ย้อนกลับไปในวัย17ปี เราเป็นเด็กบ้านนอกอยู่บ้านกับตาและยาย พ่อแม่มาทำงานที่ กทม
จะว่าเราแรดก้ได้แต่เราไม่เคยยอมใครง่าย เราแค่ชอบแซวชอบอ่อย แต่ในสายตาผู้ใหญ่เขาก้หาว่าเราแรดมั่ว ผช แต่เรามีแฟนเราก้มีแค่แฟนเราคนเดียวยอมแฟนเราคนเดียว(แฟนเราเป็น ผช)ไม่เคยไปมั่วลับหลังแฟน จนกะทั้งคืนนึงเราไปงานวันเกิดเพื่อน ก้มีกินเหล้าเมากันส่วนเรานี้เรียกได้ว่าฟิวขาดเลยละและภัยใกล้ตัวก้เกิดขึ้นมีรุ่นพี่ที่ร่วมงานสามคนพาเราออกไปข้างนอกและได้ขืนใจเรา เราร้องให้เสียใจมากไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเราเรากลัวเราอายกลัวไอ้พวกเหื้ยนั้นมันเอาไปพูดสนุกปาก เราได้แต่เก็บตัวไม่ค่อยออกไปไหนอยู่แต่ในบ้าน แฟนโทรหาก้ไม่ค่อยคุยด้วยเขามาหาก้ไม่ออกไปเจอรู้สึกผิด กลัวแฟนจะเสียใจและรังเกรียจเรา จนกะทั้งแฟนเราเอ้ยปากถามและพูดว่ามีอะไรก้คุยกันตรงๆเปิดใจคุยกันไปเลย เราก้เลยตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง เขาก้เงียบไปพอวันต่อๆมารู้สึกได้ว่าเขาเป็นไปคุยกะเราน้อยลงไม่ค่อยมาหาเราไม่ค่อยโทรหาเรา เราก้เลยทำใจและแฟนเราก้ค่อยๆหายไปจากชีวิตเราเลยเราเสียใจมาก พอทำใจได้ยระยะนึงเราก้ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับทอมคนนึงเขานิสันดีมากรับเราได้ทุกอย่างแม้ก้ทั้งเราเคยเจอเรื่องอะไรมาเคยผ่านอะไรมา เขาบอกกับเราว่าเขาไม่สนใจเรื่อนในอดีตเรา เขาสนแค่ว่าปัจจุบันเขาจะไม่ทำให้เราเหมือนเปนคนโชคร้ายจะสู้อยู่ข้างๆเรา เขาสัญญากับเรา เราขอบคุณนะที่เข้ามาเติมเต็มในชีวิตเราขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้เรา **รักเธอนะคนบนฟ้า**เลิกกันยังว่าเจบแล้ว แต่นี้เลิกไปโดยที่ไม่มีวันกลับมาอีก ความตายไม่เคยใจดีกับใครเลยจริงๆ