หนูอายุ16ปีค่ะ แม่กับพ่อเลี้ยงเราคบกันตั้งแต่ตอนเราอยู่อนุบาล3เกือบป.1 ตอนนี้พ่อกับแม่เราทำงานต่างจังหวัดค่ะ กลับบ้านเดือนละครั้งเขาส่งเสียเลี้ยงดูเราค่อนข้างดี แม่พูดว่าเขาเป็นผู้ชายที่พึ่งพาได้ดีที่สุดเท่าที่เคยผ่านมาในชีวิต  _{เเต่มีเรื่องที่เราไม่โอเคกับพ่อคนนี้คือที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาแกมักจะมาเปิดประตูห้องนอนเรา} พอเราล็อคแกก็ขึ้นเสียง "จะล็อคทำไม" เวลาถ่ายรูปแกก็จะชอบเอาหน้ามาใกล้ๆเรา ตอนเมาก็ชอบเอารูปเราไปโพสต์แล้วใส่แคปชั่นบอกรัก มันเหมือนเพ้อรำพันอะค่ะ บางทีก็มาลูบหัว มีวันนึงเราเบี่ยงหัวหนีแต่ก็ยังนื่นมือมาจับจนได้ 

ตอนนี้เราเริ่มมีแฟน เขาดูเป็นห่วงออกหน้าออกตาไปหน่อย มีครั้งนึงแฟนเรามาบ้าน แฟนเราไม่ได้ไหว้เขาเพราะป่วยกระออดกระแอดไม่มีแรง เขาก็โทรมาบอกว่าน้อยใจ และโกรธแฟนเราที่ไม่ไหว้ มาสั่งให้เราเลิกกับแฟน สภาพตอนพูดก็เมา 

 ปัญหาที่แท้จริงอยู่ตรงนี้ค่ะ เราเครียดอยู่เป็นอาทิตย์ เริ่มรู้สึกระแวง การกระทำของเขาบางอย่างมันไม่น่าไว้ใจ ทุกครั้งที่แม่กับพ่อเลี้ยงกลับมาบ้านเราไม่เคยมีความสุขเลย เขาดูล้ำเส้นเรามากไปทั้งๆที่เราโตเป็นสาวแล้ว เราเครียดนอนไม่หลับตลอด มีครั้งนึงที่เราลองเอาไปพูดกับแม่เรื่องที่เขามาเปิดประตูห้องเรา แต่แม่เรากลับทำหน้าลำบากใจ คือแกดูไม่พอใจกับสิ่งที่เราพูด ณเวลานั้นใจเหมือนแตกสลายเป็นเสี่ยงๆที่เขาดูจะไว้ใจพ่อเลี้ยงมากจนไม่สนความรู้สึกของเรา พอเราลองบอกเรื่องให้ลบรูปบางรูปเพราะมันติดหน้าเพื่อนเราไปด้วย แม่ก็หันมองไปข้างนอกแล้วบอกว่าจะบอกพ่อให้ พอเมื่อวานเราไปดูก็ยังไม่ลบ เรารู้เลยว่าแม่เราไม่กล้าพูดกับพ่อ เพราะนิสัยเขาเหมือนเด็ก ขี้น้อยใจแบบหนักมากๆ เหมือนมันไม่โต อีกอย่างที่เราคิดว่าแม่ไม่กล้าพูดเพราะ ตั้งแต่เขาคบกับแม่เขาก็มีเสริมสร้างบ้านให้ใหม่ เพราะหลังเก่ามันค่อนข้างลำบาก เหมือนติดหนี้บุญคุณเลยเนาะ วันที่7 พค. เขาจะกลับบ้านเราอยากรู้เหมือนกันเขาจะยังมาเปิดประตูห้องเราอีกมั้ย 

เห้อตอนพิมพ์ก็ร้องไห้ พูดกับใครไม่ได้ อึดอัดมากๆค่ะ แต่เสียใจมากกว่าที่แม่เคยบอกว่าพูดกับแม่ได้ทุกเรื่องแต่พอเป็นเรื่องนี้กับพูดไม่ได้ ตายายก็น้ำท่วมปากไม่อยากด่าเพราะสงสารแม่ พอละ เราไปนอนก่อนมาระบายแค่นี้แหละค่ะ ฝันดี♡