เริ่มเห็นหลายๆคนเห็นคล้อยตามคนทำ mv นี้ไปเยอะแล้ว
แต่ผมจำเป็นต้องเห็นต่างครับ เพราะอะไรถึงต้องให้ตัดฉากหยอดขนมครก ขี่โกคาร์ท ฯลฯ ออกไป
สิ่งที่สำคัญที่แสดงถึงความเป็นอัตลักษณ์ของสิ่งต่างๆ ผู้คน อาชีพ วัฒนธรรม ศาสนา สิ่งนั้นก็คือ ภาพลักษณ์ หรือ ใช้คำง่ายๆอีกคำว่า มาด ก็ได้ครับ
อย่างใครที่เป็นคุณครูสอนเด็ก ก็จะมีใครเคยค่อนขอดไหมครับว่า คนๆนี้ไม่มีมาดของความเป็นครูเลย หรือ คนๆนี้ไม่มีมาดของหมอเลย
นึกเอาง่ายๆ นึกถึงกษัตรย์ประเทศหนึ่งแถวยุโรป ท่านนั่งบนบัลลังก์แล้วเอามือแคะขี้มูก หรือ นั่งยองๆบนบัลลังก์ หรือ นั่งไขว่ห้างบนบัลลังก์ คุณคิดว่ามันเหมาะไหมหละครับ ไม่มีกษัตรย์ประเทศไหนเค้าทำใช่ไหมครับ เพราะท่านจะมีภาพลักษณ์หรือมาดของท่านอยู่
เรื่องของโขนก็เช่นกัน หลายคนถือเอาว่าโขนเป็นครูแห่งศิลปะ ถือเป็นศิลปะชั้นสูงของราชวงศ์ไทยเลยด้วยซ้ำ
ลองเอาบางประโยคในวิกิพีเดียเกี่ยวกับโขนมาแสดง ณ ที่นี้นะครับ
ยุคเสื่อมโทรม[แก้]
หลังจากโขนที่เจริญรุ่งเรืองในสมัยของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช และเจริญรุ่งเรืองจนถึงขีดสุดในสมัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ก็เริ่มมีผู้ที่นำเอาโขนไปรับจ้างแสดงในงานต่าง ๆ เช่นงานศพหรืองานที่ไม่มีเกียรติเพียงเพื่อหวังค่าตอบแทน ทำให้โขนเริ่มถูกมองไปในทางที่ไม่ดี กลายเป็นการแสดงที่ไม่สมฐานะของผู้แสดง ไม่คำนึงถึงเกียรติยศของการแสดงศิลปะชั้นสูงที่ได้รับความนิยมยกย่อง เนื่องจากแต่เดิมนั้นโขนเป็นการแสดงที่มีเกียรติและศักดิ์ศรี ใช้สำหรับแสดงในงานพระราชพิธีเท่านั้น
เห็นไหมครับ ว่าโขนเค้าก็มีภาพลักษณ์ที่เหมาะสมของเค้า
ดูตัวอย่างสำนักหนังสือพิมพ์ที่เอาศาสดาของศาสนาอิสลามมาล้อเลียนสิครับ เห็นไหมครับ ก็เพราะไปเขียนภาพการ์ตูนที่เป็นการทำลายภาพลักษณ์หรือมาดอันเหมาะสมของเค้า ก็เป็นการแสดงถึงการไม่เคารพแล้วหละครับ
หรืออย่างนักศึกษามหาวิทยาลัยบางคนที่พวกรุ่นพี่สั่งให้ขึ้นไปลูบหัวรูปปั้นอาจารย์ป๋วยในมหาวิทยาลัยตัวเอง แล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร อะไรทำนองนี้ คือมันก็มีคนที่เคารพท่านอยู่ แต่เราก็ไปทำลายภาพลักษณ์ของท่านว่าลูบหัวท่านเล่นได้อะไรประมาณนี้
เด็กสมัยใหม่จะเปลี่ยนแปลงโลกนี้ในอนาคตข้างหน้าไปแบบไหนกัน อยากจะมีชีวิตได้อยู่ดู แต่ก็คงแค่ไม่ถึงสามสี่สิบปี แต่พ้นไปจากนั้นโลกนี้ ประเทศไทยเรานี้จะเป็นแบบไหนกันหนอ
ขอแสดงความเห็นต่าง ในmv เที่ยวไทยมีเฮ ผมเห็นต่างกับคนทำ mv นี้ โดยเห็นคล้อยตามผู้ใหญ่ในกระทรวงครับ
แต่ผมจำเป็นต้องเห็นต่างครับ เพราะอะไรถึงต้องให้ตัดฉากหยอดขนมครก ขี่โกคาร์ท ฯลฯ ออกไป
สิ่งที่สำคัญที่แสดงถึงความเป็นอัตลักษณ์ของสิ่งต่างๆ ผู้คน อาชีพ วัฒนธรรม ศาสนา สิ่งนั้นก็คือ ภาพลักษณ์ หรือ ใช้คำง่ายๆอีกคำว่า มาด ก็ได้ครับ
อย่างใครที่เป็นคุณครูสอนเด็ก ก็จะมีใครเคยค่อนขอดไหมครับว่า คนๆนี้ไม่มีมาดของความเป็นครูเลย หรือ คนๆนี้ไม่มีมาดของหมอเลย
นึกเอาง่ายๆ นึกถึงกษัตรย์ประเทศหนึ่งแถวยุโรป ท่านนั่งบนบัลลังก์แล้วเอามือแคะขี้มูก หรือ นั่งยองๆบนบัลลังก์ หรือ นั่งไขว่ห้างบนบัลลังก์ คุณคิดว่ามันเหมาะไหมหละครับ ไม่มีกษัตรย์ประเทศไหนเค้าทำใช่ไหมครับ เพราะท่านจะมีภาพลักษณ์หรือมาดของท่านอยู่
เรื่องของโขนก็เช่นกัน หลายคนถือเอาว่าโขนเป็นครูแห่งศิลปะ ถือเป็นศิลปะชั้นสูงของราชวงศ์ไทยเลยด้วยซ้ำ
ลองเอาบางประโยคในวิกิพีเดียเกี่ยวกับโขนมาแสดง ณ ที่นี้นะครับ
หลังจากโขนที่เจริญรุ่งเรืองในสมัยของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช และเจริญรุ่งเรืองจนถึงขีดสุดในสมัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ก็เริ่มมีผู้ที่นำเอาโขนไปรับจ้างแสดงในงานต่าง ๆ เช่นงานศพหรืองานที่ไม่มีเกียรติเพียงเพื่อหวังค่าตอบแทน ทำให้โขนเริ่มถูกมองไปในทางที่ไม่ดี กลายเป็นการแสดงที่ไม่สมฐานะของผู้แสดง ไม่คำนึงถึงเกียรติยศของการแสดงศิลปะชั้นสูงที่ได้รับความนิยมยกย่อง เนื่องจากแต่เดิมนั้นโขนเป็นการแสดงที่มีเกียรติและศักดิ์ศรี ใช้สำหรับแสดงในงานพระราชพิธีเท่านั้น
เห็นไหมครับ ว่าโขนเค้าก็มีภาพลักษณ์ที่เหมาะสมของเค้า
ดูตัวอย่างสำนักหนังสือพิมพ์ที่เอาศาสดาของศาสนาอิสลามมาล้อเลียนสิครับ เห็นไหมครับ ก็เพราะไปเขียนภาพการ์ตูนที่เป็นการทำลายภาพลักษณ์หรือมาดอันเหมาะสมของเค้า ก็เป็นการแสดงถึงการไม่เคารพแล้วหละครับ
หรืออย่างนักศึกษามหาวิทยาลัยบางคนที่พวกรุ่นพี่สั่งให้ขึ้นไปลูบหัวรูปปั้นอาจารย์ป๋วยในมหาวิทยาลัยตัวเอง แล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร อะไรทำนองนี้ คือมันก็มีคนที่เคารพท่านอยู่ แต่เราก็ไปทำลายภาพลักษณ์ของท่านว่าลูบหัวท่านเล่นได้อะไรประมาณนี้
เด็กสมัยใหม่จะเปลี่ยนแปลงโลกนี้ในอนาคตข้างหน้าไปแบบไหนกัน อยากจะมีชีวิตได้อยู่ดู แต่ก็คงแค่ไม่ถึงสามสี่สิบปี แต่พ้นไปจากนั้นโลกนี้ ประเทศไทยเรานี้จะเป็นแบบไหนกันหนอ