สวัสดีวันสุดสัปดาห์ครับน้า ๆ ป้า ๆ ห้องคนรักมือหมุนทุกท่าน ช่วงนี้เห็นภาพจากฟิล์มในนี้บ่อยขึ้นนะครับ ชวนให้นึกถึงห้องกล้องเก่าที่ผมเคยแวะไปดูรูปเมื่อสองสามปีก่อน ป่านนี้ไม่รู้จะยังอยู่หรือเปล่า แต่ห้องคนรักมือหมุนนี้จะว่าไปก็บ้านใกล้เรือนเคียงกับห้องกล้องเก่านะครับ มีน้า ๆ ป้า ๆ บางท่านที่เป็นสมาชิกของทั้งสองห้องอยู่แล้ว ดังนั้น ถ้ากลิ่นของฟิล์มมันจะแพร่กระจายและมาระบาดถึงห้องนี้ก็คงจะไม่แปลกเท่าไหร่ กลิ่นอายของฟิล์มกับอารมณ์ของเลนส์มือหมุนมันพอจะเกี่ยวก้อยไปด้วยกันได้อยู่แล้ว อย่ากระนั้นเลย ไหน ๆ ผมก็ถ่ายมาแล้ว ขอแบ่งกลิ่นนี้ (ของฟิล์มนะครับ อย่าคิดไปเป็นกลิ่นอย่างอื่น) ให้ได้ฟุ้งกระจายอบอวลไปทั่วทั้งห้อง เพื่อปลุกชีพกล้องฟิล์มที่นอนแช่อยู่ในตู้ในกรุของน้า ๆ ป้า ๆ ทั้งหลายให้ตื่นขึ้น ให้ได้ลิ้มรสเนื้อฟิล์มกันอีกครั้ง ให้ได้ลั่นชัตเตอร์เสียงสนั่นอย่างอาจหาญร่าเริงไปทั้งถนน ในตรอก ในร้านกาแฟ ในสตูดิโอ ในสวนรอบบ้าน และในทุกอณูของพื้นที่แห่งการถ่ายภาพเพื่อความสุขและความเพลิดเพลินของน้า ๆ ป้า ๆ ทุกท่านเถิด

ขออนุญาตให้ข้อมูลต้นทุนของความเพลิดเพลินครั้งนี้สักเล็กน้อย เผื่อน้า ๆ ป้า ๆ ที่ยังลังเลใจอยู่ จะได้คำนวนเองได้คร่าว ๆ ว่าจะพึงสละทรัพย์เล็กน้อยเพื่อความสุนทรีย์อันเบิกบานนี้หรือไม่

กล้อง+เลนส์ ฟรี ของเก่าจากพ่อตา
ฟิล์ม 1 ม้วน 150 บาท
ค่าส่งฟิล์มไปล้างที่กรุงเทพฯ 18 บาท
ค่าล้างฟิล์ม สแกน และส่งกลับมาภูเก็ต 1 ม้วน 140 บาท
รวมต้นทุนความเบิกบานทั้งสิ้น 308 บาท

เอาล่ะครับ มาดูผลลัพธ์ของความเสียหายครั้งนี้กันหน่อย



























กระทู้นี้ผมโพสต์ด้วยเจตนาแต่ไม่หวังว่าจะมีอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเกิดขึ้น สุดแล้วแต่น้า ๆ ป้า ๆ ทุกท่านนะครับ

ขอให้โลกมีความผาสุกมากขึ้น ผู้คนเดือดร้อนกันน้อยลง ไปล่ะครับ