เป็นปัญหาเรื่องเพื่อนค่ะ เพื่อนเราเป็นชายที่ไม่ใช่ชาย (กะเทยนั่นแหละค่ะ)
ตอนปีหนึ่ง เราก็สนิทกับเขานะ แบบเรียนก็เรียนด้วยกัน กินข้าว ติวหนังสือ ก็ไปด้วยกันตลอด
จนเราคิดว่า นี่แหละเพื่อนสนิทในชีวิตมหาวิทยาลัยของเรา
แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่เพื่อนที่สำคัญของเขาอีกแล้ว
หรืออาจจะสำคัญแค่เฉพาะตอนนางมีปัญหา เช่น ลืมทำการบ้าน ถ่ายเลคเชอร์ให้หน่อย
แต่เวลาที่เพื่อนมีความสุข เขาไม่เคยเรียกหาเราเลย
ไม่รู้สิ มันน้อยใจแปลกๆ
คิดอีกแง่หนึ่ง เขาเป็นกะเทย ทักษะในการเข้าสังคมสูง ไปไหนก็มีแต่คนรักคนชอบ เขาจึงมีเพื่อนมากมายไปหมด
แต่ในขณะที่เขามีเพื่อนมากมาย
เรากลับมีเขาเป็นเพื่อนสนิทแค่คนเดียว
หรืออีกแง่หนึ่ง เราไม่ใช่คนที่เก่ง (แต่อาจจะมีความรับผิดชอบ ก็เลยช่วยเหลือเขาในด้านนั้นได้)
เวลาติวกัน เดี๋ยวนี้เขาก็ไปอยู่กับคนที่เก่งๆ คุยกันรู้เรื่อง
เราควรทำอย่างไงดี
มันร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้
ในชีวิตของเรา ถ้าเราให้ความสำคัญกับใครแล้ว คนคนนั้นคือคนที่สำคัญจริงๆ
แล้วเรื่องเพื่อนก็เป็นเรื่องที่โคตรอ่อนไหวสำหรับเราเลย...
เคยไหม? ให้ความสำคัญกับเขา แต่เขาไม่เคยเห็นเราสำคัญเลย
ตอนปีหนึ่ง เราก็สนิทกับเขานะ แบบเรียนก็เรียนด้วยกัน กินข้าว ติวหนังสือ ก็ไปด้วยกันตลอด
จนเราคิดว่า นี่แหละเพื่อนสนิทในชีวิตมหาวิทยาลัยของเรา
แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เรารู้สึกว่าเราไม่ใช่เพื่อนที่สำคัญของเขาอีกแล้ว
หรืออาจจะสำคัญแค่เฉพาะตอนนางมีปัญหา เช่น ลืมทำการบ้าน ถ่ายเลคเชอร์ให้หน่อย
แต่เวลาที่เพื่อนมีความสุข เขาไม่เคยเรียกหาเราเลย
ไม่รู้สิ มันน้อยใจแปลกๆ
คิดอีกแง่หนึ่ง เขาเป็นกะเทย ทักษะในการเข้าสังคมสูง ไปไหนก็มีแต่คนรักคนชอบ เขาจึงมีเพื่อนมากมายไปหมด
แต่ในขณะที่เขามีเพื่อนมากมาย
เรากลับมีเขาเป็นเพื่อนสนิทแค่คนเดียว
หรืออีกแง่หนึ่ง เราไม่ใช่คนที่เก่ง (แต่อาจจะมีความรับผิดชอบ ก็เลยช่วยเหลือเขาในด้านนั้นได้)
เวลาติวกัน เดี๋ยวนี้เขาก็ไปอยู่กับคนที่เก่งๆ คุยกันรู้เรื่อง
เราควรทำอย่างไงดี
มันร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้
ในชีวิตของเรา ถ้าเราให้ความสำคัญกับใครแล้ว คนคนนั้นคือคนที่สำคัญจริงๆ
แล้วเรื่องเพื่อนก็เป็นเรื่องที่โคตรอ่อนไหวสำหรับเราเลย...