบกับไปเรื่อย ๆ หนึ่งเดือน .. สองเดือน .. สาม .. ไม่ถึงสามเดือน ก็มีเรื่องราวแย่ ๆเกิดขึ้นอีก เราไปจับไปว่าเข้าคุยเด็ก (เราคุยกันประมาณสี่จะห้าเดือนก่อนที่จะคบ) หื้มเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเราอีกแล้วหรอวะ เราแย่ไปหมด ส่งรูปส่งอะใรหากันดูมีความสุขมาก เราแย่เราเลยตัดสินใจบอกเลิก เราร้องไห้หนักมากร้องทั้งวันทั้งคืน แย่แย่ไปหมด เราไม่โอเครที่เขาทำแบบนี้กับเรา พอหลังจากเลิกเราก็มารู้ความจริงคือเขากับแฟนเก่าเขาหน้ะกลับมาคุยกันคุยนานแล้วด้วย หื้อเรารู้สึกแย่ แอบไปหากันทั้งที่ตอนนั้นเราก็อยู่ด้วย วันนั้นเป็นงานจังหวัดมีแข่งกีฬาต่างอำเภอคือเราก็เลยไปเชียร์เขา คือเราไม่รู้เรื่องอะใรใง พอไปเราอยู่แต่กับเขา เราไม่รุ้ว่าแอบไปหากันตอนไหน พอรู้งี้เราก็นึกถึงตอนที่เราไปนั้งดูบอลด้วยกัน แบบเรานั้นอยู๋ ข้างหลังเขาก็เดินไปนั้งข้างหน้า เราก็เดินไปนั้งด้วย เขาก็ขะยับหนีเรา (ตอนนั้นคือแฟนเก่าเขานั้งอยู่ใกล้ ๆไง งื้อ  TT ) งื้อ เวลาอยู่กับเราเขาไม่เคยเอาโทสับขึ้นมาเล่นเลย ไม่ใช่ว่าให้ความสำคัญกับเราแต่เขาคงกลัวเราเห็นคนในแชทเขามากกว่า TT เราคิดกับทุกอย่างที่พ่านเขาโกดหกอะใรเรามั้ง เราตัดสินใจแล้วเราจะไม่กลับไปเจ็บอีก เราแย่ไปหมดจิง ๆ ร้องไห้ทั้งคืนทั้งวันไม่หลับไม่อนข้าวไม่กินไม่พูดกับใครไปรร.ก็ยิ้มหัวเราะกลบเกลือนได้ไม่นานก้กลับมานั้งร้องไห้ไห้เพือนเห็น ร้องไห้หนักมาก ตากฝนร้องนั้งร้องอยู่ศาลาครนเดี่ยวเพือนปลอบนี้ไม่มีประโอ้ย เราแย่เราใจจะขาด แต่พอเราร้องออกมาหมด ตอนนั้นเรารุ้สึกโอเครขึ้นแต่ไม่ใช่ว่าดีขึ้นอะใรขนาดนั้น เวลาเรานึกถึงสิ่งที่เขาทำกับเราแล้วปกติเราก้ร้องไห้ออกมาแต่นี้เราไม่ร้องเราโอเคร แต่พอ ตกดึกเขากลับโทมาหาเราร้องไห้ใส่ขอโอกาศ ยอมแล้วยอมทุกอย่าง เขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา เขาขอร้องอ้อนว้อน สิ่งที่เราพูดไว้ ว่าเราจะไม่กลับไปเราก็ทำไม่ได้เราใจอ่อน เราให้โอกาสเขาอีกครั้ง เรากลับ แต่เราก้ยังแย่อยุ่ดีเศร้าทุกครั้งที่นึกถึงสิ่งที่เขาทำแต่ไม่ถึงกับเศร้านะ  แต่เรารักใงบ้างครั้งเราก็อยากให้มันเป็นแค่ฝันเรานึกถึงตอนนั้นตอนที่เรารักกันมาก นึกถึงตอนที่เรากอดกัน  ตอนอยู่แล้วยิ้มไปด้วยกัน
อยากให้เขาคนนั้นกลับมา ไม่อยากให้ใครมามองเขาแย่เลย อยากอยุ่ด้วยกันไปนาน ๆ แ่ตอนนี้เราเข็มแข้งแล้ว อะใรจะเกิดก็ให้มันเกิด เรากลัวเสียใจอีกนะ แต่กลัวเสียเขาไปมากกว่า

.... คิดว่าสื่งที่มันเกิดขึ้นดับเรามันแย่ไหม..