ผมเป็นหนึ่งที่มีปัญหาไม่ชอบบอกคนรอบข้างกาย พ่อแม่ เพื่อน หรือจะแฟนก็ไม่เคยบอกเลย ชอบเก็บปัญหาเหล่านั้นมาคิดมากแล้วนั่งร้องให้อยู่คนเดียว
บางทีเราใส่หน้ากากเพื่อกลบเกลื่อนความทุกข์และน้ำตาของตัวเอง มันดูตลกดีนะทำไมมีปัญหาถึงไม่ชอบบอกใคร แาจเป็นเพราะว่าเราเคยล้มเองยืนขึ้นเองหรือป่าวพอมีคนยื่นมือมาช่วยเหลือเรา เรากลับปัดมือนั้นออกไป บางทีเห็นคนที่เราขอความช่วยเหลือเขามีเรื่องปวดหัวมีปัญหาส่วนตัวอยู่แล้ว ถ้าเราไผระบายไปบอกให้เขารับรู้มันไม่ต่างอะไรกับการที่เราเอาความทุกข์ของตัวเองไปให้เขาแบกรับไว้ทั้งๆที่มีปัญหาส่วนตัวอยู่แล้ว มันออกแนวคนเกรงใจครับ อันนี้คือความคิดของผมนะ อีกอย่างหนึ่งผมจะชอบคิดมากไม่พูดไม่บอกใคร ยิ้มปกปิดความเจ็บปวดจนกระทั้งมีปัญหากับแฟนอยู่บ่อยๆเพราะเรื่องแบบนี้ ผมควรจะทำอย่างไรดี ผมควรทำอย่างไรให้เลิกเป็นคนคิดมาก ทำอย่างไรให้เป็นคนรู้จักพูดระบายขอคำปรึกษาคนอื่นบอกความรู้สึกปัญหาต่างๆให้คนรอบข้างกายได้รับรู้และช่วยเหลือ

# ใครที่เป็นแบบผมมีลักษณะแบบผมแสดงความคิดแชร์ความคิดมาได้ครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ