สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบบบบบ

คิดถึงทุกคนเลย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มิสยูๆ

หลังจากหาสาระไม่ได้กับ "บันทึกนักเดินทาง" ที่แสนจะ มั่ว งง หลงทิศ ผิดแผน ของข้าพเจ้าแล้ว

รู้สึกว่ารอบนี้มาแปลก ไม่นึกว่าจะมีคนแอดเฟสบุคมาคุย   มาถามหลังไมค์มากมาย

แถมบางคนบอกว่า กระทู้รีวิวบรูไนนี้มี "สาระเยอะมาก" ... "ผมได้ตามรอยพี่ด้วย" ... "เนี่ย...อันนี้เพิ่งเคยรู้เลย"

เอิ่มมมมมมม ... รู้สึกดีที่กระทู้ดูดีมีสาระ มีประโยชน์ 55+

^_________________^" ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะครับ ชอบอ่านมากฮะ ชอบเม้าท์มอย 555+

เอาหล่ะครับ อย่างไรก็ตามนี่ก็เข้า วันสุดท้ายในบรูไน ดารุสซาลามแล้ว ...
ไปเที่ยวมาจนรอบเมือง ไหนจะแรดๆๆ ทะลุไปมิริ มาเลเซียแถมมาด้วย

แต่ที่หนึ่งที่ยังไม่ได้ไปเที่ยวคือ "หมู่บ้านกลางน้ำ กัมปง อาเยอร์ Kampong Ayer หมู่บ้านกลางน้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก"

ทั้งๆที่ ที่พัก AirBNBของเราก็ตั้งอยู่บน กัมปง อาเยอร์ นั่นแหล่ะ 555+ อารมณ์ไปเที่ยวรอบนอกก่อน ค่อยมาเที่ยวข้างบ้าน

กับอีกสิ่งหนึ่ง ที่อยากกินมากๆ นั่นก็คือ อัมบูยัต (Ambuyat) อาหารประจำชาติของบรูไน ที่หน้าตาเหมือนกาวแป้งสมัยโบราณ (ว่าไม่ได้นะ ชั้นเกิดทัน เคยใช้ด้วย 555+)



เอาหล่ะ ... จะพิชิตบรูไนได้ ต้องไม่พลาด 2 อย่างนี้

ว่าแล้ว ลุย !!!