ทุกวันนี้อยู่คนเดียวเรียกได้ว่า 90% อีก 10% เจอเพื่อนแค่ตอนเรียน
กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เดินไปไหนไม่มีคนรู้จักให้ทักทายเลย
มันเหงามากเลยค่ะ รู้สึกไม่มีใครอยากลาออกกลับบ้านไปเลยแต่ก็ทำไม่ได้
เป็นคนเพื่อนน้อยอยู่แล้ว มีสนิทแค่คนเดียวไลฟ์สไตล์ก็ต่างกันมากค่ะ เลยไม่ค่อยเจอกันนอกจากเวลาเรียน
รู้สึกเศร้าจังเลยค่ะ อิจฉาเพื่อนคนอื่นๆเสมอ เรารู้สึกเหมือนช่วงชีวิตมหาลัยกำลังผ่านไปเฉยๆแบบเศร้าๆ
ไม่มีอะไรให้จดจำเลย เรียนกลับหอวนอยู่อย่างนี้ เราไม่ค่อยเที่ยวเพราะเงินไม่มี มีเงินกินชนเดือนก็ดีแล้ว
ตอนนี้รู้สึกตัวเองเริ่มพูดน้อยลง ง่วงซึมบ่อยๆ ควรแก้ยังไงดี อยู่คนเดียวก็คิดมากอีก ทุกวันทุกคืน
เหงาไม่ไหวแล้วค่ะชีวิต
กินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เดินไปไหนไม่มีคนรู้จักให้ทักทายเลย
มันเหงามากเลยค่ะ รู้สึกไม่มีใครอยากลาออกกลับบ้านไปเลยแต่ก็ทำไม่ได้
เป็นคนเพื่อนน้อยอยู่แล้ว มีสนิทแค่คนเดียวไลฟ์สไตล์ก็ต่างกันมากค่ะ เลยไม่ค่อยเจอกันนอกจากเวลาเรียน
รู้สึกเศร้าจังเลยค่ะ อิจฉาเพื่อนคนอื่นๆเสมอ เรารู้สึกเหมือนช่วงชีวิตมหาลัยกำลังผ่านไปเฉยๆแบบเศร้าๆ
ไม่มีอะไรให้จดจำเลย เรียนกลับหอวนอยู่อย่างนี้ เราไม่ค่อยเที่ยวเพราะเงินไม่มี มีเงินกินชนเดือนก็ดีแล้ว
ตอนนี้รู้สึกตัวเองเริ่มพูดน้อยลง ง่วงซึมบ่อยๆ ควรแก้ยังไงดี อยู่คนเดียวก็คิดมากอีก ทุกวันทุกคืน