สิ่งที่อ๋อมให้ความสำคัญมากที่สุดและยึดถือมาโดยตลอดคือ “ความรับผิดชอบ” ซึ่งเป็นสิ่งที่ได้รับต้นแบบมาจากคุณพ่อ อ๋อม เล่าว่า เขาไม่เคยเห็นคุณพ่อไปทำงานสายหรือทำงานบกพร่อง เหตุนี้เขาจึงตรงต่อเวลา และเตรียมตัวซ้อมบทก่อนเข้าฉาก เพราะคิดว่าเมื่อต้องทำงานกับคนหมู่มาก ทำงานเป็นทีม ถ้าสะดุดคนเดียวก็กระทบถึงคนอื่นหมด ดังนั้น ความรับผิดชอบ จึงเป็นคำตอบเดียวที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จจนถึงทุกวันนี้




อ๋อม เล่าว่า ตอนเข้าวงการแรกๆ เขามักลืมบทเวลาเข้าฉาก ทำให้รู้สึกท้อไม่น้อย เพราะมีแรงกดดันหลายอย่าง อ๋อม เล่าว่า

“ผมกังวลว่าจะเป็นตัวถ่วงให้งานล่าช้า ทำให้ผู้กำกับ ทีมงาน และนักแสดงรุ่นพี่ต้องเสียเวลา เมื่อรู้สึกกังวลก็ยิ่งกดดันจนเล่นไม่ได้มากกว่าเดิม ทำให้ยิ่งท้อ แต่เมื่อเข้าใจว่าเป็นเพราะผมเล่นละครแบบท่องจำบท ไม่เข้าใจเรื่องความรู้สึกของตัวละคร ผมจึงพยายามฝึกฝนและเรียนรู้การแสดงจนเข้าใจมากขึ้น ตอนนี้ไม่รู้สึกว่าตนเองเป็นภาระแล้ว แต่ก็ต้องพัฒนาตัวเองไปเรื่อย ๆ

“เมื่อก่อนหากผลงานที่ออกมาแล้ว มีกระแสวิจารณ์ทางด้านลบ อาจทำให้ผมท้อ แต่ตอนนี้ความคิดเปลี่ยนไป ผมยอมรับและนำคำติเหล่านั้นมาเป็นแรงผลักดันให้ปรับปรุงแก้ไขต่อไป แต่ไม่นำมาเป็นข้อกังวลหรือกดดันตัวเองอีก เพราะคิดว่าได้ทำเต็มที่ตามประสบการณ์และความเชี่ยวชาญที่เรามีในขณะนั้น ผลจะออกดีหรือไม่ดี คนจะชอบหรือไม่ชอบ ก็ต้องมั่นใจว่าเราทำดีที่สุดแล้ว”






อ๋อม ให้ความสำคัญกับครอบครัวมาเป็นอันดับต้นๆ เขาดูแลพ่อแม่เป็นอย่างดี จนได้รับการชื่นชมว่าเป็นลูกกตัญญูคนหนึ่งในวงการ อ๋อม เล่าว่า ตั้งแต่เข้าวงการมาจนวันนี้ เขาให้เงินพ่อแม่ทุกบาททุกสตางค์ แล้วค่อยขอมาใช้เป็นเดือน เพียงเพราะคิดว่า ท่านอยากได้อะไรก็จะสามารถซื้อได้เลยทุกอย่าง แต่ท่านก็แทบไม่เคยใช้เงินเขาเลย

“สำหรับคนเป็นลูก ผมคิดว่าต้องทุกอย่างเพื่อให้พ่อแม่มีความสุขที่สุด เพราะความรักจากท่านไม่มีอะไรมาเปรียบได้อีกแล้ว ไม่มีใครในโลกนี้อีกแล้วที่จะให้ชีวิต และรักเราได้มากขนาดนี้ ผมเชื่อเรื่องความกตัญญู ไม่มีบุญไหนที่ดีเท่ากับการทำให้คุณ พ่อคุณแม่อีกแล้ว เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ประเสริฐมากที่สุด ผมต้องดูแลท่านให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้” อ๋อม เล่า