คำว่า เพื่อน มันเปลี่ยนแปลงไปได้ง่ายขนาดนี้เลยหรอคะ
จากที่เคยเป็นเพื่อนกันมา 2 ปี แล้วก้มาสนิทกันมากๆๆๆๆๆ ไปไหนก้ไปด้วยกันตลอด ไม่ว่าจะเรียน เล่น เที่ยว ทุกๆอย่าง
แล้วก้เกิดเรื่องขึ้น เริ่มจากที่เรียนจบ ม.ต้น ขึ้น ม.ปลาย ก็ตัดสินใจกันว่าจะเข้าห้องกิ๊ฟเต็ด(ห้องเด็กพิเศษ) จากที่เคยเรียนอยู่ห้องเด็กธรรมดาทั่วไป และก็ไปสอบเข้าห้องกิ๊ฟเพราะหวังว่าจะเรียนไปด้วยกันและจะตั้งใจสอบเข้ามหาลัยที่ชอบไปด้วยกัน และแล้วก็สอบเข้าไปได้ ซึ่งก็มีเด็กห้องธรรมดาสอบเข้าได้น้อยมากกกก ถึงเวลาเข้าไปเรียน ทีแรกก็คิดๆกันอยู่ว่าคงไม่มีอะไรมากหรอกมั้ง คงจะทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆได้ง่ายแล้วคงเรียนไปด้วยกันแบบไม่มีอะไร
แต่!!!! มันไม่เป็นอย่างที่คิด ถึงเวลาเข้าไปเรียน เพื่อนทุกๆคนจากห้องธรรมดาได้นั่งเรียนแยกกันหมด สาเหตุเกิดจากการจับสลากที่นั่งที่เป็นเหมือนขุมนรกหลุมสุดท้าย เอื้ออออ เพื่อนแยกย้ายหายไปคนละทิศคนละทาง สภาพบรรยากาศการเรียนในห้องเลยเหมือนกับมีพลังงานสีดำแผ่รอบตัวพร้อมด้วยกับความอึดอัดที่แผ่ออกมาจากตัวของบุคคลๆหนึ่งที่นั่งข้างๆ หันกลับไปมองสภาพเพื่อน แต่มันกลับหัวเราะไปทั่วห้องเนื่องด้วยคนในห้องกิ๊ฟนี้เปนเพื่อนเก่ามันสมัยประถมซึ่งเรียนเก่งโคตรของโคตรของโคตรเลย และเมื่อเรียนไปได้ไม่นานก็เริ่มปรับตัวได้จากคนที่หัวเราะ เล่น ตลอดเวลา ใกล้สอบหนังสือก็ไม่เคยจะอ่านกลายมาเป็นเสมือนเด็กเนิร์ดที่กล้มหน้ากล้มตาเรียนแบบไม่สนโลกภายนอกว่ามีอะไรเกิดอะไรขึ้นอยู่ คิดในใจทำไมสภาพตัวเองถึงได้น่าอนาถ หดหู่ใจ อะไรขนาดนี้ และก็เกิดสัมผัสพิเศษบางอย่างเกิดขึ้น คือรู้สึกว่าเพื่อนคนนึงเปลี่ยนไป ไปบอกเพื่อนคนอื่น มันก้บอกว่าไม่มีอะไรหรอกมั้ง แต่ในใจคือเพื่อนสนิทกู เปลี่ยนนิดเดียว มันก้สะกิดใจกูแล้ว แต่เพื่อนคนอื่นบอกว่าไม่มีอะไรหรอก ก้เลยปล่อยผ่านไปไม่คิดอะไรมาก แต่พอนานเข้าๆมันเริ่มจะห่างเหินออกไป ห่างออกไปเรื่อยๆ จนถึงจุดนึง จุดที่แม้แต่เจอหน้ากันจนตัวจะติดกันอยู่แล้วยังไม่มองหน้ากันไม่พูดกันเลย แต่ก้มารู้ทีหลังว่ามันเอาเรื่องนี้ไปพูดกับรุ่นพี่ที่มันสนิท เพื่อนในห้องเมื่อปีที่แล้ว(บัดดี้ที่นั่งข้างเมื่อปีที่แล้ว)แล้วก็ไปเล่าให้กับเพื่อนห้องข้างๆ ใครก้ไม่รู้ แทบจะไม่รู้จักกับมันด้วยซ้ำ ไปเล่าให้เขาฟังว่า เราทิ้งเพื่อน!!!(คำนี้เจ็บ) เพื่อนที่เคยสนิทมันยังทิ้งกันได้ลง และก้ว่าอื่นๆอีกมากมายบลาๆ จำไม่ได้ละ ไม่นานก้มีรุ่นพี่กลุ่มนึง(กระเทย)คอยมองคอยจิกตาใส่ตลอด ทีแรกก้ไม่รูแต่เพื่อนในกลุ่มบอกว่ามีกล้องส่วนตัวตามอยู่ ก้เลยสะกิดใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย และก้กลายเปนจุดสนใจของความคิดตัวเองอยู่ 5 วิเศษ(เป็นคนไม่ค่อยสนใจโลกรอบตัวเองหรือคนที่ไม่รู้จักซักเท่าไหร่) เลยไม่ได้คิดอะไร แต่หลังจากนั้นอีประมาณ 2 วัน
เพื่อนที่เปนบัดดี้เมื่อปีที่แล้วก้มาบอกว่าทิ้งมันหรอ ก้เลยถามมันไปว่าทิ้งใคร แล้วมันก้เอาแชทให้ดูให้อ่านทุกๆอย่าง รู้ซึ้งในรสพระธรรมเลย สาเหตุต่างๆที่ทำให้โดนจิกมาตลอด แต่ก้ไม่ได้เคลียอะไรและก้ปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไปแล้วก้ผ่านไป และก้คิดอยู่ในใจว่าในเมื่อต้องการที่จะเปนแบบนี้ก้ไม่เปนไร ขอให้เปนแบบนี้ต่อไปนานๆก้แล้วกัน ตอนนั้นไม่สนใจอะไรแล้ว สิ่งเดียวที่ทำคือ ปล่อยและปลง หลังจากนั้นมามันก้ได้เข้าไปหลอมรวมกับเพื่อนในห้องกิ๊ฟเต็ดอย่างเต็มตัว แต่คนละกลุ่มกับเพื่อนสมัยประถม เขาคงไม่ต้องการคนในกลุ่มเพิ่มล่ะมั้ง แต่มารู้ทีหลังว่าโดนแบนจากคนกลุ่มนั้นไปแล้วเนื่องด้วยที่มันเปนคนที่กล้าแสดงออก(บางครั้งก้มากเกินไป)เลยโดนเขาหมันไส้และโดนนินทาลับหลังตลอด ที่รู้เพราะได้ยินเพราะพวกมันจะตั้งกลุ่มรวมกันแบนละมั้ง แต่เราขออยู่เปนกลางน่าจะดีกว่า เพราะถึงรู้เรื่องทุกๆอย่างก้ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว เพราะแม้แต่จะพูดกันซักคำยังไม่กล้าที่จะพูดเลย แต่บางครั้งก้คิดนะว่าเพื่อนยังไงก้คือเพื่อนมันตัดกันไม่ได้หรอก เพื่อนทั้งคนใครจะอยากเสียไปใช่มั้ยล่ะ แต่พอคิดแบบนี้ทีไร เรื่องที่มันเคยทำไว้ก้ผุดขึ้นมาตลอด และต่อจากนั้นมาก้กลายมาเปนคู่แข่งกันตลอด แต่ก้อย่างที่บอกเพื่อนยังไงก้คือเพื่อน ถ้าเปนไปได้ก้อยากที่จะได้เพื่อนคนเดิมกลับมา ทำยังไงดี????? อย่างน้อยก้ได้พูดได้คุยก้ยังดี