สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาที่ไม่รู้จะแก้ยังไงดีมีปัญหาที่ทั้งเราและเพื่อนแก้ไม่ได้ มันเป็นปัญหาส่วนตัวที่ไม่รู้จะแก้ไขยังไงดี จึงอยากขอคำแนะนำค่ะ
เมื่อ 3 ปีก่อนฉันคบกับผู้ชายคนนึง คบกันได้ 1 ปีก็ต้องเลิกกันเพราะเหตุผลที่จำเป็นเนื่องจากมีปัญหาทางครอบครัวมาเกี่ยวด้วย เพราะว่าที่บ้านค่อนข้างเคร่งครัดเรื่องการมีแฟนโดยที่บ้านให้เหตุผลว่าถ้ามีแฟนตอนเรียนสามารถเลี้ยงตัวเองได้และจะไม่ให้เงินใช้อีกสักบาทเดียวซึ่งตอนนี้ที่บ้านก็รู้เรื่องที่เรามีแฟน ที่บ้านก็ไม่ให้เงินใช้จริงๆ เงินที่ใช้ก็เป็นเงินเก็บของตัวเอง หรือทำงานตอนปิดเทอม เราจึงตัดสินใจขอเลิกกับแฟน แต่ตอนขอเลิกเราก็บอกเหตุผลกับเขาทุกอย่าง ฝ่ายชายก็รับได้ เพราะเขาก็รู้ถึงเหตุผลและความจำเป็นของเรา (โดยส่วนตัวคิดว่าถ้าเรียนจบไปแล้วมีงานทำก็คิดว่าจะกลับมาคบกัน) แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราเริ่มรู้สึกว่าเขาแปลกๆไป จากคนนิสัยดูซื่อๆ พูดน้อย เรียบร้อยทุกระเบียบนิ้ว เป็นขี้เกรงใจ ปฎิเสธใครไม่เป็น ยอมโกหกเรื่องบางเรื่องเพื่อทำให้เราสบายใจ ตามใจทุกอย่าง แต่บางก็ชอบคิดไปเอง ขี้น้อยใจ อารมณ์อ่อนไหวมาก ร้องไห้ง่ายมาก ขี้หึง............................. โดยส่วนตัวเราเป็นคนที่ต่างจากเขาโดยสิ้นเชิง เป็นคนพูดตรง ชอบอะไรก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ แต่เวลาที่ฝ่ายชายน้อยใจหรือโกรธ เราก็จะยอมเป็นฝ่ายง้อตลอด ก็รู้ว่าทำไมต้องง้อ แต่ทุกครั้งที่เห็นเขาเงียบเราก็รู้สึกไม่สบายใจ ทั้งทีบ้างครั้งเรากไม่รู้ว่าเราทำอะไร ผิด เพราะบางครั้งที่อยู่ๆเขาก็เงียบ หลบหน้า พูดกับทุกคนยกเว้นเรา แต่เราก็ยอมเป็นฝ่ายง้อเขาตลอด เป็นอย่างนี้มาตลอด จนเลิกกัน และหลังเลิกกันไปแล้ว เพื่อนทุกคนก็จะมาถามเราว่าเลิกกับเขาทำไม ไปทำให้เขาเสียใจทำไม ทำไมไม่กลับไปคบกับเขา เขาเป็นคนดีนะ ผู้ชายแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้ว แต่เราก็บอกว่าตอนนี้เราอยู่ในสถานะเพื่อน แต่เราบอกเหตุผลเท่าที่เราบอกได้ให้เพื่อนที่มาถามฟังแต่ทุกครั้งที่เขาโพสต์สถานะเฟสเศร้าๆเพื่อนทุกคน ไม่ใช่สิ ทั้งรุ่นน้อง รุ่นพี่ ทุกคนที่รู้จักก็จะมาเรา หรือไม่ก็แท็กเราลงในโพสผู้ชายคนนั้น หรือไม่ก็มาด่าเรา ว่าทำไมเราเป็นคนแบบนี้ เป็น ''คนนิสัยไม่ดีชั่วจริงๆเลย" เพราะทำให้ผู้ชายที่ดีๆคนหนึ่งเสียใจ แต่เราก็พูดอะไรไม่ได้ สิ่งที่ได้คือยิ้มกลับไป ทั้งที่ในใจอยากจะร้องไห้........... จนบางครั้งเราก็ทนไม่ไหวและไประบายร้องไห้กับเพื่อน จนเริ่มมีเพื่อนบางคนเข้าใจ และทุกๆครั้งที่ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รุ่นพี่ ก็จะคอยมาถามตลอดว่าทำไมถึงไม่กลับไปคบกัน ทำไมต้องทำให้ผู้ชายคนนั้นเสียใจด้วย ที่ผ่านมาเราไม่เคยรักผู้ชายคนนั้นเลยหรอ .......... หรือไม่ก็มาเล่าให้ฟังบ้างว่าผู้ชายคนนั้นร้องไห้ เสียใจ เพราะเรา จนไปกินเหล้าเมา หรือไม่ก็บิดรถออกไปไหนก็ไม่รู้ ... แต่ที่เราไม่เข้าใจคือ ทำไมถึงมีแต่คนรู้เรื่องเราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่เราไม่เคยพูด และฝ่ายชายก็บอกว่า ไม่เคยบอกใครเลยนะ ที่บอกก็บอกแค่คนที่สนิทด้วย และเรื่องที่บอกหรือระบายไป ก็เป็นเรื่องที่ฝ่ายชายโทษตัวเองทั้งนั้น และมีบางครั้งที่ฝ่ายชายมาปรึกษาเพื่อนของเรา ว่าจะทำยังไงให้กลับไปเป็นแบบเดิม หรือให้เราสนใจฝ่ายชายบ้าง โดยเพื่อนเราก็มาเล่าให้ฟังทุกครั้ง เราก็ตัดสินใจไปพูดและถามกับฝ่ายชาย ว่า "เคยบอกเหตุผลไปแล้วนี้ ว่าตอนนี้เป็นเพื่อนกันไปก่อน ทำตัวให้เหมือนเพื่อนทั่วๆไป เพราะตอนนี้เรายังอยู่ในสายตาของคนที่บ้านตลอด และไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ต้องทำให้ทะเลาะกับที่บ้าน เราเข้าใจนะ ว่ามันทำใจลำบากที่จะให้ทำตัวเหมือนเพื่อนกัน และหากฝ่ายชายเจอคนที่ดีกว่าก็คบได้เลย ไม่ต้องรอเรา เพราะเราไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง" ซึ่งฝ่ายชายร้องไห้และตอบกลับมาว่า "เราเข้าใจแต่เราทำไม่ได้ ให้เวลาเราสิ" แต่หลังจากนั้นผ่านไป ฝ่ายชายก็เหมือนจะจีบเราใหม่ โดยทักมาทุกวัน หาเรื่องคุยบ้าง ซื้อของ ซื้อดอกไม้มาให้ เราก็ทำตัวปกติ ทักมาเราก็ตอบ ซื้อของให้เราก็รับ แต่จริงๆเราก็ไม่ได้อยากรับนะ แต่เรากลัวเขาเสียใจ จนเพื่อนและคนรอบข้างมองว่าทำไมเราไปให้ความหวังเขาแบบนั้น รู้ไหมว่าฝ่ายชายกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เรียนไม่เป็นอันเรียน กลับๆไปคบกันเถอะ สงสารฝ่ายชายเขา...... แต่เราก็บอกไปนะ ว่าไม่ได้ให้ความหวัง แล้วก็เคยบอกฝ่ายชายไปแล้วว่าไม่ต้องรอ ถ้าเจอคนที่ดีกว่า และเรื่องเรียนเราก็คอยช่วยตลอดนะ แต่เหมือนเดิม คือไม่มีใครสนใจ และยังพูดซ้ำๆว่า กลับไปคบกันเถอะสงสาร....................
........... แต่ที่ผ่านมาก็มีคนมาจีบฝ่ายชายนะ แต่เหมือนฝ่ายชายจะปฎิเสธไป จนตอนนี้ก็ผ่านไป 3 ปีแล้ว ฝ่ายชายก็ยังเหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิมเราคุยกับผู้ชายคนไหนก็หึง โกรธ น้อยใจ ไม่คุยกับเรา ไม่ก็โพสต์ลง Facebook จนคนรอบข้างก็ว่าเราแทบทุกครั้งที่เจอหน้าเราว่า ไปทำให้ฝ่ายชายเสียใจทำไม ..... เลวจริงๆเลย ... ถามว่าเรารู้สึกอะไรไหม ก็เจ็บและเสียใจจนเราเริ่มชินชาไปแล้ว และเริ่มคิดว่า ช่างมันเถอะ!! แต่เราก็รู้สึกอึดอัด เบื่อ ที่มีแต่คนมาว่า แต่ก็พูดอะไรไม่ได้อยู่ดี ได้แต่ทำหน้านิ่ง ไม่ก็ยิ้ม และเดินออกมา จนมีรุ่นน้องคนนึงมาจีบแล้วบอกว่าชอบเรา ทักเรามาทุกวัน แต่เราก็บอกน้องเขาไปนะ ว่าไม่ได้ชอบ และไม่สามารถคบกับใครได้จริงๆ น้องเขาก็เข้าใจและบอกเราว่า "ไม่ชอบก็ไม่เป็นไรขอแค่คุยกันหรือตอบน้องเขาก็พอ" ..... กระทั่งวันนึงฝ่ายชาย(แฟนเก่า) ไปถามเพื่อนเราว่า "เราคุยกับรุ่นน้องอยู่หรอ?? เราชอบรุ่นน้องคนนั้นหรือเปล่า" ซึ่งเราก็สงสัยว่า เขาไปรู้ว่าได้ยังไง และเหมือนฝ่ายชาย (แฟนเก่า) เริ่มทำตัวแปลกๆ ทำตัวเหมือน สโตกเกอร์ รู้ไปหมดว่าเราจะไปไหน ทำอะไร หรือแม้กระทั่งเรื่องที่เราคุยกับเพื่อนแค่เบาๆในห้อง เขาก็ได้ยิน และมักจะทักทุกครั้งที่เฟสเราขึ้นว่าออนไลน์ ไม่ว่าจะ ตี 1 ตี 2 ... หรือ ตี 5 และมีบางครั้งที่ฝ่ายชายมาพูดว่า "วันนั้นที่ทักไปทำไมไม่ตอบเขา ตอนช่วงค่ำๆ เขารู้ว่าเรายังไม่นอน เพราะเห็นไฟในห้องเปิดอยู่" ..... ทั้งๆที่ห้องเรามีผ้าม้าน ปิดอยู่ แล้วเขาก็บอกว่า "ก็มันมีช่องว่างเล็กๆ ให้ส่องอยู่ก็เลยเห็น" ...... ไม่ก็บางครั้งที่เราแอบสังเกต เหมือนฝ่ายชายจะแอบมองทุกครั้งที่เราเดินออกจากห้อง หรือออกมานั่งเล่นกับเพื่อนหน้าห้อง บางครั้งเขาก็เดินมาหา อยู่ๆก็เดินกลับไป จนตอนนี้คำว่ารักในตอนนั้นของเรา เริ่มเปลี่ยนเป็นคำว่ากลัวในตอนนี้ และไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่กลัว เพื่อนเราที่อยู่ด้วยกันตลอด ก็เริ่มกลัวเหมือนกัน ....... เราไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ ยังชอบหรอ หรือแค่ยึดติดกับเรา แต่เราตอบตามตรงเลยนะ ว่าเราเปลี่ยนใจไปจากเขาแล้ว เพราะหลังจากเลิกกัน เขาเริ่มทำตัวแย่ลง น้อยใจเราโกรธเรา คิดไปเอง ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย จนหนักสุดคือ ไม่สนใจเรียน ไม่สนใจอะไรเลย ........ เราคงเลวมากสินะที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น......
ฉัน คือ คนเลวใช่ไหม......???
เมื่อ 3 ปีก่อนฉันคบกับผู้ชายคนนึง คบกันได้ 1 ปีก็ต้องเลิกกันเพราะเหตุผลที่จำเป็นเนื่องจากมีปัญหาทางครอบครัวมาเกี่ยวด้วย เพราะว่าที่บ้านค่อนข้างเคร่งครัดเรื่องการมีแฟนโดยที่บ้านให้เหตุผลว่าถ้ามีแฟนตอนเรียนสามารถเลี้ยงตัวเองได้และจะไม่ให้เงินใช้อีกสักบาทเดียวซึ่งตอนนี้ที่บ้านก็รู้เรื่องที่เรามีแฟน ที่บ้านก็ไม่ให้เงินใช้จริงๆ เงินที่ใช้ก็เป็นเงินเก็บของตัวเอง หรือทำงานตอนปิดเทอม เราจึงตัดสินใจขอเลิกกับแฟน แต่ตอนขอเลิกเราก็บอกเหตุผลกับเขาทุกอย่าง ฝ่ายชายก็รับได้ เพราะเขาก็รู้ถึงเหตุผลและความจำเป็นของเรา (โดยส่วนตัวคิดว่าถ้าเรียนจบไปแล้วมีงานทำก็คิดว่าจะกลับมาคบกัน) แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราเริ่มรู้สึกว่าเขาแปลกๆไป จากคนนิสัยดูซื่อๆ พูดน้อย เรียบร้อยทุกระเบียบนิ้ว เป็นขี้เกรงใจ ปฎิเสธใครไม่เป็น ยอมโกหกเรื่องบางเรื่องเพื่อทำให้เราสบายใจ ตามใจทุกอย่าง แต่บางก็ชอบคิดไปเอง ขี้น้อยใจ อารมณ์อ่อนไหวมาก ร้องไห้ง่ายมาก ขี้หึง............................. โดยส่วนตัวเราเป็นคนที่ต่างจากเขาโดยสิ้นเชิง เป็นคนพูดตรง ชอบอะไรก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ แต่เวลาที่ฝ่ายชายน้อยใจหรือโกรธ เราก็จะยอมเป็นฝ่ายง้อตลอด ก็รู้ว่าทำไมต้องง้อ แต่ทุกครั้งที่เห็นเขาเงียบเราก็รู้สึกไม่สบายใจ ทั้งทีบ้างครั้งเรากไม่รู้ว่าเราทำอะไร ผิด เพราะบางครั้งที่อยู่ๆเขาก็เงียบ หลบหน้า พูดกับทุกคนยกเว้นเรา แต่เราก็ยอมเป็นฝ่ายง้อเขาตลอด เป็นอย่างนี้มาตลอด จนเลิกกัน และหลังเลิกกันไปแล้ว เพื่อนทุกคนก็จะมาถามเราว่าเลิกกับเขาทำไม ไปทำให้เขาเสียใจทำไม ทำไมไม่กลับไปคบกับเขา เขาเป็นคนดีนะ ผู้ชายแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้ว แต่เราก็บอกว่าตอนนี้เราอยู่ในสถานะเพื่อน แต่เราบอกเหตุผลเท่าที่เราบอกได้ให้เพื่อนที่มาถามฟังแต่ทุกครั้งที่เขาโพสต์สถานะเฟสเศร้าๆเพื่อนทุกคน ไม่ใช่สิ ทั้งรุ่นน้อง รุ่นพี่ ทุกคนที่รู้จักก็จะมาเรา หรือไม่ก็แท็กเราลงในโพสผู้ชายคนนั้น หรือไม่ก็มาด่าเรา ว่าทำไมเราเป็นคนแบบนี้ เป็น ''คนนิสัยไม่ดีชั่วจริงๆเลย" เพราะทำให้ผู้ชายที่ดีๆคนหนึ่งเสียใจ แต่เราก็พูดอะไรไม่ได้ สิ่งที่ได้คือยิ้มกลับไป ทั้งที่ในใจอยากจะร้องไห้........... จนบางครั้งเราก็ทนไม่ไหวและไประบายร้องไห้กับเพื่อน จนเริ่มมีเพื่อนบางคนเข้าใจ และทุกๆครั้งที่ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รุ่นพี่ ก็จะคอยมาถามตลอดว่าทำไมถึงไม่กลับไปคบกัน ทำไมต้องทำให้ผู้ชายคนนั้นเสียใจด้วย ที่ผ่านมาเราไม่เคยรักผู้ชายคนนั้นเลยหรอ .......... หรือไม่ก็มาเล่าให้ฟังบ้างว่าผู้ชายคนนั้นร้องไห้ เสียใจ เพราะเรา จนไปกินเหล้าเมา หรือไม่ก็บิดรถออกไปไหนก็ไม่รู้ ... แต่ที่เราไม่เข้าใจคือ ทำไมถึงมีแต่คนรู้เรื่องเราเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่เราไม่เคยพูด และฝ่ายชายก็บอกว่า ไม่เคยบอกใครเลยนะ ที่บอกก็บอกแค่คนที่สนิทด้วย และเรื่องที่บอกหรือระบายไป ก็เป็นเรื่องที่ฝ่ายชายโทษตัวเองทั้งนั้น และมีบางครั้งที่ฝ่ายชายมาปรึกษาเพื่อนของเรา ว่าจะทำยังไงให้กลับไปเป็นแบบเดิม หรือให้เราสนใจฝ่ายชายบ้าง โดยเพื่อนเราก็มาเล่าให้ฟังทุกครั้ง เราก็ตัดสินใจไปพูดและถามกับฝ่ายชาย ว่า "เคยบอกเหตุผลไปแล้วนี้ ว่าตอนนี้เป็นเพื่อนกันไปก่อน ทำตัวให้เหมือนเพื่อนทั่วๆไป เพราะตอนนี้เรายังอยู่ในสายตาของคนที่บ้านตลอด และไม่อยากให้เกิดเรื่องที่ต้องทำให้ทะเลาะกับที่บ้าน เราเข้าใจนะ ว่ามันทำใจลำบากที่จะให้ทำตัวเหมือนเพื่อนกัน และหากฝ่ายชายเจอคนที่ดีกว่าก็คบได้เลย ไม่ต้องรอเรา เพราะเราไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง" ซึ่งฝ่ายชายร้องไห้และตอบกลับมาว่า "เราเข้าใจแต่เราทำไม่ได้ ให้เวลาเราสิ" แต่หลังจากนั้นผ่านไป ฝ่ายชายก็เหมือนจะจีบเราใหม่ โดยทักมาทุกวัน หาเรื่องคุยบ้าง ซื้อของ ซื้อดอกไม้มาให้ เราก็ทำตัวปกติ ทักมาเราก็ตอบ ซื้อของให้เราก็รับ แต่จริงๆเราก็ไม่ได้อยากรับนะ แต่เรากลัวเขาเสียใจ จนเพื่อนและคนรอบข้างมองว่าทำไมเราไปให้ความหวังเขาแบบนั้น รู้ไหมว่าฝ่ายชายกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เรียนไม่เป็นอันเรียน กลับๆไปคบกันเถอะ สงสารฝ่ายชายเขา...... แต่เราก็บอกไปนะ ว่าไม่ได้ให้ความหวัง แล้วก็เคยบอกฝ่ายชายไปแล้วว่าไม่ต้องรอ ถ้าเจอคนที่ดีกว่า และเรื่องเรียนเราก็คอยช่วยตลอดนะ แต่เหมือนเดิม คือไม่มีใครสนใจ และยังพูดซ้ำๆว่า กลับไปคบกันเถอะสงสาร....................
........... แต่ที่ผ่านมาก็มีคนมาจีบฝ่ายชายนะ แต่เหมือนฝ่ายชายจะปฎิเสธไป จนตอนนี้ก็ผ่านไป 3 ปีแล้ว ฝ่ายชายก็ยังเหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิมเราคุยกับผู้ชายคนไหนก็หึง โกรธ น้อยใจ ไม่คุยกับเรา ไม่ก็โพสต์ลง Facebook จนคนรอบข้างก็ว่าเราแทบทุกครั้งที่เจอหน้าเราว่า ไปทำให้ฝ่ายชายเสียใจทำไม ..... เลวจริงๆเลย ... ถามว่าเรารู้สึกอะไรไหม ก็เจ็บและเสียใจจนเราเริ่มชินชาไปแล้ว และเริ่มคิดว่า ช่างมันเถอะ!! แต่เราก็รู้สึกอึดอัด เบื่อ ที่มีแต่คนมาว่า แต่ก็พูดอะไรไม่ได้อยู่ดี ได้แต่ทำหน้านิ่ง ไม่ก็ยิ้ม และเดินออกมา จนมีรุ่นน้องคนนึงมาจีบแล้วบอกว่าชอบเรา ทักเรามาทุกวัน แต่เราก็บอกน้องเขาไปนะ ว่าไม่ได้ชอบ และไม่สามารถคบกับใครได้จริงๆ น้องเขาก็เข้าใจและบอกเราว่า "ไม่ชอบก็ไม่เป็นไรขอแค่คุยกันหรือตอบน้องเขาก็พอ" ..... กระทั่งวันนึงฝ่ายชาย(แฟนเก่า) ไปถามเพื่อนเราว่า "เราคุยกับรุ่นน้องอยู่หรอ?? เราชอบรุ่นน้องคนนั้นหรือเปล่า" ซึ่งเราก็สงสัยว่า เขาไปรู้ว่าได้ยังไง และเหมือนฝ่ายชาย (แฟนเก่า) เริ่มทำตัวแปลกๆ ทำตัวเหมือน สโตกเกอร์ รู้ไปหมดว่าเราจะไปไหน ทำอะไร หรือแม้กระทั่งเรื่องที่เราคุยกับเพื่อนแค่เบาๆในห้อง เขาก็ได้ยิน และมักจะทักทุกครั้งที่เฟสเราขึ้นว่าออนไลน์ ไม่ว่าจะ ตี 1 ตี 2 ... หรือ ตี 5 และมีบางครั้งที่ฝ่ายชายมาพูดว่า "วันนั้นที่ทักไปทำไมไม่ตอบเขา ตอนช่วงค่ำๆ เขารู้ว่าเรายังไม่นอน เพราะเห็นไฟในห้องเปิดอยู่" ..... ทั้งๆที่ห้องเรามีผ้าม้าน ปิดอยู่ แล้วเขาก็บอกว่า "ก็มันมีช่องว่างเล็กๆ ให้ส่องอยู่ก็เลยเห็น" ...... ไม่ก็บางครั้งที่เราแอบสังเกต เหมือนฝ่ายชายจะแอบมองทุกครั้งที่เราเดินออกจากห้อง หรือออกมานั่งเล่นกับเพื่อนหน้าห้อง บางครั้งเขาก็เดินมาหา อยู่ๆก็เดินกลับไป จนตอนนี้คำว่ารักในตอนนั้นของเรา เริ่มเปลี่ยนเป็นคำว่ากลัวในตอนนี้ และไม่ใช่แค่เราคนเดียวที่กลัว เพื่อนเราที่อยู่ด้วยกันตลอด ก็เริ่มกลัวเหมือนกัน ....... เราไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ ยังชอบหรอ หรือแค่ยึดติดกับเรา แต่เราตอบตามตรงเลยนะ ว่าเราเปลี่ยนใจไปจากเขาแล้ว เพราะหลังจากเลิกกัน เขาเริ่มทำตัวแย่ลง น้อยใจเราโกรธเรา คิดไปเอง ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย จนหนักสุดคือ ไม่สนใจเรียน ไม่สนใจอะไรเลย ........ เราคงเลวมากสินะที่ทำให้เขาเป็นแบบนั้น......