ไปอินเดียเกือบ 10 ครั้งแล้วครับ ทุกภาคยกเว้นทางใต้ ส่วนใหญ่ไปคนเดียว หาเพื่อนข้างหน้า
สิ่งที่ไม่ชอบเหรอ นั่งนึก นึกไม่ออก  
ความไม่สะดวก หรือความไม่สะอาด
มันก็เป็นไปตามสภาพที่เราเข้าใจได้ สำหรับอินเดีย

ผู้คน แน่นอนว่า มีดี ไม่ดี ปนเปไป
แต่สิ่งที่เจอก็เป็นสิ่งที่ฝึกให้เรามีสติ
เช่น ถ้าจะนั่งรถไฟเมโทรในเดลี หรือกัลกัตตา คุณต้องเตรียมเหรียญรูปีเผื่อไว้ในกระเป๋าเสมอ
ไม่งั้นคุณอาจจะต้องเสียอารมณ์กับพนักงานขายตั๋ว ที่อาจจะไม่ขายตั๋วให้ อ้างว่าไม่มีทอน

หรือนั่งในรถบัสจากเดลี รอไปเมืองดารัมชาล่า มีคนขึ้นมาขายน้ำ หรือของเคี้ยว ถ้าใช้แบงค์ซื้อ คุณอาจจะไม่ได้เงินทอน
ฯลฯ
มิจฉาชีพต่างๆก็คงจะมีเป็นธรรมดา ซึ่งมันคงเป้นเรื่องของดวง
5 ปีที่แล้ว พาสปอร์ตผมเคยหายที่อินเดีย...
ลืมกระเป๋าในร้านเน็ต เมืองดารัมชาล่า มารู้ตัวตอนมาถึงเดลี
ต้องไปแจ้งความสถานีตำรวจ แล้วไปทำพาสปอร์ตสำรองที่สถานทูตไทยในเดลี แต่ละที่เดินหาซะเพลิน เดินทุกซอกซอย
จากนั้นต้องไป ตม.เมืองกัลกัตตา เพื่อขอเดินทางออกโดยพอร์ตกัลกัตตา (ตอนไปเข้าทางเดลี)
ช่วงรอเอกสาร 7 วันผมไปเที่ยวสิกขิม ทำให้รู้ว่า พาสปอร์ตสำรองก็สามารถทำหนังสืออนุญาติเข้าสิกขิมได้(ตอนแรกกังวลว่าจะไม่ได้ คิดว่าถ้าไม่ได้ก็อยู่เที่ยวเมืองหน้าด่านที่ไปถึงนั่นแหละแล้วค่อยมารับเอกสารตามนัด ซึ่งต้องโทรมาถามก่อน) ลุงเจ้าหน้าที่ที่ตม. กัลกัตตา ซักโน่นนี่ หน้าตาดุ โทรเช็คโน่นเช็คนี่ แต่ก็ผ่านไปด้วยความใจเต้นตึ๊กตั้กๆ ลุ้นทุกอิริยาบถของคุณลุง ว่าแกจะมาไม้ไหนหรือป่าว โชคดีทุกอย่างโอเค

คนทั่วไปที่เจอที่โรงแรม ร้านอาหาร ร้านตัดผม ร้านค้า บนรถบัสรถไฟ หรือที่ท่องเที่ยว  ผมคิดคนอินเดียอัธยาศัยใจคอโอเคนะ
ไปบางที่ ที่สัญญาณโทรศัพท์ไม่ดี ยืมโทรศัพท์คนขายของแถวนั้นโทรให้เพื่อนออกมารับ เค้าก็ช่วยโทรให้ฟรีๆ

เคยไปโฮมสเตย์บ้านเพื่อนที่คุยทางเฟสบุ๊ค ทั้งที่ชัยปุระ และทางหิมะจัลประเทศ ก็ประทับใจมากๆ
ทั้งครอบครัวเค้า และคนในหมู่บ้านเค้า เป็นมิตรมากๆ เด็กๆอินเดียน่ารักมากครับ

เคยไปเที่ยวบ้านเพื่อนทางเฟสที่ เมือง pathankot คนในซอยมองกันใหญ่
ผู้หญิงจะโผล่หน้าออกมาดูตามประตู หน้าต่าง ยิ้ม ท่าทางขี้อาย รวมทั้งพวกผุ้หญิงที่ทำงานอยุ่บนหลังคาบ้าน
เพื่อนผมบอกว่าพวกเค้าไม่เคยเห็นคนต่างชาติ ส่วนเด็กๆผู้ชายในซอย แห่ตามมาถึงบ้านเพื่อนเราด้วย ออกันตามประตูหน้าต่าง ^^
ไปเที่ยวบ้านเพื่อนแต่ละคน เค้าก็จะพานั่งมอเตอร์ไซด์เที่ยวรอบหมุ่บ้าน
ที่เมืองพาทันก็อต เพื่อนพาไปดูงานแต่งงานในเมือง เราเลยได้เต้นแบบอินเดีย เดินชิมอาหารตามซุ้ม ประทับใจมาก คนอินเดียอัธยาศัยโอเคมากๆ

ที่ประทับใจอีกอย่างคือ รู้สึกว่ายาที่อินเดีย แรงดี ผมกินยาแก้อักเสบ เจ็บคอ ซึ่งพกไปจากเมืองไทยหมดแผงยังไม่ดีขึ้นเลย
พอไปซื้อยาอินเดียมากิน สองเม็ดเท่านั้น หายเป็นปลิดทิ้งจนอดแปลกใจไม่ได้  ยาน้ำแก้ไอก็ดีกว่ายาที่เคยจิบหลายยี่ห้อในเมืองไทย

ความรู้สึกที่ีมีต่อคนเอินเดีย ผมว่าเค้าน่าสงสารนะ หมายถึงชาวบ้านทั่วไป และโดยเฉพาะในเมืองใหญ่
ต้องทนอยู่กับสภาพที่ไร้ความหวัง ประชากรเยอะ แออัด ต้องอยู่กับฝุ่น อยู่ท่ามกลางขยะ ท่ามกลางความร้อน ความหนาว ความจน ฯลฯ
เวลามีข่าวอุบัติเหตุใหญ่ๆ หรือน้ำท่วมในอินเดีย ผมจะรู้สึกสลดใจมาก ภาวนาขออย่าให้อะไรๆเลวร้ายเกินไปนักสำหรับอินเดีย
ถ้าซื้อของ หรือนั่งสามล้อปั่น คิดเป็นเงินไทยไม่ได้แพงอะไรนัก ก็จะไม่ต่อราคาแบบโหดๆ คิดถึงครอบครัวเค้าที่รออยุ่ที่บ้าน