คือ เราชอบมาก ชอบร้องเพลงชอบเต้น(ตอนที่เราเต้นกับร้องเพลงเรามีความสุขมากค่ะ)
เวลาเราเศร้าหรือเครียดเราก็จะฟังเพลงตลอดเพราะมัรทำให้เรายิ้มได้โดยเฉพาะเพลงฮิปฮอป
แล้วพอเราชอบมันเราก็เลยอยากเป็นนักร้อง  เราชอบฝันว่าเราได้เป็น บางทีเราก็สู้นะ ฝึกร้องเพลงเองฝึนแกะท่าเต้น
แต่บางทีเราก็ท้อ เราเคยขอแม่ว่าถ้าเราหาที่เรียนร้องเพลงได้แม่จะต้องให้เราไปเรียน(เราอยู่ต่างจังหวัดค่ะ)แต่พอเราหาได้แม่กลับไม่ให้ไปเรียน
แม่ชอบพูดว่าแบบ เราเพ้อ อ่ะ เราก็รู้ว่าเราเพ้อแต่เราก็ขอมีความสุขกับมันหน่อยไม่ได้หรอ
แต่แม่ก็ไม่ได้ห้ามให้เราร้องเพลงนะ  แต่เวลาอยู่บ้านเราก็ไม่อยากร้องอยู่ดีเพราะบ้านเราเป็นร้านค้าเราเลยเกรงใจ ลูกค้า(ชอบมองหน้าเรา)
แล้วตอนนี้เราก็ยังอยากเป็นนักร้องอยู่ แต่เราก็เตรียมใจไว้แล้วล่ะ เราไม่ได้เป็นแน่ๆอ่ะ เต้นก็ไม่ได้ ร้องก็ไม่ดีใครเค้าจะเอาล่ะ
แล้วเวลาเราอ่านหรือดูโทรทัศน์บางทีเราก็เจอ ที่เค้าบอกว่าคนเราควรมีความฝัน และไปให้ถึงมัน
เราว่าสำหรับเรานะ ความฝันมันก็ไม่ดีเสมอไปหรอก ถ้าฝันมันสลายก็เหมือนกับว่าเราไม่มีความหมายไปด้วย
แล้วเรากำลังสงสัยว่า เราเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว??
ปล.เราไม่เคยคิดที่จะอยากเป็นอย่างอื่นนอกจากนักร้องนะคะ